Η Βέρα Νι. προτείνει Θέατρο: «Κατερίνα» του Αύγουστου Κορτώ.

Η Βέρα Νι. προτείνει Θέατρο: «Κατερίνα» του Αύγουστου Κορτώ, στο θέατρο Εγνατία, σε διασκευή/σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, με τη Λένα Παπαληγούρα, και τον Λόλεκ στην μουσική.

Τετάρτη βραδάκι. Ο τόπος: θέατρο Εγνατία, πίσω από την Αγία Σοφία. Ο λόγος: η «Κατερίνα» επέστρεψε επιτέλους στην πόλη της, και σαν καλές συντοπίτισσες πάμε να την προϋπαντήσουμε.

Το θεατρικό έργο, που αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Αύγουστου Κορτώ (σημ.: κλάμα) εξιστορεί τον πολύπαθο βίο και πολιτεία της μητέρας του αγαπημένου Θεσσαλονικιού συγγραφέα, και συνάμα καταπιάνεται με το ευαίσθητο θέμα της μανιοκατάθλιψης, αφού η Κατερίνα πάλευε μέχρι το τέλος με την ασθένεια (σημ.: πολύ κλάμα λέμε).

ΤΟΠΟΙ ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ ΟΜΟΡΦΟΙ...

Σπηλιές waitomo, Νέα Ζηλανδία. Οι σπηλιές Waitomo, φαντάζουν με διαγαλαξιακές περιοχές, γεμάτες από φωτεινούς, διάττοντες αστέρες. Αστέρια που στην αλήθεια είναι αμέτρητες πυγολαμπίδες στις κορυφές των σπηλαίων. Οι επισκέπτες εισχωρούν στις σπηλιές και ξετυλίγεται μπροστά τους αυτό το μαγευτικό μέρος, που για να φτάσεις, περνάς μέσα από μια κοιλάδα λουλουδιών και ζώων. Η ονομασία του προέρχεται από την λέξη των Μαορί, wai που σημαίνει νερό και tomo, που σημαίνει τρύπα.

ΔΡΟΣΕΡΟ Smoothie ΜΕ ΒΕΡΙΚΟΚΑ ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ…

ΥΛΙΚΑ:

6 φρέσκα βερίκοκα

1 ροδάκινο λευκόσαρκο

2 νεκταρίνια

1 κεσεδάκι γιαούρτι (200 γραμμ.) με γεύση ροδάκινο ή όποιο φρούτο σας αρέσει

Τα πιπεράτα ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙΑ ΤΗΣ ΦΡΟΣΩΣ…

ΥΛΙΚΑ:

500 γραμμάρια κουβερτούρα

Οι ‘’THE CRASH TRIP’’, από το Μουσικό σχολείο Τρίπολης ‘’μουσικομιλούν’’ στην Μαίρη Γεωργιοπούλου.

Τους βρήκα σε μαθητικό φεστιβάλ στην Καλαμάτα. Φεστιβάλ με τίτλο… ‘’Άλλαξε τον κόσμο. Το ‘χει ανάγκη’’. Έτσι το είπε ο Μπρεχτ…
‘’Aν επιτέλους μπορούσες τον κόσμο ν’ αλλάξεις, δεν θα
καταδεχόσουν να το κάνεις;
Ποιος είσαι;
Bυθίσου στο βούρκο
αγκάλιασε το φονιά, όμως
άλλαξε τον κόσμο: το ‘χει ανάγκη.’’

Κι εκεί που τα ‘’ ’λεγαν’’, οι έφηβοι μουσικοί, νόμισα πως, άμα τα πάρουν και πάρουν φόρα… δεν θα

ΠΑΟΛΑ… σαν Ιταλικό τραγούδι

Η δική μου, μικρή Πάολα, είναι το παιδί μου. Όχι το βιολογικό. Άνευ γραφειοκρατικών διαδικασιών. Άνευ τοκετού. Και ληξιαρχικών πράξεων. Είναι παιδί μου. Σάρκα από τη σάρκα μου. Κομμάτι του μυαλού και της ψυχής μου. Δεν είναι η κολλητή μου, όχι. Γιατί ανάμεσά μας θα υπάρχει πάντα αυτό το χαοτικό μεταξύ του μητρικού και του παιδικού. Που πονάει το κεφάλι της και μουδιάζει το μυαλό μου. Που βελόνες τσιμπάν την καρδιά της κι εγώ παθαίνω ανακοπή.

