Από γέλιο καλά πάμε. Το ίδιο ευχόμεθα και δι’ υμάς. (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη).

Kάθε φορά που ο Προκόπης αρχίζει μια ομιλία του με το «Εμείς οι Έλληνες», ξεκαρδίζομαι στα γέλια, κοντεύω να κατουρηθώ πάνω μου που λένε. Γιατί στα δύο χρόνια που έζησα στην Κύπρο, έτσι άρχιζαν όλες οι συζητήσεις και οι διαφημίσεις στην τηλεόραση. «Εμείς οι Κύπριοι...». Εμείς οι Έλληνες λοιπόν και τα τέτοια μας κουνιούνται.

Τα ίδια φαντάζομαι θα λένε οι Ολλανδοί, οι Βόσνιοι, οι Άγγλοι (ενωμενοβασιλέζοι) και πάει λέγοντας. Οι Ευρωπαίοι θέλω να πω, μιας που ψηφίζαμε όλοι μαζί τις προηγούμενες μέρες. Οι καλές κοινωνίες της Ερώπης που στράφηκαν στους ακροδεξιούς και στους καλυμμένους φασίστες για να βρουν διέξοδο στα προβλήματά τους.

ΤΟ ΕΠΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΟΥ G.R.R. MARTIN, (Ι.Χ. ΔΕΛΗΓΕΩΡΓΗΣ)

Διαβάζοντας τα τελευταία χρόνια τα βιβλία του A Song of Fire and Ice του GRR Martin μου έκανε εντύπωση ένα συγκεκριμένο στοιχείο του. Μαζί με αυτό θα ήθελα να κάνω μια απλή αναφορά σε μερικά ακόμα αξιοπρόσεχτα συστατικά του έργου αυτού, τα οποία κατά τη γνώμη μου συνέβαλαν στην επιτυχία του.

ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ, (Ι.Χ. ΔΕΛΗΓΕΩΡΓΗΣ).

Θυμάμαι τα λόγια του Χρήστου Γιανναρά από κάποια διάλεξή του: έλεγε πως η ποίηση δεν είναι οι λέξεις, δεν είναι τα στιχάκια με την ομοιοκαταληξία, δεν είναι καν τα όμορφα συναισθήματα και η γλαφυρή αναπαράσταση και η επικοινωνία τους. Η ποίηση είναι τα βιώματα μας. Το απόσταγμά που μένει από αυτά. Είναι η προσπάθεια του να επικοινωνεί κάποιος με τον γραπτό λόγο περίπλοκα βιώματα για τις πιο σημαντικές φάσεις της ζωής μας αλλά και τις πιο μύχιες πλευρές της.