ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; (Γιώργος Μπαρμπατσούλης)

Στο τέλος πια θα βρίσκομαι... Το βλέπω αυτό, το νιώθω! Σαν όνειρο μου φαίνεται. Και ελπίδα μα και φόβος.

VI… ποίημα του Στέλιου Μοίρα, από την ποιητική συλλογή ΑΠΛΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Συνήθως υπάρχουν οι λέξεις

Κολλημένες σα φτερά μύγας στα πλαϊνά της γλώσσας

Ινώδεις, διάφανες για να περνά καθετί από μέσα

Και να βγαίνει

Ό αέρας που κατοικεί έξω έρχεται ως εμάς

Μας κινεί εκτός από μια στιγμή

Σε ένα φιλί σταματάει ο χρόνος. Έτσι δε λένε;

«Summertime, and the livin' is easy», (Της Μαρίνας Μάγκλαρη)

Από τη γαμο-κατάσταση στη γαμω-κατάσταση.

Από το γρασιδένιο δροσερό κτήμα, «Όμορφοι Γάμοι - Ευτυχισμένες Βαφτίσεις» στο καυτό κέντρο «μας πήραν οι μπάτσοι και μας σήκωσαν».

Από το γκλιν των κρυστάλλινων ποτηριών και της αναμονής του ταξιδιού στο N.Y.C και στο Mexico City και γενικώς, στα ακατάπαυστα γκλιν των δακρυγόνων, της φωτιάς στους κάδους με τα σκουπίδια που καπνίζουν αριμανίως ώρες μετά και ενός τοίχου που «έφυγε» από τη θέση του και τα τουβλάκια χτίζουν παραπέτασμα στη μέση της Ζωοδόχου Πηγής, να δώσουν ζωή στο παιχνίδι «όποιος περάσει το εμπόδιο την γαμ…».

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΑΕΙ ΜΕ...ΓΚΟΘΙΚ ΠΟΛΕΙΣ

ΠΡΑΓΑ, ΤΣΕΧΙΑ

Μυστήριο. Τόσο το μυστήριο που σχεδόν ακολουθεί τους ήρωες του Κάφκα. Μεσαιωνικά και γοτθικά οικοδομήματα παντού. Σε κάθε μεριά του τόπου. Στέκονται επιβλητικά δίπλα σε μοντέρνα καφέ-μπαρ και ξενοδοχεία. Η πλατεία της παλιάς πόλης είναι το νούμερο ένα μεσαιωνικό έμβλημα της Πράγας. Σε πάει πίσω στον δωδέκατο αιώνα. Και το κάστρο; Το μεγαλύτερο μεσαιωνικό δημιούργημα στον κόσμο. Χρονολογείται από τον ένατο αιώνα κι αποτελεί πλέον έδρα του προέδρου και της κυβέρνησης.

Η σημασία της καθολικής πρόληψης των εξαρτήσεων στην κοινότητα: Ένα συγκλονιστικό & διαρκές «ταξίδι». Του Σπύρου Στογιάννη*

Αν επιχειρούσαμε να δώσουμε έναν ορισμό στην έννοια της πρόληψης εκείνος θα εμπερίκλειε τον εντοπισμό, τον περιορισμό και την εξάλειψη όλων εκείνων των αιτιών που συμβάλλουν στη γένεση του φαινομένου της ουσιοεξάρτησης.

Πώς θα μπορούσε όμως άραγε, να είναι η πρόληψη μια υπόθεση ατομική όταν η εξάρτηση είναι (και) υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας; Γιατί επιλέγεται όλο και πιο πολύ τα τελευταία χρόνια το λεγόμενο βίο-ιατρικό μοντέλο αντιμετώπισης των εξαρτήσεων που θεωρεί τον χρήστη ουσιών ως «ασθενή» και υπαίτιο, ενώ την ίδια στιγμή η θεραπεία εμπεριέχει απαραίτητα την εμπλοκή της «κοινότητας»;

ΠΑΙΞΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, (Της Πάολας Κουζή)