Το όνομά της δόθηκε από ένα παλιό ιταλικό τραγούδι. Τα μαλλιά της το πιο κόκκινο εκτυφλωτικό που έχεις δει. Μπούκλες φωτιές, αναμμένες κόκκινες πασχαλιάτικες λαμπάδες.

Η Βαρύτητα

Απελπίζεσαι;

Γιατί απογοητεύτηκες;

Συγγνώμη που γελάω , νόμιζα έβλεπες καθαρά γύρω σου.

Άκου..

Είμαστε όλοι προσωρινοί. Προσωρινές φιγούρες.

Ανταλλάξιμοι.

ΚΑΣΤΡΟ-ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ… Σύμβολο-μνημείο της Θεσσαλονίκης. Υψώνεται μοναχικός κι αγέρωχος. Αποτελούσε το νοτιοανατολικό πύργο της οχύρωσής της. Το πιο γνωστό κάστρο της Ελλάδος. Μακρά ιστορία. Κατά καιρούς άλλαξε ονόματα και χρήσεις.

Αρχικά ονομαζόταν Πύργος του Λέοντος, όπως αναφέρει τουρκική επιγραφή του 1535-1536. Υπήρχε στον τώρα κατεδαφισμένο εξωτερικό περίβολο, στην είσοδό του. Το 18^ο αιώνα αναφέρεται ως φρούριο της Καλαμαριάς. Το 19^ο αιώνα, ως Πύργος των Γενιτσάρων και Πύργος του Αίματος. Τα ονόματα αυτά οφείλονται στο γεγονός ότι ήταν φυλακή βαρυποινιτών και η όψη του βαφόταν με αίμα από τις εκτελέσεις των φυλακισμένων από τους Γενίτσαρους. Άλλη εκδοχή –μάλλον και πιο σωστή- λέει ότι Πύργος του Αίματος ονομάστηκε για τις σφαγές τψν ίδιων των Γενίτσαρων εκεί.

"Της σερβιτόρας", (Της Ελένης Παλλέ)

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σερβιτόρα!

Απ' αυτές όμως που τις πιάνει το μάτι σου... Όχι εκείνες τις βαριεστημένες, ούτε τις θεογκόμενες. Αυτές τις ζεστές που νομίζεις ότι μαγείρεψαν το φαί που σου σερβίρουν. Που το πονέσανε το πιάτο ένα πράμα. Αυτές τις αβαφο-κομψές που τις φλερτάρουν που και που οι άντρες κι εκείνες χαμογελούν. Πώς να το πω; Χαλαρές αλλά και Κυρίες! Σαν αυτές τις γυναίκες που ξέρουν να ‘Είναι’’... με αυτή τη ζηλευτή σιγουριά του φύλου τους. Αυτές που δε σιχτιρίζουν τους πελάτες συλλήβδην… Αυτές που σπάνια γκρινιάζουν. Αυτές που ευχαριστιούνται να σερβίρουν περήφανα!

Ο ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΚΟΜΒΟΣ Σ’ ΕΝΑΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΚΟΣΜΟ Του Φώτη Βεζυργιαννίδη

Τα ταξίδια δε σε κάνουν πάντα καλύτερο άνθρωπο μπορεί όμως να σου δώσουν την ευκαιρία να ξεστραβωθείς σε ορισμένα θέματα που τα θεωρείς δεδομένα και να αναθεωρήσεις.

