LIBERTA...

Iφιγένεια στενάζω, ελάφι σε σφαγή. Αδιαμαρτύρητες θυσίες, στο τέλος φτάνουν οι σωτήρες.

Σερσέ λα φάμ σημαίνει Ελένη. Όλοι κάποτε πολεμήσαμε για το ψεύτικο το όραμα. Όλοι αγαπήσαμε το πρόσωπο της αθωότητας και μετά ίσως λίγο πιο πολύ της ενοχής. Να ντυθούμε αδειανά πουκάμισα Ο Αίαντας σου, μπορεί αιώνια να θρηνεί, αλλά ο μέγας τραγικός ήταν ο Αίμονας. Αίμονας θα πει έρωτας. Θα πει να καταπίνεις ξίφη, γιατί δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς επιθυμία. Αίμονας με εμμονές.

Το ’96 παίζαμε με τόξα και σφεντόνες, περιμένοντας τον Αγγελάκα να βγει… Παπαγάλος, Berlin… Μισό τσιγάρο δρόμος. Ο Μόρρισον ζει. Στην πλατεία Ναυαρίνου, γράφει ποιήματα με τους γοφούς, λικνίζεται στα ακροδάχτυλα, πνίγει το λαιμό του ένα κασκόλ της ΑΕΚ. Τα ξεκούρδιστα λα κρατάνε το φάλτσο ρυθμό της πόλης. Η πόλη χορεύει πάνω σε αρχαίες ρωμαϊκές αγορές. Εδώ υπνοβατούν οι νεράιδες, που μισούν τα παραμύθια. Ο γνωστός χοντρός αδέσποτος έξω από το Bolivar, δεν θέλει χάδια, να φάει θέλει. Τα ραντεβού, της Καμάρας. Εκεί βρισκόμαστε και χωριζόμαστε. Φοιτητικά all star, στοιχισμένα σε παρα-τάξεις. Στα γρασίδια της θεολογικής ο Σαδίκης παραδίδει μαθήματα μολυβένιων ιστοριών. Ζούμε, χωρίς κανόνα. Ζούσαμε, χωρίς κανόνες. Οι νεοφιλελέδες ξεγράφουν τα λερωμένα συνθήματα από τους τοίχους της Νεάπολης. Στο Ερείπιο, καταπίνουμε τις ματωμένες βότκες και μαζί τα κόκκινα συνθήματα, ‘’εδώ ο λαός κυβερνά, η κυβέρνηση υπακούει’’ . Οι Ζαπατίστας ή θα ζήσουν ή θα πεθάνουν. Το ’96 είναι η χρονιά της αλληλεγγύης. Της αντίστασης και της αυτονομίας. Δύο ανταρτικά σαλιγκάρια ερωτεύονται κάτω από τη βροχή. Ξέρουν το συνθηματικό του κινδύνου, της εξέγερσης. Κλοιός διαμαρτυρίας, μου περιορίζει τα βρεγμένα βήματα των πρώτων ψιχάλων. Ψάχνω κάτι λίγο από μάνα… Βυθίζομαι στον κόλπο του Θερμαϊκού.

Σε βάζω μέσα στα άρβυλά μου… Να θυμάσαι, η λύση στο αίνιγμα της Σφίγγας, είναι ο άνθρωπος. Σε τοποθετώ στα βουνά, να κρατάς αντίσταση στα μέτωπα… Να τραβάς εμφύλιες φωτογραφίες τους πολέμους. Σε σπασμένα εμψυχωτικά ‘’θα ‘ρθει καιρός, που θα αλλάξουν τα πράγματα’’, μέχρι τότε,… σε άπταιστα σκληροπυρηνικά, ‘’εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία’’.

Πιάσε μου ένα ματζόρε κι ένα τελευταίο τσιγάρο πριν το εκτελεστικό… Τραγούδι να σε κάνω.

Liberta μωρό μου, Liberta… Γη κι Ελευθερία.

Mary Geo