Η Βέρα Νι προτείνει βιβλίο... "Το Κοράκι" του Στίβεν Κινγκ.

Διαβάσαμε: "The Stand – The Complete & Uncut Edition" του Stephen King (1990)

Ελληνιστί: "Το Κοράκι" του Στίβεν Κινγκ.

Εναλλακτικός Τίτλος: "Δυστοπία μου, αμαρτία μου"

Το Ρεζουμέ:
Σούπερ-γρίπη εξαπλώνεται αστραπιαία στον πλανήτη Γη, σκοτώνοντας το 99,4% του ανθρώπινου πληθυσμού, και όλα τα ζώα σχεδόν φτάνουν στο σημείο την ολοκληρωτικής εξαφάνισης, πέρα από τις γάτες που αλωνίζουν αμέριμνες! (δεν χαλάστηκα καθόλου ως γατόφιλη). Αλλά μία χούφτα άνθρωποι επιζούν καθώς έχουν ανοσία (φυσικά στην Αμερικανική Ήπειρο, δεν θέλω χαζομάρες) και αφού περνούν από το τρομακτικό στάδιο όπου όλα γύρω τους καταρρέουν και πρέπει να θάψουν τις οικογένειές τους, τους φίλους ή ακόμη και τους εχθρούς τους, μετά πρέπει να βρουν και έναν τρόπο να παραμείνουν ζωντανοί κόντρα στα φαντάσματα των σύγχρονων πόλεων. Το θετικό είναι ότι η αποκάλυψη δεν είναι πυρηνική, ώστε να έχουν γίνει όλα μία έρημος. Η αποκάλυψη του Κινγκ είναι ηλεκτρική, οτιδήποτε δεν λειτουργεί με ρεύμα είναι μια χαρούλα, περιμένοντας να χρησιμοποιηθεί. Το αρνητικό είναι ότι παντού υπάρχουν μαυριδερά, αηδιαστικά πτώματα. Και μποτιλιάρισμα.

Από εδώ και πέρα spoilers, και αμαρτία ουκ έχω.

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη.

Μέρος Α: Ο κόσμος όπως ήταν πριν την γρίπη. Οι χαρακτήρες που εμφανίζονται σε αυτό το μέρος είναι αμέτρητοι (και οι ιστορίες τους υπέρ-αναλυτικές), αλλά καθώς όλοι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν, επικεντρωνόμαστε στον Νικ Άντρος, στην Φραν Γκόλντσμιθ, στον Στούαρτ Ρέντμαν, την Ναντίν Κρος, τον Χάρολντ Λόντερ, τον Λάρρυ Άντεργουντ, τον Λόιντ Χένρεϊντ, τον Σκουπιδιάρη και μερικούς άλλους, γιατί σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, αυτό είναι ένα βιβλίο από τον Στίβεν Κινγκ και πρέπει να κρατάτε λίστα με τα ονόματα για να μην χάσετε τον μπούσουλα.

Ανάμεσα στον αγώνα όλων τους για επιβίωση και την απεγνωσμένη τους ανάγκη για συντροφικότητα (η κατάρα του ανθρώπου είναι η κοινωνικότητα του, όπως εξηγεί κι ένας από τους χαρακτήρες), κάνουν την εμφάνισή τους προφητικά όνειρα που περιστρέφονται γύρω από δύο υπερφυσικές προσωπικότητες: τη Μητέρα Άμπαγκεϊλ (πως λέμε "μητέρα Τερέζα"; κάτι αντίστοιχο) και τον Ράνταλ Φλαγκ (ή αλλιώς Το Κοράκι ή αλλιώς ο αγαπημένος πιο-κακός-δεν-γίνεται του Κινγκ που έχει τον απέθαντο και έχει ταλαιπωρήσει τους φίλους αναγνώστες σε ουκ ολίγα βιβλία). Αυτά τα όνειρα καταλήγουν να οδηγήσουν τους επιζώντες στον να αναδημιουργήσουν δύο νέες κοινωνίες, οι καλοί γύρω από την Άμπαγκεϊλ, οι κακοί γύρω από το Κοράκι.

Μέρος Β: Κοινωνία ώρα δύο παρά τέταρτο. Το αγαπητό κάθαρμα Ράνταλ στήνει το τσαρδί των κακών, πού αλλού, στο Λας Βέγκας, ενώ η μαμά-Άμπαγκεϊλ μετοικίζει το κοπάδι της στο Κολοράντο. Και φυσικά, οι άνθρωποι είναι άνθρωποι: από τη μια θεσπίζουν από την αρχή κανόνες για να λειτουργεί αξιοκρατικά η κοινωνία τους, διαλέγουν αντιπροσώπους και φροντίζουν για την τάξη, και από την άλλη έχουμε πάθη, ζήλιες, μίση, κακεντρέχειες, ανασφάλειες, ψυχολογικά κ.ο.κ. Απ’ όλα έχει ο μπαξές του Κινγκ. Έτσι μέσα από απόπειρες δολοφονίας, κατασκοπία, βόμβες, ανόητες αυτοκαταστροφικές γυναίκες που βρίσκουν γκόμενο μέσα από πίνακα καλέσματος των νεκρών (απόγνωση, όχι αστεία), και τον τελειότερο σκύλο όλων των εποχών, φτάνουμε στο…

Μέρος Γ: Κυριολεκτικά. Η τελική μάχη του καλού με το κακό. Και είναι, αν μη τι άλλο, άκρως χορταστική. Απώλειες έχουμε, και δυστυχώς ανάμεσά τους είναι κι ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες, αλλά ευτυχώς ο Κινγκ με νιώθει, γιατί τίποτε δεν με εκνευρίζει όσο η έλλειψη happy end. 

Η Κατακλείδα:
Το Κοράκι, πέρα από ένα μεγαλεπήβολο δυστοπικό μετα-αποκαλυπτικό έπος, είναι και μία πολύ καλή άσκηση υπομονής. Το βιβλίο είναι μεγάλο, γύρω στις 560 σελίδες σκληρόδετο, ενώ στις μικρές φτηνές εκδόσεις πιάνει άνετα τις 1000. Οι χαρακτήρες είναι πολλοί, οι τοποθεσίες περισσότερες, και ο Στίβεν Κινγκ φροντίζει να τα ζωντανέψει όλα στις σελίδες του, με πλούσιες και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες (είναι γνωστός για την αγάπη του στις εξαντλητικά κατατοπιστικές περιγραφές και την κάποια πολυλογία του). Θέλει χρόνο και ησυχία για να το διαβάσεις, αλλά όταν καταφέρεις να ξεμπερδέψεις με τον κόσμο προ γρίπης, το ταξίδι ξαναγίνεται απολαυστικό και αγωνιώδες. Εντέλει θεωρώ ότι έκανα καλά που επέλεξα την άκοπη από την κομμένη έκδοση. Διπλός όγκος, διπλή απόλαυση, αν και ώρες ώρες ήθελα να πετάξω το βιβλίο στο τζάκι για προσάναμμα, η αλήθεια να λέγεται. Απλά να βρω κάτι πιο συμμαζεμένο να διαβάσω την επόμενη φορά!

Υ.Γ.1: επειδή διάβασα το βιβλίο στα Αγγλικά, ίσως η απόδοση μου κάποιων ονομάτων/πραγμάτων στα Ελληνικά στο παραπάνω κείμενο να είναι ελαφρώς διαφορετική από την επίσιμη ελληνική μετάφρασή του. Παρακαλώ, συγχωρέστε με!

Υ.Γ.2: όλοι φέρθηκαν άθλια στη Ναντίν. Όλοι!

Ετυμηγορία: Απόκτησέ το! Δανείσου το. Κάψτο!

                  

                                                                           Βέρα Νι