Ένας στόχος πρέπει να σε τρομάζει λίγο και να σε συναρπάζει πολύ.

 

                                        ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΈΛΕΝΑ 
Πέρασα στο ΤΕΙ Δασοπονίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος. Είμαι πολύ χαρούμενη για τη σχολή στην οποία πέρασα. Ανυπομονώ για τη φοιτητική ζωή.

Όταν τελειώσω τη σχολή σκέφτομαι να κάνω μεταπτυχιακό στο εξωτερικό.

Θα ήθελα όμως να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που με βοήθησαν όσον αφορά τα μαθήματα οι οποίοι είναι ο κ. Γιώργος Λεμπέσης, (Φυσική, Χημεία) , ο κ. Γιώργος Ρούτσης, (Μαθηματικά), η κ. Έφη Σταυροπούλου, (Έκθεση) και η κ. Κωνσταντίνα Κάππου, (Βιολογια). Τέλος, ευχαριστώ την οικογένεια και τους φίλους μου που στάθηκαν στο πλευρό μου όλον αυτόν τον καιρό.

                                                              Έλενα Ανδριανοπούλου
                                                                         ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ
                                                                             ΜΕΣΣΗΝΗΣ 

                                                                       

ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΖΕΤΑ

Στα 17 μου χρόνια συμμετείχα κι εγώ, όπως πολλοί συνομήλικοί μου, στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και παρά τη δυσκολία τους αλλά και το άγχος, κατάφερα να περάσω 7η στην πρώτη μου επιλογή, το τμήμα Ρωσικής Γλώσσας και Φιλολογίας και Σλαβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η χαρά και η ανακούφιση που ένιωσα με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ήταν απερίγραπτη. Γιατί αυτή η ανακοίνωση αποτελούσε μία αναλλοίωτη επιβεβαίωση ότι πέτυχα το στόχο μου, ότι οι προσπάθειες και οι κόποι μου ανταμείφθηκαν. Η προετοιμασία για τις Εξετάσεις ήταν μια εμπειρία… ιδιαίτερη… Κυρίως επειδή ακόμη και τώρα μετά την έκβασή τους- δεν μπορώ να σημειώσω με ακρίβεια και σιγουριά πώς νιώθω γι αυτές.

Σίγουρα πάντως δε θα μου λείψουν το άγχος, οι αμέτρητες ώρες διαβάσματος και η συνεχής αίσθηση πως δεν είμαι έτοιμη, πως υστερώ, πως δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρω. Αυτό που θα μου λείψει είναι ο γεγονός ότι κάθε κουβέντα και πράξη των γύρω μου έφερε ένα ανείπωτο “όλα θα πάνε καλά”. Έχω ακούσει χιλιάδες φορές τη φράση “όταν οι άνθρωποι βρεθούν στα δύσκολα σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους”. Κι όμως, από τους συμμαθητές μου έλαβα μονάχα συμπαράσταση, αλληλοβοήθεια και συντροφικότητα. Από την άλλη, πώς θα μπορούσα ποτέ να ευχαριστήσω επαρκώς τους καθηγητές μου, αυτούς που ήταν στο πλευρό μας κάθε λεπτό της ημέρας, μέσα στο άγχος τους να μας βοηθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, που θυσίαζαν ακόμη και από τον προσωπικό τους χρόνο για να είμαστε και να νιώθουμε εμείς έτοιμοι;

Αν και οι Πανελλαδικές Εξετάσεις είναι μία εμπειρία που δε θα ήθελα να ξαναζήσω, νιώθω τουλάχιστον ευγνώμων για τις εμπειρίες που αποκόμισα χάρη σε αυτές.

                                                                            Ζέτα Δασκαλάκη
                                                                           ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ 
                                                                                ΜΕΣΣΗΝΗΣ

                                                                              

                                                                               

ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΈΒΕΛΥΝ

Η χρονιά των Πανελληνίων είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο πολυαναμενόμενες στιγμές της εφηβικής ζωής. Δε σημαίνει μόνο το τέλος του κεφαλαίου <<σχολείο>>, αλλά απαιτεί δραστικές αποφάσεις ως προς την επιλογή του αντικειμένου των σπουδών. Όπως είναι φυσικό, ολόκληρη η διαδικασία των Πανελληνίων φαντάζει σαν βουνό στα μάτια των μαθητών. Είναι πράγματι έτσι; Και ναι και όχι. Από τη μια πλευρά, οι τελευταίοι χρειάζεται να ξεπεράσουν τον εαυτό τους σχετικά με τις ώρες που αφιερώνουν στο διάβασμα. Η συστηματική μελέτη διαδραματίζει τεράστιο ρόλο. Από την άλλη πλευρά, κανείς δεν είναι μόνος του σε αυτό το ταξίδι! Υπάρχει υποστήριξη τόσο από το οικογενειακό περιβάλλον, όσο από τους καθηγητές, ακόμη και από τους ίδιους τους συμμαθητές. Άλλωστε, αυτό που μένει στο τέλος είναι οι ευχάριστες αναμνήσεις, ειδικά όταν ο σκοπός επιτευχθεί πλήρως! 

