Μονστέρα // Ένα «τέρας» στη γλάστρα σας… Του Ιωάννη Δεληγεώργη

Η Μονστέρα είναι αειθαλές, αναρριχώμενο επίφυτο που κατάγεται από τη νότια Αμερική. Το επιστημονικό της όνομα είναι Monstera deliciosa και ανήκει στην οικογένεια Araceae. Το όνομα του είδους της σημαίνει «νοστιμότατος» και αναφέρεται στον καρπό του φυτού.

Στα αγγλικά είναι γνωστή ως Window leaf. Έχει όμως και πολλά άλλα ονόματα όπως: Swiss Cheese Plant, Cheese Plant, Fruit Salad Plant, Monster Fruit.

Στα τροπικά δάση όπου μεγαλώνει, μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 20 μέτρα. Ως φυτό εσωτερικού χώρου όμως που μεγαλώνει σε γλάστρα, δεν αναπτύσσεται περισσότερο από δυο ή τρία μέτρα.

Ιδανικές θερμοκρασίες για τη Μονστέρα είναι 20-30 ^oC. Στους 10 ^oC η ανάπτυξή της σταματά, ενώ με ελαφρύ παγετό πεθαίνει.

Ως επίφυτο χρειάζεται στήριξη και συνήθως αυτό επιτυγχάνεται με έναν πάσσαλο καλυμμένο με βρύα (moss stick, moss pillar, moss totemκτλ). Ο πάσσαλος αυτός εκτός από στήριξη, βοηθά και στο πότισμα. Με το να καταβρέχεται μπορεί να προσφέρει πολύτιμη υγρασία στο φυτό.

Ευδοκιμεί σε μερική ή πλήρη σκιά.

Της αρέσει η υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία. Ωστόσο μπορεί να τα πάει καλά με την ατμοσφαιρική υγρασία που υπάρχει στο εσωτερικό των περισσοτέρων σπιτιών. Αν κάθε τόσο το φύλλωμά της ψεκάζεται με λίγο νερό, είναι ακόμα καλύτερα.

Σε ιδανικές συνθήκες ανθίζει μετά από τρία χρόνια. Για να συμβεί αυτό χρειάζονται ιδανικές συνθήκες: υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία, συνεχείς υψηλές θερμοκρασίες και έντονο έμμεσο φως.

Ωστόσο τα άνθη της, που αν και εντυπωσιακά είναι δύσοσμα, εμφανίζονται από σπάνια έως ποτέ εφόσον μεγαλώνει ως φυτό εσωτερικού χώρου και σε εύκρατες περιοχές. Για τον λόγο αυτό διατηρείται ως καλλωπιστικό κυρίως για τα μεγάλα σχιστά και μεγαλόπρεπα φύλλα της.

Οι καρποί της είναι εδώδιμοι. Κόβονται όταν τα λέπια τους έχουν φουσκώσει. Για να γίνει αυτό ο καρπός μπορεί να κοπεί και να αφεθεί για μερικές μέρες μέσα σε χάρτινη σακούλα. Τα λέπια πρέπει να απομακρυνθούν (για άλλους είναι καλύτερο να πέσουν από μόνα τους) και το βρώσιμο εσωτερικό έχει όψη, υφή και γεύση κάπου μεταξύ μπανάνας και ανανά. Οι καρποί τρώγονται μόνο όταν είναι ώριμοι. Οι άγουροι καρποί περιέχουν ενώσεις, που εμπεριέχουν οξαλικό οξύ και ενοχλούν έντονα τον λαιμό.

Εκτός από τους ώριμους καρπούς, όλο το υπόλοιπο φυτό είναι τοξικό.

Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα και με εναέριες καταβολάδες.

                                                      Ιωάννης Χ. Δεληγεώργης