Όλα βαίνουν αφιλοκερδώς εναντίον μας, Του Φώτη Βεζυργιαννίδη

    Σήμερα θα θίξουμε ένα παλαιότερο θεματάκι που υπάρχει στον χώρο του θεάματος και της τέχνης, της σόουμπιζ που λένε και στα χαμηλότερα στρώματα της άδικης τούτης κοινωνίας.

    Λέω παλαιότερο για να μην πω αρχαίο διότι είμαι σίγουρος ότι υπήρχε από τότε που η σόουμπιζ γέμιζε πέτρινα θέατρα με άριστη ακουστική και ο από μηχανής θεός ήταν πράγματι μια μηχανή.

    Στα νεότερα χρόνια το θέμα αναλύθηκε σε βάθος, ύψος και μήκος από τον μεγάλο κωμικό Δημήτρη Πανούση αλλά κάπου στο τέλος μπέρδεψε τις κονσόλες της Άλκηστης και τα μη μεροκάματα του Γιώργου Ακατονόμαστου με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένας μεγάλος δικαστικός πόλεμος που κράτησε όσο περίπου και ο Τρωικός ίσως και λίγο περισσότερο. Το ποιος νίκησε δεν θα το μάθουμε ποτέ διότι, είναι γνωστό ότι όποιος ανακατεύεται με τα δικαστήρια τον τρώνε οι δικηγόροι και τα δικαστικά έξοδα.

    Στο θέμα μας όμως γιατί ήδη πήγαμε πολύ μακριά.

    Τα τελευταία μερικά χρόνια όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι, η χώρα μας η Ελλάς, πέρασε από μία μεγάλη κρίση η οποία τάραξε συθέμελα την σεμνή και ταπεινή ζωή των υπηκόων της που ονομάζονται σύγχρονοι Έλληνες. Μνημόνια, επιτροπείες, θεσμοί, ομόλογα, σπρεντ κινδύνου, βγήκαμε στις αγορές και διάφορες άλλες παπαριές τις οποίες αν τις αναφέρουμε όλες θα χρειαστούμε καρότσι για τις σελίδες που θα γεμίσουμε ας είναι και ηλεκτρονικές.

    Τα δικαιώματα των εργαζομένων εξαφανίστηκαν, μεγάλα συμφέροντα επωφελήθηκαν και άρπαξαν διάφορα κομμάτια της πίτας που λέγεται Ελλάδα και όπως ήταν φυσικό οι μισοί Έλληνες βγήκαν στους δρόμους με διαδηλώσεις και πορείες για να σταματήσουν το πλιάτσικο που γινόταν σε βάρος τους. (Οι μισοί είπα καρντάση, μη θίγεσαι, το ξέρω ότι δεν το κούνησες απ’ τον καναπέ).

    Τα διάφορα κινήματα, είτε ήταν ενάντια στην εξόρυξη του χρυσού, είτε εναντίων των ρατσιστών και φασιστών, διοργάνωναν φεστιβάλ και εκδηλώσεις των οποίων το αποκορύφωμα ήταν οι μουσικές βραδιές, οι συναυλίες δηλαδή γνωστών ή αγνώστων μουσικών ή συγκροτημάτων με μπύρες και σουβλάκια για να ενισχύσουν οικονομικά την συνέχιση των προσπαθειών τους. Σίγουρα θα θυμάστε τη μεγάλη συναυλία που οργανώθηκε στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά από τους ανθρώπους ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική που μάζεψε πάνω από τριάντα χιλιάδες κόσμο και που εμφανίστηκαν πολλοί και γνωστοί καλλιτέχνες για να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια.

    Επειδή λοιπόν υπάρχει αυτό το κινηματικό προηγούμενο, η διοργάνωση μουσικών συναυλιών διαμαρτυρίας ή στήριξης με τους μουσικούς μάλιστα να συμμετέχουν δωρεάν, δηλαδή τζάμπα, κούτρα ρε παιδί μου, έμεινε η εντύπωση πως όποιος θεωρεί ότι έχει έναν αγιασμένο σκοπό μπορεί να δημιουργήσει ένα φεστιβάλ και μάλιστα με μουσικούς που θα παίξουν τζαμπαντάν.

    Γίνεται αντιφασιστικό, οι μουσικοί είναι αντιφασίστες θα παίξουν δωρεάν. Γίνεται αντιρατσιστικό οι μουσικοί είναι ενάντια στο ρατσισμό θα παίξουν δωρεάν. Γίνεται φεστιβάλ για τα πράσινα φασολάκια θα έρθουν και δύο ροκ μπάντες που είναι βετζετέριαν και θα παίξουν αφιλοκερδώς.

