Διακοπές νερού (Tου Φώτη Βεζυργιαννίδη)

Κι εκεί που ποτίζω τα λουλούδια στο μπαλκόνι βλέπω από κάτω στο δρόμο έναν μάστορα να βιδώνει μ’ ένα μακρύ εργαλείο μια βίδα στο δρόμο. Βιάσου λέω μάγκα μου γιατί πάλι απότιστα θα μείνουνε, αυτή η κουφάλα κλείνει τη βάνα του νερού. Παραδίπλα είχαν ήδη αρχίσει να σκάβουν κάτι άλλοι εργάτες με φόρμες εργασίας παρδαλές κι ένα Datsun μπλε φορτωμένο με όλα τα εργαλεία από φτυάρια και κασμάδες μέχρι αεροσυμπιεστή για κομπρεσέρ. Είναι του εργολάβου που αναλαμβάνει τις βλάβες της ΕΥΑΘ. Της ίδιας ΕΥΑΘ που αποτρέψαμε με δημοψήφιμα την ιδιωτικοποίηση και εργολαβοποίηση.

Οπότε λέω πότισμα γιοκ. Κάτσε γράψε. Και κάθομαι καρντάση και σου γράφω να ‘χεις να διαβάσεις κάτι μες τον Αύγουστο μπας και γελάσει το χειλάκι σου γιατί άμα βλέπεις τις φωτογραφίες των άλλων απ’ την Φολέγανδρο δε βγάζεις και μεγάλη χαρά όταν μάλιστα κάθεσαι στον καναπέ σου. Όχι δεν είναι κατάθλιψη, ζήλια είναι και είναι απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα. Το ίδιο θα πάθουν κι αυτοί όταν γυρίσουν και δουν τις δικές σου απ’ τη Σκιώνη γιατί τις τράβηξες τάχα στη νότια Πελοπόννησο και δεν πήγαν ποτέ κατά κει. Και ήταν και περσινές.

Θέλω να πω ότι μόνο αυτό μας έμεινε, δηλαδή πώς να εντυπωσιάσουμε τον άλλο αφού δε μπορούμε να δημιουργήσουμε καλές εντυπώσεις για τον εαυτό μας.

Κατά τ’ άλλα ο Αύγουστος αν δεν είσαι μακριά από το διαμέρισμα πολλά βαρετός μου φαίνεται που λένε κι οι κουμπάροι που ευτυχώς που σκάσανε μύτη στην πόλη και δουλέψανε τα μαγαζιά. Αυτά που πουλάνε τσάντες και ρούχα και παπούτσια και χρεώνανε με μηχανάκια καρτών που στέλνανε τα φράγκα στη Βουλγαρία. Είπα Βουλγαρία και μου ‘ρθε κάτι άλλο στο μυαλό: Αν τελικά νικούσαν οι κομμουνισταί εις τον εμφύλιο θα ήμασταν  σε καλύτερη θέση απ’ ότι σήμερα και κόβω το χέρι μου. Και θα κυκλοφορούσες καρντάση με ένα X6 εφτά χιλιάδων κυβικών, και θα έκανες διακοπές σε ακριβό RESORT στη Σιθωνία, θα ήσουν δηλαδή Βαλκάνιος πραγματικός ενώ τώρα είσαι γιαλαντζής που έχεις είκοσι χρόνια το ίδιο αυτοκίνητο. Ήσουνα τάχα με τους νικητές του μεγάλου πολέμου τρομάρα σου. Και με το ΝΑΤΟ και με την ΕΟΚ. Πάρ’ τα να μη στα χρωστάω.

Καλά που υπάρχει και ο Σκάϊ αυτός ο νοικοκυρεμένος σταθμός του φτωχόπαιδου του Κολαούζου και μου το θυμίζει καθημερινά. Την πέφτει ο ένας εφοπλιστής στον άλλον για το ποιος είναι πιο τίμιος και μπεσαλής. Και ποιος έχει την πιο καλή ομάδα. Και σε λίγο και τον πιο καλό τηλεοπτικό σταθμό. Να πάρετε τις ομάδες και τους σταθμούς σας και να τα βάλετε όλα στον κώλο σας. Γιατι μέχρι τώρα τα έχετε παρκάρει στους δικούς μας τους κώλους και μας ενοχλούν πολύ. Όχι όλους. Τους Πειραιώτες ας πούμε δεν δεν τους ενοχλεί πολύ που έχουν για δήμαρχο έναν υπάλληλο του Ολυμπιακού. Γελάνε με τη φτώχεια του Ρίο στη Βραζιλία και τη δικιά τους τη φαβέλα δεν την βλέπουν. Τους ταΐζουν τρομοκρατίες και Σακκάδες και εγκλήματα πάθους Κορωπίου και είναι απασχολημένα τα ματάκια τους. Και το κωλαράκι τους το πιάνουν ανενόχλητοι οι ταϊστές.

Και άν τους φέρουν και κάνα μετάλλιο ας είναι και χάλκινο μετά λενε ας καούνε όλα δε με νοιάζει τίποτα εμένα έτσι κι αλλιώς το αγώνισμά μου είναι η σκοποβολή με αεροβόλο πιστόλι από τα δέκα μέτρα. Και το μπήτς βόλεϊ  που τα παλιομουσουλμάνια ντύνουν με ολόσωμα μαγιώ τις αθλήτριες ενώ είναι εντελώς φυσιολογικό να βλέπεις να πάλλεται σε slow motion το κωλαράκι της Oγγαρέζας όταν κάνει βουτιά στην άμμο να βγάλει την άμυνα. Θα μας ταΐσουν δεκαπέντε μέρες φαρμακωμένες επιδόσεις και θα ‘χουμε για χρόνια να τις συζητάμε. What a waste!

Χτες μια αμερικανίδα εθελόντρια νοσοκόμα που ήρθε για τους πρόσφυγες μου είπε ότι όπως γελάμε εμείς στον υπόλοιπο κόσμο για τις εκλογές τους το ίδιο κάνουν κι αυτοί. Δεν το πιστεύουν ότι πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο τόσο άχρηστους. Κι εγώ της είπα ότι είναι καιρός και για τους Αμερικάνους να κάνουν τη μεγάλη αλλαγή και να τους πετάξουν όλους και να φέρουν μπροστά έναν Τσίπρα όπως κάναμε εμείς. Και ξεκαρδίστηκε στα γέλια σε λέω.

Άντε καρντάση εγώ την βόλτα στην έκανα. Βαλ’ το κι εσύ λίγο να δουλέψει. Άσε που ήρθε και το νερό και βιάζομαι. Καλές διακοπές. Νερού.

                                                         Φώτης Βεζυργιαννίδης
Φωτογραφία του Φώτη Βεζυργιαννίδη