Κάγκελα παντού. Του Φώτη Βεζυργιαννίδη

Κάνοντας βόλτα το Σαββατόβραδο στην παραλία της Θεσσαλονίκης, μέσα στην τουριστική περίοδο ανάμεσα στους σαλονικιούς, τους Έλληνες τουρίστες και τους ξένους τουρίστες, βλέπεις τους Σύρους πρόσφυγες να μοιράζονται το ίδιο πλακόστρωτο, το ίδιο φεγγαρόφωτο, την ίδια μπόχα του Θερμαϊκού και φυσικά τις ίδιες λιχουδιές των μικροπωλητών της παραλίας.

Το μυαλό σου θέλοντας και μη, σε πάει πίσω στις δύσκολες μέρες του πρόχειρου τεντομαχαλά της Ειδομένης, τότε που χιλιάδες πρόσφυγες περίμεναν να ανοίξουν τα σύνορα και να πάρουν το δρόμο για την κεντρική Ευρώπη, δρόμο προς την πρόοδο και την ευημερία.

Τελικά ο μηχανισμός πίεσης της Τουρκίας, ώστε να αποδεχτεί μια συμφωνία για να ελέγχονται οι ροές των προσφύγων και ο μηχανισμός που έδωσε εντολή στους παραβαλκάνιους Σκοπιανούς, Σέρβους, Αυστριακούς και «καθαρόαιμους» Ούγγρους να κλείσουν τα σύνορά τους, ήταν ένας και μοναδικός. Και ας νομίζαμε πως οι Γερμανοί πίεσαν τους Τούρκους και φάνηκαν φιλάνθρωποι προς τους πρόσφυγες ενώ οι «απάνθρωποι» φτωχομπινέδες βαλκάνιοι ήταν ξενοφοβικοί και κλείσαν τα σύνορά τους. Στο βιβλίο του Αποστόλη Φωτιάδη «ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ» μπορείς να βρεις πληροφορίες για το ζήτημα.

Είναι τυχαίο που οι Σκοπιανοί στρατιώτες που δεν είχαν δεύτερο βρακί βρέθηκαν ξαφνικά απέναντί μας στην Ειδομένη με ντίτζιταλ στολές και εξοπλισμό ζηλευτό και οχήματα διαστημικά; Από που τα ψώνισαν αυτά, απ’ τα Aldi;

Eίναι αλήθεια ότι το χρήμα έρεε άφθονο προς πάσα κατεύθυνση προκειμένου να ελεγχθούν οι ροές των προσφύγων διότι στα κεντρικά της Ευρώπης είχαν χάσει τη μπάλα και είναι γνωστό ότι δεν τους αρέσει καθόλου να χάνουν τη μπάλα οι Ευρωπαίοι, που έχουν από τώρα κλείσει τραπέζι στο εστιατόριο που θα φάνε στις 20 Αυγούστου 2018 κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στην μαγευτική Μαγιόρκα.

Νοσοκόμα από τη Santa Barbara της California ήρθε πέρσι ως μέλος Μ.Κ.Ο. για να προσφέρει εθελοντική εργασία σε κέντρο φιλοξενίας προσφύγων της Θεσσαλονίκης. Είχε δωμάτιο μονόκλινο για δεκαπέντε μέρες στο φτωχικό Ηλέκτρα Παλλάς της πλατείας Αριστοτέλους. Είπαμε, το χρήμα έρεε άφθονο. Λες και δεν υπήρχαν ελληνίδες νοσοκόμες.

Τα σύνορα έκλεισαν, η συμφωνία με την Τουρκία έστω και εύθραυστη ισχύει μέχρι σήμερα και η Ευρώπη-φρούριο μπορεί τώρα να επενδύσει σε τεχνολογία ασφαλείας και προστασίας των συνόρων. Εξωτερικών, εσωτερικών, κτιρίων, εμπορικών κέντρων κτλ. Μέχρι και στα μπακάλικα θα μπουν μηχανήματα αναγνώρισης προσώπου μπας και αποτρέψουν κάποιον φανατικό μουσουλμάνο να ψωνίζει ανενόχλητος στα ευρωπαϊκά μίνι μάρκετ, μαροκάνικα χταπόδια.

Και ποιος είναι ο αρμόδιος Επίτροπος; Ο αδέκαστος, ο ατσαλάκωτος, ο άμεμπτος μπον βιβέρ, Δημήτρης Αβραμόπουλος.

«Μακριά από αυτό το κτίριο αυτά τα πράγματα» είχε απαντήσει ο Επίτροπος όταν δημοσιογράφος υπαινίχθηκε ότι το λόμπι των εταιριών ασφαλείας και άμυνας αλωνίζει στα «χωράφια» του. Και όπως αποδείχτηκε όλα τα γραφεία των κορακιών δεν ήταν καθόλου μακριά αλλά στην γειτονιά του. Άλλωστε είναι πια γνωστό ότι οι λομπίστες κανονίζουν τις τάσεις προς τις οποίες θα κινηθεί η «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».

Απ’ όλο αυτό το πατιρντί εμένα μου έμεινε η ερώτηση ενός Ισραηλινού τουρίστα για το κατά πόσο επηρέασε τη ζωή μας η διέλευση και οι παραμονή τόσων χιλιάδων προσφύγων και η έκπληξή του στην απάντηση μου ότι προς το παρόν είναι σαν να μην υπάρχουν αφού ούτε τις δουλειές μας πήραν ούτε τις μαγευτικές παραλίες διότι τις κρατάμε πριβέ για τουρίστες σαν του λόγου του.

«Σε μας, ξέρεις δεν ήρθε κανένας γιατί έχουμε κτίσει τείχη παντού» μου είπε.

 Μπράβο ρε Γιασούντ! Θα πρέπει να είστε κορυφαίοι κτίστες εσείς οι Ισραηλινοί.

                                                     Φώτης Βεζυργιαννίδης