Όσο η ίδια η ζωή.( Tου Σπύρου Στογιάννη)

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι μας διαφεύγει

 κάτι πολύ σημαντικό.

Ας πούμε ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, κάτι τόσο μεγάλο.

Είναι ομολογουμένως δυσάρεστη αυτή η αίσθηση, όχι,

καθόλου σα να αμφιβάλεις ότι έχεις αφήσει ανοιχτό το  φως

του διαμερίσματος, ή έστω τον φούρνο αναμμένο.

Είναι μια αίσθηση απώλειας,

 σα να γλιστρά το νερό από τα χέρια σου

Κι εσύ να μην μπορείς να ξεδιψάσεις,

ενώ το στόμα εκλιπαρεί για μια σταγόνα.

Καμιά φορά με λούζει κρύος ιδρώτας,

κάτι πολύ σημαντικό ξέχασα,

 κάτι σπουδαίο λείπει, αλλά τί;

 Μπορεί να είναι φανερή η απουσία του,

αλλά ανομολόγητη η παρουσία του.

Μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν,

Ερευνητικές ομάδες, συλλογή δεδομένων,

Υπολογιστές με τεχνητή νοημοσύνη,

Οργανικοί διανοούμενοι,

Ή έστω μια επιτροπή σοφών να καταλήξει.

Επιτέλους!

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι διαφεύγει κάτι σημαντικό,

Τόσο, όσο η ίδια η ζωή.

Σπύρος Στογιάννης