"χωρίς κραγιόν" της Ελένης Παλλέ

"Γιατί δε βάφεσαι λίγο; Φόρα και κάτι να φανείς βρε παιδί μου"... Η αλήθεια είναι πως δεν προσέχει ιδιαίτερα την εμφάνισή της. Φοράει αυτά τα σκισμένα... Έχει όμως ωραία μαλλιά. Οι φίλες της είναι πιο προσεγμένες. Δεν είναι που δε τη νοιάζει να αρέσει στα αγόρια, κάθε άλλο. Αλλά να, ζορίζεται να υιοθετήσει την εικόνα της 'γυναίκας'. Της πάει πιο πολύ το 'κορίτσι'. Πάντα την άγχωνε η φράση της κολλητής της: "γίνε λίγο πιο γυναίκα". Πώς διάολο γίνεται αυτό; Και αν δε νιώσει ποτέ γυναίκα; Αν θέλει να παραμείνει ένα κορίτσι που κοκκινίζει χωρίς ρουζ και κραγιόν; Αν σιχαίνεται τα τακούνια ή αν απλώς την πονάνε τα ψηλοτάκουνα γιατί έχει πλατυποδία; Αν κατά βάθος της αρέσει να τα κάνει μαντάρα στις σχέσεις της γιατί βαριέται εύκολα; Αν θέλει να μείνει κορίτσι για πάντα; Μία ηλικιωμένη σε κορίτσι ας πούμε. Κυκλοφορούν και τέτοιες ηλικιωμένες.

Εσύ είσαι ψυχαναλυτής και θα σκεφτείς διάφορα για την περίπτωσή της. Και θα ‘χεις πιθανoν δίκιο στα περισσότερα. Πως είναι συναισθηματικά ανώριμη, πως φοβάται να μεγαλώσει, πως τρέμει να οικειοποιηθεί το φύλο της, τη σεξουαλικότητά της. Α ναι, ίσως να πεις και για τον πατέρα της κάτι... αυτά τα οιδιποδειακά που δεν πολυκαταλαβαίνω... Όμως εγώ που την ξέρω σου λέω πως είναι καλά κι έτσι. Κι ίσως να μην ήταν χαρούμενη αν άρχιζε ξαφνικά να βάφεται και να φέρεται με την ωριμότητα μιας γυναίκας. Αυτό δεν υιοθετείται, εσύ το ξέρεις καλύτερα. Ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις. Δεν το ‘χει λοιπόν! Και μάλλον δε θέλει γιατί απλώς δεν ξέρει τι θέλει. Είναι πιο ασφαλές να είσαι κορίτσι. Σε ένα κορίτσι επιτρέπεται να μην ξέρει τι θέλει. Σε μια γυναίκα δε συγχωρείται. Είναι πολύ στρεσογόνο να είναι κανείς τόσο ασφαλής και σίγουρος για τον εαυτό του, το φύλο του, τους άντρες... Άσ’ τη λοιπόν στην ησυχία της... δεν αλλάζει ο άνθρωπος στα 40 γιατρέ μου!

Υστερόγραφον: Αφιερωμένο στα υπέροχα εκείνα κοριτσίστικα δάκρυα της αέναης νιότης σου Ευτερπάκι απ' τ' Αρμόλια της Χίου.

 Σ' αποθύμησα...