Πάντα μου άρεσε το θέατρο. Με γοητεύει το γεγονός πώς μπορεί ο ηθοποιός να μεταμορφωθεί, να αλλάξει ταυτότητα έστω για δύο ώρες. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το θέατρο κάτω από το σανίδι. Σίγουρα πάντα ο άνθρωπος μπορούσε να υποκρίνεται αλλά μήπως τα τελευταία χρόνια το έχουμε παρακάνει; Από πότε θεωρείται αδυναμία να είμαστε αληθινοί; ‘’Μην του στείλεις μήνυμα θα σε κάνει ότι θέλει’’, ‘’Μην την πάρεις τηλέφωνο θα το πάρει επάνω της’’. Τι φόβος έχει φωλιάσει στην ψυχή μας και το θεωρούμε τόσο κακό να παραδεχτούμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε; Δεν είναι κουραστικό να αλλάζουμε συνέχεια μάσκες ανάλογα ποιον αντικρίζουμε; Βάλε την μάσκα της ευγένειας είναι ο εργοδότης σου, βάλε την μάσκα της χαζογκόμενας να σ’ την πέσουνε στο μπαρ, βάλε την μάσκας της δυναμικής μην σε περάσουν για κότα. Μικρά ρολάκια για μικρούς ανθρώπους. Πάντα είχα ένα ελάττωμα, -συγγνώμη προτέρημα-, να μοιράζομαι κομμάτια της ψυχής μου με ανθρώπους που συμπαθώ, ερωτεύομαι, αγαπώ. Δεν με νοιάζει αν θα πουν και τι θα πουν. Χιλιόμετρα έχω διανύσει για μια αγκαλιά, για ένα φιλί, για ένα χαμόγελο και κουβέντα μερικών ωρών. Και ακόμα και αν ήρθαν έτσι τα πράγματα και χαθήκαμε ή απομακρυνθήκαμε τι έγινε;

Τυχερή και Ευτυχισμένη, Του Mike Leigh

Always look the bright side of life

Το 2008, τη χρονιά που κυκλοφόρησε το αριστούργημα του Μάικ Λι (21 παγκόσμια βραβεία σε φεστιβάλ και άλλες 21 συνολικά υποψηφιότητες) η πραγματικότητα δεν ήταν πιο όμορφη και εύκολη, ίσα ίσα που μόλις η Ευρώπη ξεκινούσε να δείχνει τα δόντια της και την εσωστρεφή παρακμή της. Και να που ένας αρκετά εσωτερικός σκηνοθέτης και ταυτόχρονα δραματικός κυρίως στις δημιουργίες του παρέδωσε μια «γροθιά» κυριολεκτικά στην εμμονή πολλών από μας να προσπαθούμε ή να μας επιβάλλεται να στεκόμαστε στην άσχημη πλευρά των πραγμάτων. Σημασία έχει ότι καλά κάνουμε αλλά τι γίνεται με τυχόν «αντισώματα» που χρειάζεται κάποιος για να μείνει σταθερός και λογικός; Πόσοι έχουν πραγματικά τον έλεγχο της διάθεσής τους στα χέρια τους και πόσοι προσπαθούν άραγε να μην κουβαλήσουν τα κοινωνικά απόνερα που φέρνει η μικροαστική νοοτροπία και η παράδοση;

Στάση Αμπελοκήπων, (Της Ελένης Παλλέ)

Στάση Αμπελοκήπων. Μετρό. Καθίσαν αντικριστά και κοιτάχτηκαν συνωμοτικά για λίγη ώρα... Ήμουν σίγουρη πως αυτοί οι δυο μοιράζονταν ένα μεγάλο μυστικό. Δεν είπαν λέξη στη αρχή αλλά για κάποιο λόγο ένιωθες το διάλογο μεταξύ τους. Ο ένας γύρω στα 65 με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα και μάτια που γυάλιζαν από φόρτιση και ζωντάνια. Ο άλλος στο μεταίχμιο παιδιού-ενήλικα. Εκεί στη κόψη του ξυραφιού. Εφηβάκι! Εκεί που ακούς λούπα την εκνευριστική ατάκα των μεγάλων, λες κι έχουν συνεννοηθεί, "ρε συ, έγινες ολόκληρος άντρας".

Άρχισαν να μιλούν, αργά και σταθερά χωρίς να κοιτάζονται για πολύ. Όσο πρέπει για να καταλάβεις το 'δέσιμό' τους... Εκείνο το δεσμό που δε θέλει υπερβολές, μόνο εκείνες τις σύντομες σπινθηροβόλες ματιές δευτερολέπτων που αρκούν και λεν τα πάντα.

Η Μαρίνα ξανασκέφτεται και γράφει, ''Το Φθινόπωρο''.

Σκέφτομαι : η κυρία λέει πως αυτή η έκθεση που έγραψα για το Φθινόπωρο είναι «εκτός θέματος» και λέει πως είναι «φλύαρη», εγώ ξέρω πως η μαμά μου λέει μια γειτόνισσα «φλύαρη» όταν την πιάνει στο ασανσέρ με την πόρτα ανοιχτή και της μιλάει της μιλάει συνέχεια και η μαμά μου έχει αφήσει το μάτι ανοιχτό και πάνω η κατσαρόλα να βράζει και η μαμά φοβάται πως θα κάψει το φαγητό και μετά τι θα φάμε το μεσημέρι; Και ο μπαμπάς λέει «θα μου κάψετε το σπίτι», το ίδιο λέει κι όταν η μαμά αφήνει το καντήλι αναμμένο και λέει όταν φεύγουμε πως το έχει σβήσει, αλλά εγώ ξέρω ότι αυτό δεν είναι αλήθεια και το λέει ψέματα στο μπαμπά για να μην ακούει γκρίνιες και φωνές και στην αλήθεια το έχει βάλει μέσα στον νεροχύτη, αναμμένο! Δεν ξέρω τι

Ο ΤΟΙΧΟΣ ΠΑΕΙ ΣΑΛΟΝΙΚΗ!!!

Obama φίλε μας, (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη)

Στην αυγή της νέας χιλιετίας βρισκόμουν στο όμορφο Ουρόσεβατς του Κοσσυφοπεδίου ως μέλος της ΕΛΔΥΚΟ η οποία με τη σειρά της ανήκε στη μεγάλη νατοϊκή δύναμη KFOR που σκοπό είχε να επιβάλει την ειρήνη σε άλλη μια πολύπαθη περιoχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Ως κομμάτι της αμερικανικής Ταξιαρχίας το τάγμα μας είχε κάποιες κοινές εκπαιδεύσεις με τους Ατλαντικούς συμμάχους μας. Σε μια απ’ αυτές μερικοί αμερικανοί υπαξιωματικοί και στρατιώτες μάς έδειξαν πώς ακριβώς στήνεται ένα check point σε  δημόσιο δρόμο καθώς και τον τρόπο με τον οποίο ελέγχουμε τους γηγενείς στα οχήματα που σταματάμε και ποια είναι τα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνουμε. Στο τέλος της επίδειξης έπρεπε κι εμείς με τη σειρά μας να κάνουμε τα ίδια για να δείξουμε ότι εμπεδώσαμε το διδαχθέν αντικείμενο.

Μπερδεμένος άνδρας; Αλήθεια και αν, ναι, τι προσπαθεί, να κερδίσει, από εσένα;

Έρχεται, κάποια στιγμή στη ζωή σου, που νιώθεις αδύναμη. Βλέπεις, πως μεγαλώνεις, πως θέλεις να κάνεις ένα σωρό πράγματα. Ειδικά, όταν, χάνεις τον έναν σύντροφο πίσω από τον άλλον.

Αναρωτιέσαι, τι φταίς. Κοιτάς, γύρω σου, χαρούμενα ζευγάρια και προσπαθείς, να καλύψεις, το κενό, με διάφορες παρέες.

Κάπου, εκεί, εμφανίζεται, όπως, θέλεις να πιστεύεις, το διαφορετικό. Το: ταιριαστό. Χωρίς, να το καταλάβεις, ερωτεύεσαι, νιώθεις ασφάλεια και ανασφάλεια, για κάθε  λέξη. Με αποτέλεσμα, να κάνεις, ένα σωρό λάθη!

Όνειρο τρελό, (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη)

Ξύπνησα το πρωί ανήσυχος καρντάση μου από όνειρο τρελό. Νομίζω ότι το έβλεπα όλη νύχτα από την ώρα που το σκοτάδι ήταν βαθύ, πίσσα που λένε, μέχρι το πρώτο φως της αυγής. Κι ας λένε ότι τα όνειρα κρατάνε μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου. Είχε μεγάλη διάρκεια το δικό μου. Σαν το σεισμό του 2002 στο Αφγανιστάν που κράτησε ενάμιση λεπτό και ήταν 7,2 ρίχτερ δυνατός. Κι από τότε έπαψα να φοβάμαι τους σεισμούς όπως αυτόν του ’78 της Σαλονίκης που δεν ήταν ένας αλλά ολόκληρη Λάμψη και Καλημέρα Ζωή από σεισμούς.

Πάλι ξέφυγα, το ‘χω αυτό να ξεγλιστράω και να ξεφεύγω, οι συνειρμοί με οδηγούν αφού.

ΠΟΛΥτεχνείο...

Μεσημέρι 17 Νοέμβρη 1973.

Στην ταράτσα του σπιτιού της οικογένειας Μπεκιάρη, ανεβαίνουν γείτονες, φίλοι κι η κόρη Βασιλική. 17 χρόνων. Να δουν τι συμβαίνει στις φυλακές ανηλίκων που ήταν σχεδόν δίπλα τους. Ξαφνικά την είδαμε να σωριάζεται. Είχε χτυπηθεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Την πήγαμε στον Ευαγγελισμό. 3 μέρες αργότερα πέθανε. Δεν μας έδωσαν την σφαίρα. Εκείνες τις μέρες τα περιπολικά γύριζαν στην περιοχή μας. Μας παρακολουθούσαν. Η Βασιλική ξυπνούσε από τα άγρια χαράματα για να δουλέψει στο ζαχαροπλαστείο. Να βοηθήσει την οικογένεια. Κανείς δεν ήρθε να μας παρηγορήσει. Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης πήγαινα στο Πολυτεχνείο, στην γιορτή. Σήμερα δεν πάω. Τιμάω με τον δικό μου τρόπο την Βασιλική. Όπως η μάνα της, που δεν ξέρει από πολιτική, αλλά κάθε 17 Νοέμβρη κατεβάζει το μαύρο μαντίλι, ως κάτω και μοιρολογεί...

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ... ΕΚΕΙ;;;

ΖΑΒΑΡΑΚΑΤΡΑΝΕΜΙΑ…

Το ακούμε με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη. ΖΑΒΑΡΑΚΑΤΡΑΝΕΜΙΑ. Γράφτηκε στα χρόνια της χούντας. Το μήνυμά του; Αντιδικτατορικό. Στίχους και μουσική έχει γράψει ο μέγας Γιάννης Μαρκόπουλος. Τραγουδήθηκε από τον ίδιο πρώτη φορά το 1968, στο δίσκο Επιχείρησις Απόλλων. Έγινε γνωστό με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη. Στα ακαταλαβίστικα τούτα λόγια δόθηκαν διάφορες εκδοχές για το τι σημαίνουν. Ο ίδιος ο Μαρκόπουλος λύνει το μυστήριο.

Η ΒΕΡΑ ΝΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΒΙΒΛΙΟ… “The Sandman” του Neil Gaiman

Διαβάσαμε: “The Sandman” του Neil Gaiman (1989 - 1996)

Εναλλακτικός Τίτλος: “Ονειρομαζέματα, διαβολοσκορπίσματα”

Είδος: Σειρά Κόμικς

Το Ρεζουμέ:

Ο Ρόντερικ Μπερζές, ένα φτηνό (αλλά ζάμπλουτο) αντίγραφο του Άλιστερ Κρόουλι, αποφασίζει μαζί με τον κύκλο του από αργόσχολους και πλούσιους μάγους να αιχμαλωτίσουν την Θάνατο (ναι, είναι γυναίκα) με τον πρωτότυπο στόχο να γίνουν αθάνατοι. Αλλά επειδή το πραγματικό ταλέντο τόσο στη ζωή όσο και στα κόμικ σπανίζει, τα θαλασσώνουν και πιάνουν αντ’ αυτού τον αδερφό της, Όνειρο (λέγε με Μορφέα, αλλά απαντάω και στο Μέρφι, σαν τον γνωστό καταστροφικό νόμο), κομπλέ με βελουτέ κάπα, πουγκί με ονειρόσκονη, μαγικό ρουμπίνι και μία άθλια περικεφαλαία που προσωπικά μου θύμιζε το Alien. Κι επειδή δεν ξέρουν τι να τον κάνουν, τον κρατούν φυλακισμένο μέχρι να αποφασίσουν... δηλαδή για τα επόμενα 70 χρόνια.

