Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Η Βαρύτητα


Απελπίζεσαι;

Γιατί απογοητεύτηκες;

Συγγνώμη που γελάω , νόμιζα έβλεπες καθαρά γύρω σου.

Άκου..





Είμαστε όλοι προσωρινοί. Προσωρινές φιγούρες.

Ανταλλάξιμοι.

Αδιάφοροι ως προς το στίγμα του χρόνου στην ζωή των άλλων.

Κενοί.

Γεμάτοι με ανασφάλειες, ψυχολογικά, τραύματα, φοβίες, παλιές απογοητεύσεις, καινούριες.

Θλίψη, μίσος.



-Η αγάπη;

Ποια; Όχι άκου..

Κάποιοι έχουν στόχους. Άλλοι πάλι δεν έχουν άξιες.

Άλλοι αντιλαμβάνονται τον κόσμο μόνο ως μονάδες. Οι περισσότεροι.

Κενοί και γεμάτοι. Γεμάτοι ο καθένας με την αρρώστια του.

Όσο σας απαξιώνω άλλο τόσο σας έχω ανάγκη.



Άπληστοι. Συμφεροντολόγοι. Πάνω από τα κεφάλια συμφεροντολόγων.

Σαν τα κοράκια. Μόνο που ψιθυρίζουν.

Και ματώνουν τα αυτιά μου.



Οι ελάχιστοι ανίδεοι και αθώοι χάνονται στο πλήθος.

Λεκιάζουν από την βρώμα των πεζοδρομίων… Κάποιοι αυτοκτονούν. Έστω εγκεφαλικά.

Άλλοι χάνονται στη βοή. 

Κηλίδες αίματος στα βρώμικα πεζοδρόμια.



Οι συνειδήσεις πνίγονται για το κέρδος. Σωπαίνουν. Φοβούνται. Άλλες κλαίνε.

Κανείς αθώος.

Όλα έχουν μια τιμή και ένα τίμημα. Και οι άνθρωποι.

Οι αξιοπρέπειες, οι συνειδήσεις, τα αισθήματα. Εσύ. Και εγώ.

Μισό τελειωμένα κεριά έξω στην βεράντα. Καίγονται και σβήνουν. Αλλά δεν ξημερώνει κάθε πρωί.



Τι ρόλο παίζει η αγάπη; Την βλέπεις όντως ή είναι πλέον αστικός μύθος;

Άνοιξε τα μάτια ρε. Άκουσε τους.



Το είδες; Το κέρδος. Πάντων υποκινητής. Ακόμα και τις σχέσεις.

Νιώσε. Δεν εννοώ μόνο τις σεξουαλικές σχέσεις.

Οι κοινωνικοί δεσμοί.

Το πιάνεις; Μην κοιτάς άλλου. Φοβήθηκες;

Μην ξεχαστείς ε;

-Γίνεσαι κυνικός. Δεν θα φοβηθώ.

-Μην γίνεσαι ηλίθιος. Γραψ’ το να το θυμάσαι.



Δυσκολεύεσαι.

Αλλά το συνηθίζεις μετά από λίγο.

Μαθαίνεις να ελίσσεσαι. Να ξεχωρίζεις την φιγούρα σου από τις σκιές.

Μέσα στα κοράκια. Σκούπισε το αίμα από τα αυτιά και προχώρα.

Νέα αρχή κάθε μέρα.



Μόνο μην περνάς μπροστά από καθρέφτες.

Μέσα στα σκοτάδια το είδωλο σου θα σε καταπιεί.

Πρέπει να μάθεις να μην τυφλώνεσαι. Με κάποιον τρόπο.

Κάποια στιγμή. Για το καλό σου..



-Πότε ;

Δεν ξέρω πότε. Κάποτε.

Μην κοιτάς τα κεριά που καίγονται. Ψάξε αστέρια.. Εκεί θα είναι η "αγάπη" που ψάχνεις.

Δεν θα είναι αυτό που νομίζεις.  



Κοίτα μην σε καταπιεί.



Ε.. Μην κοιτάς αλλού.

Ξύπνα, κοίτα με… Βουλιάζεις.



Δεν ήσουν τελικά τόσο κενός.

Σε σπάει η βαρύτητα.



                                                                                Χαοτικό Μινόρε








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου