Αρωκάρια, Ένα εξωτικό κωνοφόρο, (Του Ιωάννη Δεληγεώργη)

ΗΑρωκάρια ή Αραουκάρια (Araucaria heterophylla) και αγγλιστί NorfolkIsland Pine είναι ψηλό κωνοφόρο δένδρο αργής ανάπτυξης που στο φυσικό του περιβάλλον μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 50-65 μέτρα.

Στη χώρα μας συναντάται ως φυτό εσωτερικού χώρου και σε μία (ακόμα και μεγάλη) γλάστρα δεν θα ξεπεράσει σε ύψος τα δυο μέτρα.

Κατάγεται από το νότιο ημισφαίριο: τα νησιά του Ειρηνικού, την Αυστραλία και τη νότια Αμερική.

Παλιότερα ονομάζονταν Araucaria excels,ενώ συγγενής της είναι η Araucaria aracuana, γνωστή ως Αρωκάρια της Κολομβίας.

Πατησίων-Ομόνοια-Εξάρχεια-Συγγρού-Καλλιθέα... μια Κατερίνα δρόμος" . (Της Μαρίνας Μάγκλαρη)

«στη σιωπή παγώνω
στον πάγο σωπαίνω»***
έγραφε μια Κατερίνα, κάποτε
ναι αυτή η ίδια που πήγαινε την Πατησίων πάνω κάτω
αυτή που έλεγε
«οι θόρυβοι στις ταινίες και τα όνειρα είναι
εκκωφαντικοί
μόνο στο φόβο και τη ζωή
οι πόρτες κλείνουν αθόρυβα πίσω»***
πολλές Κατερίνες τρυπώνουν μέσα μου, γλιστρούν δίχως να τις ακούσει κανείς

Όσο η ίδια η ζωή.( Tου Σπύρου Στογιάννη)

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι μας διαφεύγει

 κάτι πολύ σημαντικό.

Ας πούμε ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, κάτι τόσο μεγάλο.

Είναι ομολογουμένως δυσάρεστη αυτή η αίσθηση, όχι,

καθόλου σα να αμφιβάλεις ότι έχεις αφήσει ανοιχτό το  φως

του διαμερίσματος, ή έστω τον φούρνο αναμμένο.

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΟΡΕΙΝΟ ΔΑΣΟΣ, (Του Ιωάννη Δεληγεώργη)

Έκανα μια βόλτα στο δάσος. Σε μια από τις αγαπημένες μου διαδρομές όπου έφτασα με μοτοσικλέτα. Στα βόρεια του νομού Ροδόπης, περίπου πενήντα χιλιόμετρα από την Κομοτηνή, κάπου στα ΒΑ του χωριού Σαρακηνή αλλά και ακόμα πιο πέρα, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

Ίσως η εποχή δεν ήταν η καλύτερη για ένα τέτοιο εγχείρημα. Δυο μέρες πριν τη δεύτερη ισημερία του έτους, το φθινόπωρο μόλις που έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του. Η παρατεταμένη ξηρασία και η ζέστη εντείνουν ακόμα περισσότερο τις τελευταίες εκπνοές του καλοκαιριού. Ούτε τα μανιτάρια έχουν ξεπεταχτεί, ούτε τα φύλλα έχουν πάρει τα κιτρινοπορτοκαλιά τους χρώματα ακόμα, ούτε τα φθινοπωρινά αγριολούλουδα, όπως στενμπέργκιες, κυκλάμινα, κολχικά, σκίλες, ούτε καν εκείνες οι γεμάτες ατμοσφαιρικό μυστήριο πρωινές ομίχλες έχουν ακόμα κάνει την εμφάνισή τους.

Έχω ένα παπάκι…

Μοιάζει μέρα Άγια. Σεπτέμβρης. 29. 2017.

Η υγρασία του αέρα της μέρας είναι αλλιώτικη. Πιο πολύ μοιάζει με κολλημένο στο δέρμα ιδρώτα αναμονής. Αυτός ο Σεπτέμβρης είναι από μόνος του αλλιώτικος.

Είπα να φορέσω ένα από τα βασικά χρώματα του ορατού φωτός. Για το καλώς όρισες. Να με ξεχωρίσεις, να ΣΟΥ αρέσω. Να σου κάνω εντύπωση κι ας λεν πως δε διακρίνεις καμιά απόχρωση. Το κόκκινο φουστάνι του έρωτα. Όπως το σκέφτηκα, έτσι το μετάνιωσα. Το κόκκινο είναι και του θυμού και του κινδύνου. Κι αν με έβλεπες, αν με ένιωθες κόκκινο πανί; Κι όχι αγάπη;