Έχοντας περάσει, λοιπόν, στη σχολή που επιθυμούσα, τη Γερμανική Φιλολογία, αισθάνομαι ικανοποιημένη με τον εαυτό μου και είμαι ευγνώμων σε αυτούς που με υποστήριξαν και με συμβούλεψαν. Η κούραση επιβραβεύτηκε και η αγωνία ξεχάστηκε! Επομένως, οι Πανελλήνιες δε χρειάζονται άγχος και φόβο, παρά μόνο τα κατάλληλα <<όπλα>> που παρέχει το διάβασμα!

                                                      Έβελυν Δημητρακοπούλου
                                                         ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ
                                                             ΜΕΣΣΗΝΗΣ

                                                       

ΘΕΟΦΑΝΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

Αγαπητοί αναγνώστες, λέγομαι Θεοφανίδης Χαράλαμπος, είμαι 19 χρονών και έχω περάσει στο τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Η σχολή αυτή είναι η πρώτη μου επιλογή, διότι είναι μια σχολή που μπορείς να βγεις φιλόλογος, να την τελειώσεις εύκολα και να διδάξεις σε παιδιά με ειδικές ανάγκες…

Η χρονιά αυτή ήταν πάρα πολύ δύσκολη, λόγω πίεσης και άγχους αλλά όταν έχεις ανθρώπους που σε στηρίζουν και σου μεταδίδουν την θετική τους ενέργεια τότε τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά… Όσο αφορά το μέλλον πιστεύω ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και έχοντας κάποιο πτυχίο ανοίγονται δρόμοι για κάποια επαγγελματική αποκατάσταση… Τέλος θα ήθελα να πω σε όσα παιδιά δίνουν φέτος πανελλαδικές καλή επιτυχία, με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία όλα μπορούν να γίνουν. Επιπλέον θα ήθελα να προσθέσω πως, επειδή δίνω δεύτερη φορά η καθηγήτριά μου, μού δίδαξε πως όλα δεν μπορούν να γίνουν με την πρώτη και πως όλοι αξίζουμε και δεύτερη ίσως και τρίτη ευκαιρία για να πετύχουμε τον στόχο μας.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο και την προσοχή σας.  
            

                                              Χαράλαμπος Θεοφανίδης
                                        1^ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ
                                                   ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ ΆΝΝΑ

Το όνομά μου είναι Άννα Φιλιππίδου και μόλις έμαθα πως πέρασα στο Δημοκρίτειο πανεπιστήμιο Θράκης στο τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Ως πρώτη επιλογή είχα το τμήμα Κλασικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ωστόσο είμαι αρκετά ευχαριστημένη και με αυτόν τον στόχο που κατάφερα να πετύχω, καθώς η διάφορα με την πρώτη μου επιλογή είναι πολύ μικρή τόσο στα μαθήματα, όσο και στην επαγγελματική κατάρτιση.

Στόχος μου από εδώ και στο εξής για το μέλλον είναι να καταφέρω να τελειώσω την σχολή μου και να εργαστώ ως καθηγήτρια στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Όμως ο δρόμος για να επιτύχω τον στόχο μου δεν ήταν εύκολος. Πέρα από την κούραση που αντιμετώπισα λόγω πολλών ωρών διαβάσματος, εξαντλήθηκα και συναισθηματικά λόγω του άγχους και της πίεσης που κάθε μαθητής στη Γ’ Λυκείου βιώνει. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήμουν ποτέ μαθήτρια που διάβαζε ατέλειωτες ώρες. Μόνο φέτος αποφάσισα να στρωθώ στο διάβασμα και να κάνω κάτι για μένα, να πετύχω, δηλαδή, αυτό που πάντα ονειρευόμουν. Να γίνω καθηγήτρια!

Συμβουλή μου προς τα νέα παιδιά που και αυτά θα μπουν με την σειρά τους στην βωμό των πανελλαδικών εξετάσεων , είναι να μην φοβούνται και να μην καταπιέζουν τον εαυτό τους σε ακραίες και επίπονες καταστάσεις. Ο σωστός δρόμος είναι το λίγο αλλά ουσιαστικό διάβασμα που θα τους οδηγήσει στην επιτυχία.

Με εκτίμηση,     

                                                  Άννα Φιλιππίδου
                                1^ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ
                                                 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