Ετσι λοιπόν καρντάση μου κι εγώ ο γεννημένος και μεγαλωμένος στη φτωχομάνα, σ’ ένα ταξίδι μου στη Μαρτυρική Μεγαλόνησο με την διχοτομημένη πρωτεύουσα από μια πράσινη γραμμή, κατάλαβα ότι ο Κυκλικός Κόμβος της Πλατείας Αντιγονιδών δεν βρίσκεται εκεί για να δημιουργήσει εσκεμμένα αγωνία πριν αντικρύσεις το περίφημο Διοικητήριο πρώην Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Επίσης δεν βρίσκεται εκεί για να κρύβει τα ερείπια του αρχαίου ελληνικού ναού που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του ο οποίος δέχεται καθημερινά μπάζα και σκουπίδια, ενώ κάποιους άλλους ναούς που δεν ήταν καθόλου ναοί (βλέπε Ροτόντα) τους κρατάμε άσπιλλους και αμόλυντους.

ΤΑ ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΑ ΚΑΦΕ......

Café imperial, Πράγα.

Η ακμάζουσα “κοινωνία του καφέ” της Πράγας οδήγησε από τα τέλη του 19ου αιώνα στην ανάγκη δημιουργίας πολλών cafes στην πόλη. Τα περισσότερα βέβαια καταστράφηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα από τα λίγα που διασώθηκαν είναι και το διάσημο “Café Imperial”, ένα “στολίδι” Art Deco στο κέντρο της πόλης. Διάσημο για τα περίτεχνα ψηφιδωτά και τις διακοσμήσεις σε κολόνες και οροφές. Ένα από τα ωραιότερα σκηνικά για την απόλαυση πρωινού ή απογευματινού καφέ.

ΓΕΛΑ ΡΕ......

ΑΝ Η ΒΑΡΕΜΑΡΑ ΗΤΑΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΆΘΛΗΜΑ… ΘΑ ΕΒΓΑΙΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΒΩ ΣΤΟ ΒΑΘΡΟ.

Τι φοράς μωρό μου;

Ένα φανελάκι ροζ ‘’victoria secret’’ που λέει ‘’I LOVE YOU’’, εσύ;

Μια άσπρη φανέλα που λέει ‘’ΦΡΕΝΑ-ΕΞΑΤΜΙΣΕΙΣ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ’’.

ΑΓΑΠΗ VS ΚΑΨΟΥΡΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ

Παιδιά «καλωδιωμένα» στα παιγνίδια // Μερικές ιδέες για γονείς (Της Αγγελικής Ρουμελιώτου)

Πριν μερικούς μήνες μπήκα στο σπίτι ενός εφήβου που μεγαλώνει με τη γιαγιά του σε ένα χωριό. Ήταν ένα σπίτι καθαρό, φροντισμένο από μια υπέροχη γιαγιάκα από αυτές που ξέρεις ότι το καλοκαίρι τηγανίζουν πατάτες στρογγυλές σε υπαίθρια φωτιά γιατί έτσι είναι πιο νόστιμες. Το μάτι μου έπεσε σε μια γωνιά του σπιτιού που ήταν σαν καλωδιωμένη βόμβα. Καλώδια ρεύματος και ιντερνέτ σε μια περίεργη σύζευξη με έναν παλιό σκληρό δίσκο και ένα πληκτρολόγιο ενώ όλο αυτό συνδεόταν με μια παλιά τηλεορασίτσα και ένα κρεβάτι. Ο δεξιοτέχνης νεαρός θαμώνας φαινόταν ότι είχε απίστευτες ικανότητες στο να δένει και να λύνει υπολογιστές με αυτοσχέδιο τρόπο. Ένα τρομερό μυαλό, έτοιμο όμως να κοπεί από απουσίες. Τελείως αδιάβαστος. Μονίμως!

Τολμώ να ρωτήσω τη γιαγιά: Όλη νύχτα παίζει με αυτό;

‘’Η Μυρτώ δεν μένει πια εδώ’’.

Μια φορά κι έναν καιρό… ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγανε Αλίκη. Ή μήπως Μυρτώ; Δεν μεγάλωνε ποτέ. Μια φορά κι έναν καιρό… ήταν μια γυναίκα που δεν μεγάλωσε. Γεννήθηκε μεγάλη. Χωρίς φίλους, χωρίς παιχνίδια. Η ‘’Αλίκη’’ γεννήθηκε για να ζωγραφίζει. Δεν μιλάνε μόνο οι λέξεις. Και τα χρώματα μιλάνε, ξέρεις.

