Ταξίδεψα
5000 μίλια μακριά να φύγω από τον κύκλο ασφαλείας μου, μπας και μαζέψω τα
κομμάτια του εαυτού μου που έχασα τον τελευταίο καιρό.. Άδεια και ανήμπορα
χέρια... Ποια είμαι; Τι θέλω; Μεγάλωσα κι ακόμα δεν ξέρω τι θέλω να ‘’γίνω’’
μόλις μεγαλώσω. Μια καρδιά με ένα μεγάλο ερωτηματικό αν μπορώ να αγαπήσω;; Και
αν μπορώ, γιατί δεν το κάνω σωστά;
Ήρθα
λοιπόν στα ξένα, μακριά από όλους και από όλα.. Από γνώριμες φάτσες, από την
ασφάλεια του σπιτιού και της πόλης μου, έστω και για λίγο. Ήρθα σε μια όμορφη
πόλη, όπου τα δέντρα έχουν τα πιο περίεργα και όμορφα χρώματα και τα σπίτια
είναι σαν κουκλόσπιτα. Αυτό όμως που μετράει τελικά είναι οι άνθρωποι. Οι
εμπειρίες τους, οι συνθήκες διαβίωσης, ο τρόπος σκέψης τους… Αυτό αγαπώ πιο
πολύ απ' όλα... Με ένα όμορφο τοπίο μπορεί να χαμογελάει η ψυχή σου αλλά με
έναν όμορφο άνθρωπο μεγαλώνει!!! Μεγαλώνει κι ομορφαίνει.
Πάολα Κουζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου