"Της σερβιτόρας", (Της Ελένης Παλλέ)

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σερβιτόρα!

Απ' αυτές όμως που τις πιάνει το μάτι σου... Όχι εκείνες τις βαριεστημένες, ούτε τις θεογκόμενες. Αυτές τις ζεστές που νομίζεις ότι μαγείρεψαν το φαί που σου σερβίρουν. Που το πονέσανε το πιάτο ένα πράμα. Αυτές τις αβαφο-κομψές που τις φλερτάρουν που και που οι άντρες κι εκείνες χαμογελούν. Πώς να το πω; Χαλαρές αλλά και Κυρίες! Σαν αυτές τις γυναίκες που ξέρουν να ‘Είναι’’... με αυτή τη ζηλευτή σιγουριά του φύλου τους. Αυτές που δε σιχτιρίζουν τους πελάτες συλλήβδην… Αυτές που σπάνια γκρινιάζουν. Αυτές που ευχαριστιούνται να σερβίρουν περήφανα!

Εγώ προς το παρόν δουλεύω σε γραφείο. Πτυχιούχος της Νομικής. Νυν δημόσιος υπάλληλος με Πασοκικό μέσο (σκέψου δηλαδή από πότε...) και καλό μισθό παρά την κρίση. Δε παραπονιέμαι... Είμαι πενήντα κάτι χρονών και παντρεμένη με δύο παιδιά. Όμως αν με κοιτάξεις καλά θα δεις ακόμη εκείνη την έφηβη που περιμένει πώς και πώς να τελειώσει το σχολείο, που δε θέλει ακόμα παντρειές και παιδιά, μα να γίνει μια καλή σερβιτόρα για  πάρτη της!

Τι ωραία που θα ‘τανε!

                                                                                  Ελένη Παλλέ