Η Μυρτώ βάζει πρώτα την ζωή και μετά την επανάσταση. Παρόλα που φοράει κόκκινο φουλάρι με την φιλοδοξία πως η δικιά της γενιά θα ‘χε ακόμα τα κότσια ν’ αλλάξει τον κόσμο. Η Μυρτώ βάζει πρώτα την ζωή. Στη χώρα των θαυμάτων.

"Παλιομοδίτισσα" Της Ελένης Παλλέ

Πόσο μ’ αρέσει ένα ταλαιπωρημένο βιβλίο!
Μιλάω, για αυτό με τις ξεθωριασμένες σελίδες από ήλιο και άμμο, με σκόρπια, εδώ κι εκεί, σημάδια από σταγόνες θαλασσινού νερού... Αυτό μωρέ, που το πήρες μαζί σου στις διακοπές... Αυτό που μυρίζει μελάνι. Αυτό που το μετέτρεψες, άθελά σου, σε ένα αντικείμενο συνομωσίας μεταξύ τού ζώντος ή αποθανόντος συγγραφέα του και ενός ακατάστατου αναγνώστη... Ναι, σε σένα αναφέρομαι. Εσένα, που το παράχωσες στη ψάθινη τσάντα σου μαζί με τη πετσέτα και το αντηλιακό σου. Εκεί, κρυμμένο για λίγο, μέχρι να καταπιαστούν ξανά μαζί του τα υγρά σου χέρια και να στάξουν αλμυρές

Ο Κλέφτης, Του Στέλιου Μοίρα

Από τη στιγμή που ο αστυνομικός του επέστρεψε την ταυτότητα, έμεινε να κοιτάζει το όνομά του για κάποια δευτερόλεπτα λες και δεν το είχε δει ποτέ γραμμένο. Κι όντως έτσι ήταν, ακούγοντάς το μόνο, εδώ και χρόνια, από λογής χείλια και φωνές, σαν φθόγγους που έπρεπε κάθε φορά να σημαίνουν κάτι για εκείνον, να προδιαγράφουν και να στοχοποιούν ένα νόημα που πια, αυτή τη στιγμή που χαζεύει το κάθε γράμμα και την αλυσίδα που αυτό σχηματίζει με το επόμενο, δεν του προκαλεί κανένα ενδιαφέρον, τουλάχιστον καμία ταυτότητα με τον τρόπο που αυτός την φανταζόταν ως παιδί.

ΤΑ ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΤΗΣ ΦΡΟΣΩΣ ΜΕ ΙΝΔΙΚΗ ΚΑΡΥΔΑ

ΥΛΙΚΑ:

250 γραμ. λάδι

250 γραμ. καρύδα

 250 γραμ. ζάχαρη

 250 γραμ. αλεύρι

‘’Προειδοποιήθηκαν αλλά γιατί δεν ειδοποίησαν;’’ Του Ηλία Μπιτσάνη

Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε πως μέσα στην ατυχία, πολλοί άνθρωποι ήταν και τυχεροί. Ενδεικτικά περιστατικά γνωστών: Στη Θουρία είχαν διαμορφώσει σε διαμέρισμα για ηλικιωμένη το ισόγειο γιατί δεν μπορούσε να ανέβει σκάλες. Ανησύχησαν με την εντεινόμενη βροχή και όταν κατέβηκαν από τον πρώτο όροφο είδαν το κρεβάτι να επιπλέει και τη γιαγιά ακίνητη σε κατάσταση σοκ και την γλύτωσαν. Σε μια άλλη περίπτωση τα παιδιά ήταν σε ημιυπόγειο δωμάτιο και όταν ο πατέρας κατέβηκε να δει, είδε το νερό... στα παράθυρα και κόντεψε να μείνει.
 
Άγνωστο πόσα τέτοια περιστατικά καταγράφηκαν στην προσωπική, οικογενειακή και φιλική συνείδηση της εφιαλτικής νύχτας. Δίνουν όμως την αφορμή για κάποιες δυσάρεστες σκέψεις.

«Το τρένο της μεγάλης φυγής», Της Μαρίνας Μάγκλαρη

Πώς την γράφεις τη λέξη «τρένο»;

Κάποτε την γράφαμε με «αι». Τώρα άλλαξαν οι ορθογραφίες, προσαρμόστηκαν στα εφήμερα, ευκολοχώνευτα, χωρίς πολλά πολλά.

Δεν χρειάζονται και πολλά πολλά, δημιουργούν εξαρτήσεις, μπλέξιμο.

Ανάλογα με το τρένο.

Ανάλογα με τη φυγή.

Πόσο μεγάλη να είναι;

Πόσο οριστική;

ΠΟΥ ΝΑ ΓΥΡΙΖΕΙΣ;;; Του Γιώργου Μπαρμπατσούλη

Είναι όμορφα εδώ... (Έξω ο καιρός βροχερός λέω να βγω να μη βγω). Μου αρέσει πολύ αυτό το μέρος...

Α ΜΠΕ ΜΠΑ ΜΠΛΟΜ ρωτά η Μαίρη…. ΤΟΥ ΚΕΙΘΕ ΜΠΛΟΜ απαντά ο ΓΙΑΝΝΗΣ-ΦΑΕΘΩΝ

• Πήγες φέτος διακοπές; Σε ποιο μέρος; Τι σου άρεσε πιο πολύ;

Ναι πήγα διακοπές !! Πάρο, στα δυο χωριά μου στην Ήπειρο και στο Αγκίστρι! Μου άρεσε πιο πολύ η Πάρος γιατί ήταν ένα «ανοιχτόχρωμο νησί» που διαφέρει πολύ από την πόλη.

Ο Γιώργος Μπαρμπατσούλης σερβίρει… ΜΠΙΦΤΕΚΑΚΙΑ ΦΟΥΡΝΟΥ ΜΕ ΚΑΡΟΤΟ.

Πανεύκολα, πεντανόστιμα μπιφτεκάκια φούρνου με καρότο!!!

ΥΛΙΚΑ:

800 γρ κιμά μοσχαρίσιο

2 αυγά

50 γρ φρυγανιά

200 γρ τριμμένα καρότα

200 γρ γιαούρτι στραγγιστό

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΥΠΝΟ...;;;

Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 και διατροφή, Της Ιωάννας Καλυβά

Ο διαβήτης τύπου 1 (παλαιότερα γνωστός ως ινσουλινοεξαρτώμενος ή νεανικός διαβήτης), προκύπτει από την αυτοάνοση καταστροφή των β κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη, η οποία είναι απαραίτητη για την επιβίωση. Η επακόλουθη έλλειψη ινσουλίνης οδηγεί σε αυξημένη γλυκόζη στο αίμα και στα ούρα. Η εμφάνισή του είναι συχνότερη στα παιδιά και στους εφήβους, αν και η συχνότητα εμφάνισής του αυξάνεται και στη μετέπειτα ζωή.

BACK TO SCHOOL... δειλά-δειλά

Η ΜΑΡΙΝΑ σκέφτεται και γράφει… ‘’Η ΕΚΘΕΣΗ’’

Η κυρία μας μάς είπε σήμερα ότι θα πρέπει να γράψουμε μία έκθεση. Εγώ δεν ξέρω τι θα πει «έκθεση» και πώς θα τη γράψουμε. Τη μόνη έκθεση που γνωρίζω είναι αυτή που γίνεται κάθε Σεπτέμβριο στην πόλη μας κι εγώ ανυπομονώ να πάω με τον αδελφό μου και τον μπαμπά μου και να μας αγοράσει πολλές μάρκες και να ανέβουμε σε όλα τα παιχνίδια του λούνα παρκ. Περισσότερο από όλα μ’ αρέσει η «Μπαλαρίνα», αλλά να κάθομαι από τη μέσα μεριά, γιατί φοβάμαι πολύ όταν βρίσκομαι στο κομμάτι της φούστας που βρίσκεται ψηλά στον αέρα και νομίζω πως θα πέσω και θα φάω τα μούτρα μου και θα έχω αίματα και ο αδελφός μου δεν θα κλάψει που εγώ θα πονάω, αλλά θα θυμώσει και θα φωνάζει που κάνω βλακείες και που του χαλάω κάθε φορά την βόλτα του στο λούνα παρκ. Και δεν σιχαίνομαι μόνο τις φωνές του αδελφού μου, αλλά ντρέπομαι πολύ γιατί θα γίνω ρεζίλι

ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΙ ΩΣ ΠΟΥ;;; ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ…

Στην πλούσια πόλη της Κορίνθου κάποτε γίνονταν δύο μεγάλα πανηγύρια για εμπόρους απ’ όλο τον κόσμο. Το κάθε ένα διαρκούσε ενάμιση ολόκληρο μήνα.

Ωρολογιά // Η εξωτική ομορφιά (Του Ιωάννη Δεληγεώργη)

Η Ωρολογιά ή Ρολογιά ή και Πασσιφλόρα, με επιστημονικό όνομα Passiflora caerulea και γνωστή στα αγγλικά ως Common passion fruit, είναι ένας αναρριχόμενος θάμνος που κατάγεται από τη νότια Αμερική. Στο γένος της ανήκουν περί τα 600 είδη φυτών.

Το όνομα Ωρολογιά προέρχεται από την Ιαπωνία και σχετίζεται με το σχήμα του άνθους της. Πήρε το όνομα Πασσιφλόρα, που είναι και το όνομα του γένους της, από διάφορες περίπλοκες ερμηνείες που δόθηκαν από καθολικούς ιερείς στο άνθος της και σχετίζονται με το θείο πάθος της σταύρωσης.Το όνομα του συγκεκριμένου είδους σημαίνει «η γαλάζια» και αφορά και αυτό το χρώμα των ανθών της.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ-ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΣΟΥ!!!

Η Βέρα Νι προτείνει βιβλίο... "Το Κοράκι" του Στίβεν Κινγκ.

Διαβάσαμε: "The Stand – The Complete & Uncut Edition" του Stephen King (1990)

Ελληνιστί: "Το Κοράκι" του Στίβεν Κινγκ.

Εναλλακτικός Τίτλος: "Δυστοπία μου, αμαρτία μου"

ΡΙΖΟΤΟ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ

ΥΛΙΚΑ:

2 φλιτζάνια ρύζι για ριζότο (αrborio-karnaroli) ή καρολίνα

6 ½ φλιτζάνια ζωμός λαχανικών ή κότας

3 κουταλιές σούπας μαργαρίνη

1 κουταλιά σούπας ελαιόλαδο

MEMENTO του CHRISTOPHER NOLAN // Do we lie to ourselves to be happy?

Μετά από πολλά χρόνια ξαναείδα την πιο πάνω ταινία του Christopher Nolan. Δεν θα αναφερθώ εκτεταμένα στην υπόθεσή της καθώς το κείμενο που ακολουθεί απευθύνεται περισσότερο σε αυτούς που έχουν δει ήδη την ταινία και ενδεχομένως θέλουν να την ξαναδούν. Για όσους δεν την έχουν δει και θέλουν να τη δούνε, ας μην προχωρήσουν στην ανάγνωση καθώς παρεμβάλλονται και κάποια spoilers.
Θα περιοριστώ να αναφέρω μόνο εισαγωγικά πως ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ο Leonard Shelby, τον οποίο υποδύεται ο Guy Pearce, πάσχει από μία κάπως ασυνήθιστη διαταραχή της μνήμης. Μετά από ένα ατύχημά του είναι αδύνατο να σχηματίσει νέες αναμνήσεις. 

