Kάποτε που λες είχαμε τα βιβλία
τσέπης. Τώρα ήρθαν τα εικονικά μπιρμπιδέλια τσέπης. Τα pokemon, ντε.
Δεν
έχεις ακούσει για ‘’pokemon
go
tour’’;
Πλάκα με κάνεις; Είναι μέσα στο έξυπνο κινητό σου. Και ποιος σου είπε τα έξυπνα
κινητά κάνουν έξυπνους ανθρώπους; Εδώ, λοιπόν με αυτήν την εφαρμογή τρέχεις
στην αληθινή ζωή σε δρόμους, σε πλατείες… αν χρειαστεί, σκαρφαλώνεις τοίχους, δέντρα,
πηδάς μάντρες… σταματάς την κυκλοφορία, κάνεις τα πάντα για να πιάσεις τα
εικονικά τερατάκια.
Έτσι
κερδίζεις τώρα πόντους. Έτσι κερδίζεις τη ζωή. Και την γκόμενα έτσι τηνε
ρίχνεις. ‘’Κούκλα είσαι να κυνηγήσουμε pokemon το
βράδυ; Κάτω από το φεγγάρι’’;
Ειδικός
είπε ότι το εμπορικό αυτό προϊόν δίνει κοινωνική διέξοδο. Οι άνθρωποι αποκτούν κοινό
ενδιαφέρον. Τους προσφέρει κίνητρο να σηκωθούν από τον καναπέ να περπατήσουν. Η
δομή του λέει, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων.
Ε,
αφού μας πήρανε τα βρακιά κι εμείς δεν σηκωθήκαμε από τις πολυθρόνες… Αφού δεν
γεμίσαμε τις πλατείες να διεκδικήσουμε τη ζωή μας… Αφού, δεν καβαλήσαμε μάντρες
να φέρουμε σπίτι τα κλοπιμαία… Ας κυνηγήσουμε ψεύτικα διαολάκια.
Το
τέταρτο μνημόνιο πότε είπαμε ότι έρχεται;;;
Γιατί
αυτό μας αξίζει.
Άϊντε
καλό κυνήγι pokemon
ρε
μάγκες. Και καλή τύχη.
Έχετε
για βρυσούλες…
Προσοχή
σε λόγγους, βουνά, ραχούλες.
Μαίρη Γεωργιοπούλου
#"Kαι
μια ζωή δυο πόντους έξω απ’ τη ζωή." Του Σπύρου Στογιάννη.
Μου
ζητήθηκε να γράψω δυο λόγια για το φαινόμενο "Pokemon Go", κάτι για
το οποίο φαντάζομαι θα έχετε παρακολουθήσει αναλύσεις, αναθέματα, κραυγές από
"ειδήμονες" και μη, συγκρίσεις με το ωραιοποιημένο (μας) παρελθόν όπου
παίζαμε αμέριμνοι στις πλατείες και τα λιβάδια. Τι νέο κομίζει όμως το
παιχνίδι;
Είναι
που, για πρώτη φορά όσα έκαναν οι χρήστες/ιες δια μέσου του υπολογιστή τους,
μεταφέρεται πια στο περιβάλλον, το πραγματικό και όχι το εικονικό. Για κάποιον
που παίζει συστηματικά παιχνίδια με διαδικτυακούς συμπαίχτες, που έχει μια ζωή
ενεργή και σταθερή μέσα στο διαδίκτυο, δε μου φαίνεται και πολύ
"τρελό" ή άσχετο να παίξει και στο δρόμο αν η τεχνολογία το
επιτρέψει! Και να που πια μπορεί. Το ίδιο του κάνει. Απλά έκανε...upgrade,
αναβάθμιση σε πιο ωραία πίστα, τρισδιάστατη με κοινό που σοκάρεται και κάνει
χάζι να τους βλέπει να τον/την σχολιάζουν! Συν τοις άλλοις, μπορεί να
συναντήσει κι ανθρώπους με σάρκα και οστά κι όχι avatar.
Άρα, εμάς ξενίζει περισσότερο, όχι τους
νέους/ες που συμμετέχουν. Ας σκεφτούμε λίγο διαφορετικά: Σε έναν κόσμο
βεβαιοτήτων, προδιαγεγραμμένου μέλλοντος, με τη δυστοπία να παραμονεύει αν
τολμάς και ονειρεύεσαι, εκεί όπου - λίγο έως πολύ- καταρρέουν οι εναλλακτικές
(με εκείνο το περίφημο TINA), οι άνθρωποι επιζητούν διέξοδο με όσα μέσα
διαθέτουν, αξιοποιώντας και τις...7 διαθέσιμες ζωές του παιχνιδιού...
Για
να το πούμε αλλιώς: Σε μια συνθήκη κλεισίματος στον εαυτό, ατομικών επιλογών,
ζωής συνηθισμένης να δρα μέσα από το "αντικείμενο"/υποκατάστατο, δε
μένουν και πολλές επιλογές διαφορετικής απόκρισης στην καθημερινότητα. Ας
θυμηθούν όσοι είμαστε/είναι γονείς: Πότε έπαιξαν τελευταία φορά με τα παιδιά
τους; Πότε ήταν πραγματικά "εκεί", δίπλα να τους ακούσουν κι όχι στις
καθημερινές σκοτούρες και σε μια οθόνη μπροστά; Θαρρώ επίσης, πως οι προτροπές
να επαναστατήσουν, όταν εμείς οι "μεγάλοι" τα κάναμε μαντάρα, είναι
άδικες και ανεδαφικές. Είναι μια εύκολη μετάθεση ημών των ενηλίκων στους
εφήβους.
Ας
μη στερήσουμε την ευκαιρία των εφήβων "να ψάξουν στα τυφλά καινούριους
τρόπους", όπως δόθηκε σε εμάς η ευκαιρία, έτσι όμορφα όπως μας το
τραγουδούν ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας, γιατί εκεί νομίζω πως παίζεται το
παιχνίδι. Όλα πια είναι μπροστά τους, έτοιμα προς κατανάλωση, για αναμάσημα, κι
ούτε ένα μπιχλιμπίδι, μια κορδέλα, ένα ευγενές ιδανικό, αναμένοντας την έκπληξη
που θα φτιάξουν οι ίδιοι. Και δεν τους αρέσει καθόλου αυτό.
Ακόμη κι αν αυτοί που θέλαμε
δεν γίναμε ακόμη κι αν αυτοί που ήμασταν δεν μείναμε. Είμαστε ακόμα εδώ,
είμαστε ακόμα εδώ, ψάχνοντας στα τυφλά καινούριους τρόπους.
Σπύρος Στογιάννης
Κοινωνικός
Λειτουργός (Μ.Sc), Στέλεχος Πρόληψης κατά των Εξαρτήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου