‘’Η Μυρτώ δεν μένει πια εδώ’’.

Μια φορά κι έναν καιρό… ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγανε Αλίκη. Ή μήπως Μυρτώ; Δεν μεγάλωνε ποτέ. Μια φορά κι έναν καιρό… ήταν μια γυναίκα που δεν μεγάλωσε. Γεννήθηκε μεγάλη. Χωρίς φίλους, χωρίς παιχνίδια. Η ‘’Αλίκη’’ γεννήθηκε για να ζωγραφίζει. Δεν μιλάνε μόνο οι λέξεις. Και τα χρώματα μιλάνε, ξέρεις.

Η Μυρτώ βάζει πρώτα την ζωή και μετά την επανάσταση. Παρόλα που φοράει κόκκινο φουλάρι με την φιλοδοξία πως η δικιά της γενιά θα ‘χε ακόμα τα κότσια ν’ αλλάξει τον κόσμο. Η Μυρτώ βάζει πρώτα την ζωή. Στη χώρα των θαυμάτων.

Πέρασμα από τα ναρκωτικά. Μιλάει στην Κατερίνα…, παράπονο που δεν κατάφερε να την τραβήξει από τις λάσπες. Έπεσε κι αυτή μέσα. Αυτό το παιχνίδι καίει, φωτιά. Μέρες σκοτωμένες, όπως τα αζήτητα στο ενέχυρο. Προσπάθησε να την σκαπουλάρει και τα κατάφερε. Την είχαν για πεθαμένη και τους την έφερε. Χωρίς ουσίες… Καθαρή. Μακριά από τη χώρα των φαρμάκων.

Γράφει στην μάνα… «κάθε φορά που μιλάω για σένα δάκρυα ποτάμια». Αν ζούσε χίλιες ζωές, χίλιες φορές εκείνη θα διάλεγε για μαμά. Γόρδιος δεσμός ο ομφάλιος λώρος. Αρχή και τέλος. Της τρυπάει το μυαλό, όπως οι λέξεις τρυπάν τις σελίδες, εκείνη η ‘’γαμωκυριακή’’ . Αν προλάβαινε να αλλάξει τα πράγματα εκείνη την γαμωκυριακή… Δεν θα μάθαινε να μεγαλώνει μόνη και μόνη να γλείφει τις πληγές της. Έρχεται από άλλο κόσμο, γίνεται γυναίκα στη χώρα των τραυμάτων.

Η Μυρτώ είναι εδώ σε ανατριχιάζει. Σου χτυπάει καμπανάκια την καρδιά. Σου τσούζει τα μάτια. Σου δένει κόμπο τα στομάχια. Σε κάνει να μπερδεύεις το παρελθόν με το παρόν. Ξεμπέρδεψέ το. Σε λυτρώνει. Η συνέχεια του θανάτου, είναι η ζωή. Το θάνατο τον διαχειρίζεσαι καλύτερα, όταν τον βάζεις κάτω και τον κλωτσάς μελάνι σε χαρτί να χυθεί.

Η Μυρτώ χτυπιέται κόντρα στον τοίχο, κατσουφιασμένη. Την ευτυχία της, την λέει ελευθερία. Κι είναι ευτυχισμένη. Τις αναμνήσεις τις αφήνει να πετάξουν, πεταλούδες. Γυρίζει τον κόσμο για να βρει την ειρήνη. Ζητάει μόνο να ζήσει ελεύθερη χρωματιστά.

Η Μυρτώ μας την έφερε. Η Μυρτώ δεν είναι πια εδώ. Έγινε Αλίκη στη χώρα των νεκρών. Πέταξε πουλί για τις μεγάλες συναντήσεις. Εκεί έχει όλα τα λουλούδια και τα δέντρα. Έχει μανιτάρια τεράστια και το φίδι με το κόκκινο μήλο. Εκεί, έχει και την Κατερίνα. Μαζί με την μαμά τα πράγματα είναι πάντα αλλιώς.

Η Μυρτώ Τάσιου έφυγε στις 18/09/2015

                                                         Μαίρη Γεωργιοπούλου