Ode to Mr Leonard, (Toυ Στέλιου Μοίρα)

Αυτή τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, χιλιάδες μηνύματα, σχόλια, αράδες σαν κι αυτές εδώ τώρα, videos, links, φωτογραφίες, αναρτώνται, δημοσιεύονται, επικοινωνούνται για άλλη μια φορά μεταξύ ανθρώπων ανά τον κόσμο με την αφορμή μιας νέας απώλειας, του κύριου Leonard Cohen. Του Leonard για μένα και για πολλούς άλλους. Κάθε εποχή και οι επικήδειοι της.

ΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ…

Μη μαζέψεις τίποτα ώριμη δασκάλισσα, μόνο άκου! Άκου αυτό το μεθυσμένο 14χρονο που ‘ρθε για συμπαράσταση... Σε επέλεξε μέσα σε τόσους ενήλικες. Εσένα ρε! Κι ας έχει να σε δει 2 ολόκληρα χρόνια... Κάτι θυμάται. Εσύ μάλλον όχι, για να ξαφνιάζεσαι τόσο... Θυμήσου ρε! Τύφλα στο μεθύσι! Πού διάλο βρήκε το ποτό; Πού ήταν; Τι το κάνεις το εφηβάκι τύφλα στο μεθύσι;... Σκέφτεσαι... Μη σκέφτεσαι τόσο... 

ΤΑ ΠΙΟ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΣΠΙΤΙΑ!!!

ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΟ ΣΠΙΤΙ

Στην Αυστρία στο χωριό Terfens υπάρχει ένα ανάποδα σπίτι. Τόσο στο εσωτερικό του, όσο κι εξωτερικά! Σχεδιάστηκε από δυο Πολωνούς αρχιτέκτονες τον Irek Glowacki και Marek Rozhanski, οι οποίοι είχαν την ανάποδη ιδέα να τοποθετούσουν όλα τα αντικείμενα σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού ανάποδα! Έφεραν στηην κυριολεξία τα πάνω κάτω. Αυτή η πρωτότυπη σύλληψη αποτελεί ένα τουριστικό αξιοθέατο κι όχι ένα σπίτι κατοικήσιμο. Τι άλλο θα σκαρφιστεί ο άνθρωπος;;;

ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ, (Της Ιωάννας Καλυβά)

Η οστεοπόρωση αποτελεί χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, στην οποία σημειώνεται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και ποιότητάς των οστών, έχοντας ως συνέπεια αυτά με την πάροδο του χρόνου να γίνονται πιο εύθραυστα και λεπτά. Ως επακόλουθο των προηγουμένων υπάρχει αυξημένος κίνδυνος κατάγματος (σπασίματος) των οστών, καθώς σημειώνεται μείωση της ανθεκτικότητας και της ελαστικότητάς τους.

Επιπλέον, τόσο γενετικοί όσο και διατροφικοί παράγοντες καθορίζουν σε κάποιον βαθμό την εμφάνιση της οστεοπόρωσης. Οι τελευταίοι μάλιστα παίζουν σημαντικό ρόλο κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, καθώς και η σωματική δραστηριότητα και έχουν σημαντική επίδραση στην εκδήλωσή της.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ''παλιο'' ΝΟΕΜΒΡΗ

1520. Ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος περνά για πρώτη φορά από το πέρασμα που συνδέει τον Ειρηνικό Ωκεανό με τον Ατλαντικό, που αργότερα θα ονομαστεί στενό του Μαγγελάνου.

1859. Εκδίδεται στην Αγγλία το έργο του Καρόλου Δαρβίνου, ‘’η προέλευση των ειδών’’.

1860. Ο Αβραάμ Λίνκολν εκλέγεται 16^ος πρόεδρος των Η.Π.Α.

1963. Εγκαινιάζεται στο Πουέρτο Ρίκο το αστεροσκοπείο του Αρεσίμπο, με το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο που έχει ποτέ κατασκευαστεί.