    Πας λοιπόν με την μπάντα σου αφού έχεις πηδηχτεί στις πρόβες για να βγάλεις ένα δίωρο πρόγραμμα να στηρίξεις την κίτρινη ανάπτυξη (παράδειγμα λέμε) και κουβαλάς πετάλια, κιθάρες, μπάσα, τα πιατίνια και τα πετάλια του ντράμερ (όποια κουφάλα δεν έχει κουβαλήσει πιατίνια να μην βγάλει άχνα). Είσαι εκεί απ’ το μεσημέρι γιατί θα παίξουν πέντε μπάντες και πρέπει να κάνουν όλοι σάουντ τσεκ ντάλα στους ήλιους ή στα κρύα, ανάλογα την εποχή με πέντε φράγκα στην τσέπη για κάνα τζανκ φουντ και στο τέλος της βραδιάς παίζεις κι όταν κατεβείς μετά το παίξιμο και την κούραση ολόκληρης μέρας οι διοργανωτές μετράνε αν ήπιες δύο ή τρεις μπύρες ή αν πήρες δύο ή τρία σουβλάκια τα οποία είναι και η μόνη ανταμοιβή σου αφού ξέρουν ότι είσαι φανατικός της κίτρινης ανάπτυξης για.

    Εντωμεταξύ όση ώρα έπαιζες εσύ και οι άλλες μπάντες στα ταμεία είχε ουρά για μπύρες, σουβλάκια, ρετσίνες και δεξερωγώ τι άλλο. Δηλαδή κονόμα αλλά με κινηματικούς μουσικούς που δεν αμοίβονται. Όταν δε φτάνεις κάποτε στη συζήτηση και λες την άποψή σου, ότι δηλαδή ο μουσικός πρέπει να πληρώνεται όπως ας πούμε πληρώνεται αυτός που στήνει τα ηχητικά σου λένε «εντάξει, ο ήχος πάντα πληρώνεται» Θέσφατο! Ο ήχος πάντα πληρώνεται! Εντάξει ρε μάγκες αφού ο ήχος πάντα πληρώνεται στήστε τον ήχο και μη βάζετε συγκροτήματα να δούμε πόσες μπύρες και πόσες ριζογκοφρέτες θα πουλήσετε. Ή δώστε 40 € σ’ έναν Ντιτζέη να δούμε ποιος θα πρωτορθεί. Γιατί κι ο Ντιτζέης είναι σαν τον ήχο, πάντα πληρώνεται.

    Πήρανε πρέφα και τα μαγαζιά και ψάχνουν μπάντες να παίξουν λάιβ για δυο μπύρες και μια κούπα ποπ κορν. Είπα ποπ κορν και νευρίασα. Όποιος βγάζει ποπ κορν μαζί με την μπύρα στον πελάτη πρέπει να εκτελείται με συνοπτικές διαδικασίες επί τόπου. Χαθήκανε ρε τα φιστίκια; Ένα τάλιρο το κιλό και ζεστά τα παίρνω εγώ που δεν έχω μαγαζί. Αστοδιάλο συγχύστηκα. Συνεχίζω, για τα μαγαζιά έλεγα που θέλουν να παίξεις τζάμπα στο πατάρι τους, μη σου πω  να φέρεις και τους φίλους σου.

    Πόσες φορές ρε θα έρθουν οι φίλοι μου να μ’ ακούσουν; Tα μάθανε απ’ έξω τα τραγούδια. Τους βγήκε ο κούκος αηδόνι τόσα βράδια στα διάφορα μπαρ να πληρώνουν ποτά για να μ’ ακούσουν να μην πληρώνομαι.

    Απ’ την άλλη, ακούω καμιά φορά κανέναν σκυλά μεγάλης εμβέλειας που τραγουδάει για διάφορους σκοπούς αφιλοκερδώς και μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο.(αυτή η μία που μ’ έμεινε).  Τι αφιλοκερδώς ρε καρντάση που θα ‘ρθεις απ’ την Αθήνα αεροπορικώς, δυο βράδια στο καλύτερο ξενοδεχείο, όλα πληρωμένα και θα τραγουδήσεις μισή ώρα; Aυτό δεν είναι αφιλοκερδώς, αυτό είναι δωρεάν δικοπές. Και για ρώτα πόσα θα πάρει ο μπουζουξής; Aφιλοκερδώς κι αυτός; χα χα χα ας γελάσω.

    Τις προάλλες παίξαμε αφιλοκερδώς σε μια εκδήλωση, support σε ένα γνωστό συγκρότημα, ας μην πω το όνομα, όχι μην τους κάνω κακό αλλά γιατί αποφάσισα να τους αγνοώ αιωνίως και αφού ήρθε με καθυστέρηση κάνα δυο ωρών -το γνωστό συγκρότημα- αποφάσισε να μην παίξει, λόγω ελλείψεως κοινού. Βέβαια τα μέλη του στούμπωσαν όλα τα μικρά πραματάκια που δώρισαν οι διάφοροι παραγωγοί που συμμετείχαν στην εκδήλωση και άφησαν ένα βαζάκι μέλι για εμάς που παίξαμε. Το μέλι το αφήσαμε πίσω γιατί μπορεί να είμαστε ακριβοί και να παίζουμε τζάμπα, μαλάκες όμως δεν είμαστε. Ή μάλλον είμαστε οι πιο μαλάκες απ’ όλους αλλά βάλαμε μυαλό. Ο τζάμπας πέθανε.

                                                Φώτιος Σωντίζης

                                       SO DIZZY Rock Band