Παρέλαβα καμμένη γη. Και την έκανα οικόπεδα. (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη)

Kάθε φορά μετά από κάποια τραγωδία, που μπορεί να είναι ένα τροχαίο με πολλά θύματα ή ένα ναυάγιο ή ας πούμε οι φωτιές στην Ηλεία και πιο πρόσφατα στην Αττική, έπεται η τεράστια εκμετάλλευση αρχικά από τα τηλεοπτικά μέσα και κατόπιν από όλο τον τύπο.

Αμέσως μετά έρχεται η εκμετάλλευση από τους πολιτικούς οι οποίοι στην αρχή λένε ότι «δεν είναι ώρα να μιλάμε για ευθύνες, ας σκύψουμε πάνω απ’ τα θύματα» και αμέσως μετά αρχίζει το ξεκατίνιασμα. Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι τόσο αργό, βρωμερό και διεφθαρμένο που αδυνατεί να καταλάβει τι συμβαίνει τις πρώτες ώρες. Αμέσως μετά ο κάθε μπάσταρδος επιτίθεται στον απέναντι μπάσταρδο με σφοδρότητα και ατιμία προσδοκώντας να αλιεύσει τα πολυπόθητα ψηφαλάκια.

Τα ψηφαλάκια δεν είναι αυτά που θα κρίνουν το αποτέλεσμα, που βγάζουν τον καλύτερο, που δείχνουν την ποιότητα του πολιτεύματος. Τα ψηφαλάκια είναι αυτά που εξασφαλίζουν την συνέχιση και την διαιώνιση της βρώμας και της αλητείας.

Σε ένα κράτος που από την  ίδρυσή του και μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να εδραιώσει καμία αξία που να εμπνέει τους πολίτες παρά μόνο τη διαφθορά, την κλεψιά και την εξαίρεση, αναρωτιούνται κάποιοι, δυστυχώς όχι πολλοί, πως διάολο πήγαν τα πράματα τόσο στραβά.

Ένα πολιτικό σύστημα που το κύριο χαρακτηριστικό του είναι πρώτα η οικογενειοκρατία και αμέσως μετά το αν θα φιλήσεις το χέρι για να πάρεις το δαχτυλίδι. Ένα σύστημα που στηρίζεται μόνο στο χρήμα και στη διασφάλισή του απ’ αυτούς που το κατέχουν μόνιμα. Ένα πολιτικό σύστημα υπανθρώπων προσκυνημένων σε ευρωπαίους, σε τραπεζίτες, σε εφοπλιστές και μεγαλοκαρχαρίες είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν πρόκειται ποτέ να εξασφαλίσει ισότητα, δικαιώματα και δικαιοσύνη για τον καθένα από εμάς.

Τα ΜΜΕ απ΄την άλλη είναι ένα απ’ τα πλοκάμια αυτού του συστήματος. Τύποι σαν τον Χατζηκοκολάου που στην ουσία είναι εκδότες επιχειρηματίες με εφημερίδες, περιοδικά και ραδιόφωνα αυτοαποκαλούνται «δημοσιογράφοι» κι ένας συρφετός ηλιθίων ακολουθεί και εμπνέεται απ΄τη γραμή που χαράζουν διασφαλίζοντας το διεφθαρμένο σύστημα που περιγράψαμε παραπάνω. Τύποι σαν τον Κρωτοψάλτε που σε κανονικές συνθήκες δεν θα εργάζονταν ούτε σαν παιδιά για τα θελήματα, σχολιάζουν την επικαιρότητα σε δελτία ειδήσεων καναλιών που δεν πείθουν ούτε παιδιά του δημοτικού. Δημοσιογράφοι εκθειάζουν την κυβέρνηση με την ίδια παπαρολογία που άλλοι την κατακρίνουν αλλά όλοι μαζί διαιωνίζουν το παραμάγαζο με τη συνταγή του «σήμερα εμείς και αύριο εσείς».