"χωρίς κραγιόν" της Ελένης Παλλέ

"Γιατί δε βάφεσαι λίγο; Φόρα και κάτι να φανείς βρε παιδί μου"... Η αλήθεια είναι πως δεν προσέχει ιδιαίτερα την εμφάνισή της. Φοράει αυτά τα σκισμένα... Έχει όμως ωραία μαλλιά. Οι φίλες της είναι πιο προσεγμένες. Δεν είναι που δε τη νοιάζει να αρέσει στα αγόρια, κάθε άλλο. Αλλά να, ζορίζεται να υιοθετήσει την εικόνα της 'γυναίκας'. Της πάει πιο πολύ το 'κορίτσι'. Πάντα την άγχωνε η φράση της κολλητής της: "γίνε λίγο πιο γυναίκα". Πώς διάολο γίνεται αυτό; Και αν δε νιώσει ποτέ γυναίκα; Αν θέλει να παραμείνει ένα κορίτσι που κοκκινίζει χωρίς ρουζ και κραγιόν; Αν σιχαίνεται τα τακούνια ή αν απλώς την πονάνε τα ψηλοτάκουνα γιατί έχει πλατυποδία; Αν κατά βάθος της αρέσει να τα κάνει μαντάρα στις σχέσεις της γιατί βαριέται εύκολα; Αν θέλει να μείνει κορίτσι για πάντα; Μία ηλικιωμένη σε κορίτσι ας πούμε. Κυκλοφορούν και τέτοιες ηλικιωμένες.

από πού κι ως πού... ΤΙ ΚΑΠΝΟ ΦΟΥΜΑΡΕΙΣ… ;

Συχνά, για κάποιον που δεν ξέρουμε τι είναι, ρωτάμε συνήθως: ‘’τι καπνό φουμάρει;’’  Η φράση αυτή σαφώς και δεν προέρχεται από τη μάρκα των τσιγάρων που καπνίζει κάποιος. Καλά κρατάει από τα βυζαντινά ακόμη χρόνια, ίσως και πιο παλιά.

Η λέξη καπνός εδώ έχει την αρχαία σημασία της εστίας, δηλαδή, του σπιτιού.

Μαραθώνιος Δρόμος Αθήνας 2016, (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη)

Σε λίγες μόνο μέρες θα δοθεί η εκκίνηση του Κλασικού Μαραθώνιου Δρόμου. Του λεγόμενου και Αυθεντικού, λες και θα μπορούσε κάποια άλλη πόλη, ας πούμε το Βερολίνο ή η Βοστώνη να τον ονομάσει έτσι. Πρέπει κι ο διαφημισταράς να βάλει την πινελιά του απλά δεν του έμαθαν να δουλεύει και με στεγνό πινέλο γι’ αυτό τα κάνει ενίοτε μούσκεμα.

Αυτός ο Δρόμος που φέρει και το όνομα του Γρηγόρη Λαμπράκη και που ευτυχώς φέτος δεν το ξέχασαν στο τηλεοπτικό σποτ ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια το ξεχνούσαν, αποτελεί μια γιορτή της Ειρήνης αρχικά και κατόπιν ένα κορυφαίο αθλητικό γεγονός. Αθλητές απ’ όλο τον κόσμο, επαγγελματίες δρομείς μεγάλων αποστάσεων αλλά και ερασιτέχνες-δρομικοί τουρίστες θα έρθουν και φέτος στην Αθήνα για να ζήσουν τη χαρά της συμμετοχής στην αυθεντική διαδρομή ή όσο πιο κοντά γίνεται σ’ αυτήν που ο άγνωστος αρχαίος Αθηναίος δρομέας(πολλοί θεωρούν ότι ήταν ο Φειδιπίδης) έτρεξε για να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης της Μάχης του Μαραθώνα.

Μονστέρα // Ένα «τέρας» στη γλάστρα σας… Του Ιωάννη Δεληγεώργη

Η Μονστέρα είναι αειθαλές, αναρριχώμενο επίφυτο που κατάγεται από τη νότια Αμερική. Το επιστημονικό της όνομα είναι Monstera deliciosa και ανήκει στην οικογένεια Araceae. Το όνομα του είδους της σημαίνει «νοστιμότατος» και αναφέρεται στον καρπό του φυτού.

Στα αγγλικά είναι γνωστή ως Window leaf. Έχει όμως και πολλά άλλα ονόματα όπως: Swiss Cheese Plant, Cheese Plant, Fruit Salad Plant, Monster Fruit.

Still nothing

μουσική:Νίκος Περιβολάρης
https://www.facebook.com/nikos.perivolaris.1