Κοινώς, έχει μνήμη χρυσόψαρου, όχι για παραπάνω από κάποια λεπτά. Πολύ μικρή για τον απαιτητικό στόχο που έχει: να ανακαλύψει τον φονιά της συζύγου του. Για να τα βγάλει πέρα προσπαθεί να καλύψει το κενό της μνήμης με τατουάζ, σημειώματα και φωτογραφίες που τραβά με μια polaroid. Αυτή του η αναπηρία όμως, -που τον καθιστά ένα άτομο πλήρως ανίκανο να διαχειριστεί τη ζωή του, σε συνδυασμό με την ισχυρή πεποίθηση του για το ακριβώς αντίθετο-, τον μπλέκει σε σοβαρούς μπελάδες, αποκαλύπτοντας, καθώς η ταινία προχωρά προς την ολοκλήρωσή της, μια τραγική πλευρά της ύπαρξης. 

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

1452… Εκδίδεται το πρώτο βιβλίο, η Βίβλος του Γουτεμβέργιου.

1682… Ο Βρετανός αστρονόμος Έντμουντ Χάλεϋ παρατηρεί για πρώτη φορά τον κομήτη, στον οποίο δόθηκε το όνομά του.

1833… Προσλαμβάνεται ο πρώτος εφημεριδοπώλης, ένα δεκάχρονο αγόρι για την διακίνηση της πρώτης εφημερίδας της Νέας Υόρκης, ‘’NEW YORK SUN’’

Αν ήσουν χρώμα, τι χρώμα, θα ήσουν; Αν, λουλούδι, τι λουλούδι; Της Ηλιάνας Βολονάκη

Αν ήσουν χρώμα, τι χρώμα, θα ήσουν; Αν, λουλούδι, τι λουλούδι;

Ερωτήσεις, που ενοχλούν, το γυναικείο- ερωτευμένο- μυαλό. Χρώματα, πού έχουν τις δικές τους δυνάμεις, εντάσεις και αντιθέσεις. Βλέπετε, επιλογή των χρωμάτων που μας περιβάλλουν είναι πολύ πιο σοβαρή υπόθεση από ότι πιστεύουμε!

Οι γυναίκες, λοιπόν, είναι ρομαντικές ψυχές! Τα χρώματα, στην ερωτική  ένδειξη , έχουν πρωτεύοντα ρόλο, κυρίως, όταν, φλερτάρουν κάποιον. Το γαλάζιο της θάλασσας και το χρώμα της άμμου, μοιάζει, με τη κοιλίτσα της μανούλας, που ζούμε φανταστικά και με ασφάλεια! Κάπως έτσι, μια γυναίκα, αναζητά τον σύντροφό της.

Καταιγίδες (Της Μαρίνας Μάγκλαρη)

«Ο παππούς μου έχει αυτό, πώς το λένε; Καταιγίδες στα μάτια».

Ο Ελύτης προηγήθηκε με την «τρικυμία στα χείλη», αλλά οι «καταιγίδες» στα μάτια του παππού αναδύονται, ως άξιοι συνεχιστές μιας ποίησης που κρύβεται στα σχολικά θρανία και θάβεται κάτω από τόνους πληροφοριών, εν είδει γνώσεων, που Κύριος οίδε πότε και εάν θα βρουν τη θέση τους στο μυαλό και την καθημερινότητα για να πάρουν αξία.

Σεπτέμβρης… τα παπούτσια του είναι φύλλα, που ‘χουν πέσει απ’ τα πλατάνια.

Σεπτέμβρης θα πει η πιο όμορφη αφετηρία. Σεπτέμβρης θα πει Πρωτοχρονιά. Κατά έναν τρόπο. Ξέμεινε, βλέπεις, η παιδική συνήθεια, από το ‘’καλή σχολική χρονιά’’. Αφαιρείς περιττούς επιθετικούς προσδιορισμούς και να τη η ‘’καλή χρονιά’’. Από τον ένατο του ημερολογίου αρχίζεις και μετράς.

Σεπτέμβρης θα πει, πρώτη φθινοπωρινή βροχή. Αυτή που σε συναντά σε ένα καφέ στα Λαδάδικα και δεν σε προστατεύει καμία ομπρέλα μαγαζιού. Καμία πρόνοια μαγαζάτορα. Θα πει ευλογημένο πρωτοβρόχι.

Black Swan

μουσική:Black Swan
https://www.facebook.com/nikos.perivolaris.1