Ναι το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι. Ή αν το θέσουμε αλλιώς δείξε μου τους άρχοντές σου να σου πω ποιος είσαι. Αλλά κι εμείς δεν είμαστε αγγελούδια. Πόσα χρόνια ακούς γι αυτά τα φακελάκια των γιατρών; Άλλαξε κάτι; Πόσοι και πόσοι καριόληδες δεν έκαναν τεράστιες περιουσίες απ’ τα χειρουργικά νυστέρια πάνω στην ανάγκη του ασθενή που «χρειάζεται άμεσα επέμβαση»; Aχρείοι «επιστήμονες» που αν τους ζητήσεις απόδειξη κάνουν σαν τον μικρό Γιαννάκη που τον έπιασε ή γιαγιά του την ώρα που έκλεβε τα σοκολατάκια. Τσουβαλιάζουν το χρήμα σε σακούλες σκουπιδιών και όταν είναι να πληρώσουν τσιγγουνεύονται σαν να είναι άποροι. Ένα σύστημα υγείας ζαλισμένο, κουρασμένο, διεφθαρμένο και ένοχο. Δείξε μου έναν που έφτιαξε τα δόντια του με έξοδα του ταμείου που χρόνια ολόκληρα πλήρωνε εισφορές.

Δικαστές υπαλληλίσκοι που το μόνο που τους νοιάζει είναι πότε θα προαχθούν και πότε τους συμφέρει να βγουν στη σύνταξη και πόσα χιλιάρικα θα πάρουν την στιγμή που οι συντάξεις, οι μισθοί και το επίπεδο ζωής αυτών που ορκίστηκαν να προστατεύουν έχει καταποντιστεί στα τάρταρα.

Εν ενεργεία μπάτσοι που κονομάνε χαρτζιλίκι δουλεύοντας ως σεκιουριτάδες σε φραγκάτους και μπάτσοι αποστρατευμένοι που παρέχουν «αμισθί» (ας γελάσω) υπηρεσίες ασφαλείας σε επιχειρήσεις.

Στρατηγοί που αποστρατεύονται και αμείβονται από το κράτος για τη ένοχη σιωπή τους διοριζόμενοι σε ΔΕΚΟ και ιδρύματα

Τελώνες, εκτελωνιστές, ορκωτοί λογιστές, εφοριακοί, πολεοδόμοι και υπάλληλοι ταμείων που σου βγάζουν τη σύνταξη στο άψε-σβήσε αρκεί να χώσεις «ένα κατοσταρικάκι μωρέ» και δεν διστάζουν να σου στείλουν σε sms τον αριθμό λογαριασμού τους. Όλοι αυτοί είναι γείτονες στις ακριβές περιοχές δίπλα-δίπλα με τους επιχειρηματίες που «συνεργάστηκαν»

Ελεύθεροι επαγγελματίες που μόνο έκλεβαν, μια ζωή, απ’ το κράτος, απ’ τις τσέπες των εργαζομένων τους, απ’ όπου μπορούσαν και σήμερα κλαίνε γιατί «δε με συμφέρει θα το κλείσω». Και εργαζόμενοι που μια ζωή «κοιτούσαν τη δουλειά τους» την ώρα που απολύονταν ή κατηγορούνταν ή ξυλοφορτώνονταν ο συνάδελφός τους.

Κινηματίες και συνδικαλιστές που εξαργύρωσαν την υποστήρηξή τους με θέσεις καλά αμειβόμενες.

Δέκα χρόνια γκόμενες με μνημόνια, με ψέματα, με μέτρα αντιλαϊκά, με φτώχια, με βία, με καταστολή, με ρατσισμό και ακόμα όλοι είναι μέσα στα σκατά αδυνατώντας να κατανοήσουν τι τους χτύπησε. Εξεγείρονται ως εθνικοπατριώτες για το όνομα των Σκοπίων και για τα ιερά και τα όσια που προστατεύονται από φαύλους παπάδες-επιχειρηματίες που το μόνο που τους νοιάζει και αυτούς είναι η διαιώνιση του μαγαζιού τους και η χοντρή κοιλιά τους που βρίσκεται ανάμεσα απ’ τις αχόρταγες τσέπες τους. Και όλοι μαζί στηρίζουν ένα ΣΑΠΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ που οι μέρες του είναι μετρημένες ή ζητούν την αλλαγή από ουρακοτάνγκους σαν τον Πατακό και τον Παπαρδόπουλο.

Αυτό που περνάμε μας αξίζει μέχρι την τελευταία δεκάρα. Γυρίστε τώρα πλευρό γιατί:

...Διακόπτουμε την είδηση διότι θα συνδεθούμε απ’ ευθείας με το Μάτι για να μιλήσουμε με μερικούς από τους ηρωικούς πυροσβέστες μας…

 Φώτης Βεζυργιαννίδης