Μαραθώνιος Δρόμος Αθήνας 2016, (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη)

Σε λίγες μόνο μέρες θα δοθεί η εκκίνηση του Κλασικού Μαραθώνιου Δρόμου. Του λεγόμενου και Αυθεντικού, λες και θα μπορούσε κάποια άλλη πόλη, ας πούμε το Βερολίνο ή η Βοστώνη να τον ονομάσει έτσι. Πρέπει κι ο διαφημισταράς να βάλει την πινελιά του απλά δεν του έμαθαν να δουλεύει και με στεγνό πινέλο γι’ αυτό τα κάνει ενίοτε μούσκεμα.

Αυτός ο Δρόμος που φέρει και το όνομα του Γρηγόρη Λαμπράκη και που ευτυχώς φέτος δεν το ξέχασαν στο τηλεοπτικό σποτ ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια το ξεχνούσαν, αποτελεί μια γιορτή της Ειρήνης αρχικά και κατόπιν ένα κορυφαίο αθλητικό γεγονός. Αθλητές απ’ όλο τον κόσμο, επαγγελματίες δρομείς μεγάλων αποστάσεων αλλά και ερασιτέχνες-δρομικοί τουρίστες θα έρθουν και φέτος στην Αθήνα για να ζήσουν τη χαρά της συμμετοχής στην αυθεντική διαδρομή ή όσο πιο κοντά γίνεται σ’ αυτήν που ο άγνωστος αρχαίος Αθηναίος δρομέας(πολλοί θεωρούν ότι ήταν ο Φειδιπίδης) έτρεξε για να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης της Μάχης του Μαραθώνα.

Την πρωτη φορά που την έτρεξαν αγωνιστικά ήταν το 1896 τότε που νίκησε ο νερουλάς απ’ το Μαρούσι, ο Σπύρος Λούης. Αλλ’ αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν οι νέοι απ’ την Ολυμπιακή Παιδεία, το μάθημα που διδάχτηκαν στο Δημοτικό. Η αλήθεια είναι ότι προηγήθηκαν και δύο προκριματικοί και ο Λούης ήταν εκτός της δεκαεξάδας που θα έπαιρνε μέρος στους Ολυμπιακούς και συγκεκριμένα 17^ος αλλά επειδή είχε βρέξει πριν τον προκριματικό και είχε λάσπες η διαδρομή, τελικά τον δέχτηκαν γιατί ο χρόνος του ήταν καλός.

Σήμερα γίνονται πάνω από 800 αγώνες μαραθωνίου σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο. Και η Αθήνα έχει το τεράστιο πλεονέκτημα να διοργανώνει τον πιο ιστορικό απ’ όλους. Αν λάβουμε υπόψη και την τεράστια ανάπτυξη του δρομικού κινήματος παγκοσμίως, το πλεονέκτημα της Αθήνας μετατρέπεται σε θησαυρό. Κατ’ αρχήν τουριστικό αφού όλο και περισσότεροι ξένοι ονειρεύονται να τρέξουν στα βήματα του Φειδιπίδη αλλά και οικονομικό αφού τα έσοδα απ’ τις συμμετοχές και τους χορηγούς μπορούν να να ανέβουν σε δυσθεώρητα ύψη.

Αν είσαι δρομέας έστω και όψιμος όπως πολλοί τελευταία, είναι μια μεγάλη πρόκληση η συμμετοχή στην Κλασική Διαδρομή. Ο αγώνας εκτός από διάσημος είναι και ο δυσκολότερος όλων μιας και έχει πολλά ανηφορικά κομμάτια. Και γι αυτό είναι δύσκολο να επιτευχθεί μια κορυφαία επίδοση τη στιγμή που υπάρχουν πόλεις όπως το Ντουμπάι που χαράσουν ελαφρώς κατηφορική διαδρομή για να κερδίσουν την εφήμερη δόξα μιας παγκόσμιας επίδοσης στους δρόμους τους.

Αν όμως ρωτάς εμένα καρντάση μου, ο πιο σημαντικός παράγοντας εκείνη τη μέρα του αγώνα δεν είναι ούτε οι δρομείς ούτε οι διοργανωτές. Το πιο μεγάλο βάρος πέφτει στις πλάτες του Αθηναίου. Που πρέπει να σηκωθεί απ’ τον καναπέ και να βγει απ’ το σπίτι του και να πάει στο πεζοδρόμιο να χειροκροτήσει τους συμμετέχοντες. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Να δώσει χαρά και δύναμη σ’ αυτόν που προσπαθεί να τερματίσει έναν μαραθώνιο. Να δείξει τον πολιτισμό του και την ευγένειά του. Δεν μπορεί να τρέχεις στο Βερολίνο και να βγάζουν οι Γερμανοί που θα τους έλεγες και κρυόκωλους, εκατοντάδες μουσικές μπάντες στους δρόμους και μεις οι μεσογειακοί και θερμόαιμοι να μην γεμίσουμε τα πεζοδρόμια. Το λέω επειδή πρόλαβα την εποχή που έτρεχες και σ’ έβριζαν οι γιωταχήδες γιατί καθυστερούσαν να πάνε στην πεθερά τους να φάνε το φρικασέ το κυριακάτικο. Γιατί δε μπορεί να είσαι Ευρωπαίος στα γούστα και Ελληναράς στην υπομονή. Στο φινάλε αν είναι να βγάλεις βόλτα το στραβό σου το στόμα και την ξινή σου τη φάτσα κάτσε δες το στην τηλεόραση και ρίχτα στο γυαλί τα μπινελίκια. Έξω σε θέλω κύριο και χουβαρντά στο χειροκρότημα.

Που ξέρεις; Toυ χρόνου μπορεί να είσαι εσύ που θα ξεκινήσεις απ’ τον Τύμβο και το όνειρό σου να πατήσεις το ανθρακί ταρτάν του Καλλιμάρμαρου να γίνει πραγματικότητα.

Εύχομαι λοιπόν καλό τερματισμό σε όσους θα στηθούν στην εκκίνηση και πάνω απ’ όλα να τερματίσουν γεροί και υγιείς. Οι χρόνοι με αφήνουν παγερά αδιάφορο.

                                                                       Φώτης Βεζυργιαννίδης