Ολυμπιακό άθλημα και το τάβλι (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη)

Δεν πάει πολύς καιρός καρντάση μου που με κάτι φιλαράκια, οι πιο πολλοί του Πυροσβεστικού Σώματος μας μπήκε η ιδέα να φτιάξουμε Εθνική Ελλάδος στο τάβλι.

Στην αρχή η ενασχόλησή μας ήταν καθαρά ερασιτεχνική. Ανάμεσα στα κενά της δουλειάς στήναμε τις παρτίδες μας με ελληνικό καφεδάκι και κερκίδα από τους συναδέλφους κάτι που είναι απαραίτητο για την ομαλή και θορυβώδη έκβαση του αγώνος και την περνούσαμε μπέικα. Σιγά σιγά όταν οι μάχες άρχισαν να γίνονται πιο σκληρές στο μέσον του χειμώνος που οι φωτιές είναι τόσο σπάνιες όσο ο λευκός καρχαρίας στις ελληνικές θάλασσες το είδαμε το πράμα διαφορετικά. Αφού είμαστε τόσο καλοί γιατί δεν κάνουμε μια επίσημη ομάδα;  Εκτός υπηρεσίας βέβαια, διότι δεν είναι καθόλου επιθυμητό να μπερδεύουμε τους πυροσβέστες με το τάβλι, όπως ας πούμε κάνουμε με τις βούρτσες που δεν θυμάμαι τώρα με τι άλλο τις μπερδεύουμε.

Καθόμαστε, το συζητάμε το σκεφτόμαστε και λέμε θα κατεβάσουμε  σοβαρή πρόταση να γίνει το τάβλι επίσημο ολυμπιακό άθλημα. Και γιατί όχι δηλαδή; Eδώ έχουν κάνει τις τσαγιέρες που τις σπρώχνουν πάνω στον πάγο και μάλιστα με ταυτόχρονο σκούπισμα, το τάβλι θα τους πειράξει;

Στέλνουμε την πρόταση στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και μας έρχεται μια απάντηση του στυλ «Δεχόμεθα μόνο σοβαρές προτάσεις». Έτσι είστε; Tο σοβαρέψαμε κι εμείς. Πάμε στον Κώστα τον Τζιτζιμπίκη που ‘χει βιοτεχνία αθλητικών ειδών και είναι άσσος στο ξεπατίκωμα σχεδίων adibas, guma, Katrick και mike και του παραγγέλνουμε επίσημη αθλητική περιβολή με το όνομα Back G(ammon) Athletics και στολή παιχνιδιού με έμφαση στην επιλογή των παπουτσιών που είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για τη νίκη. Πάμε και στην Gama Bank και τους λέμε καρντάσια θέλουμε χορηγία, όχι πολύ υψηλή, διότι και προπονητήριο έχουμε και στολές έχουμε, βάλτε μόνο τ’ αεροπορικά για Ρίο. Μέσα, λέει και τράπεζα. Μετά πάμε και σε μια εταιρία με συμπληρώματα διαστροφής (ξέρω τι σε γράφω) τους λέμε το και το πέστε κάνα συμπλήρωμα που να σε κάνει να μετράς πιο γρήγορα πού θα πάει το πούλι μη γενούμε και ρεζίλι μετρώντας σαν αρχάριοι, μας γέμισαν κι αυτοί από σαράντα μπουκαλάκια τον καθένα τζαμπαντάν και στο τέλος ψάξαμε για Μέγα Χορηγό.

Είπαμε να τους πάμε πρόταση σοβαρή που να μη μπορούν να την αρνηθούν. Ο Μέγας Χορηγός μας δυσκόλεψε λίγο, γιατί μέσα στην κρίση είναι πολύ λίγες οι εταιρίες που θα δεχτούν χωρίς να δώσουν ούτε σέντς να μπει το όνομά τους με μεγάλα γράμματα στη φανέλα. Τελικά είδαμε κι απόειδαμε βάλαμε αυτούς απ’ το Σκάι με τα εσώρουχα ακράτειας γιατί μας φάνηκε πολύ σοβαρή εταιρία και με ανταγωνιστικό και καινοτόμο προϊόν.

Καταθέσαμε λοιπόν την πρότασή μας και ενώ βρισκόμαστε στην αναμονή, κάποιος απ’ αυτούς που διαβάζουνε το κείμενο αυτό, αναρωτιέται πού θα την φτάσω την ιστορία και με πόση μπαρούφα ακόμα μπορώ να σας φλομώσω.

Και γω λέω το εξής: Πού μπάζει η ιστορία μου ρε καρντάση; Το πινκ-πονκ είναι ολυμπιακό άθλημα; To σοφτ-μπολ είναι ολυμπιακό άθλημα; Το μπάντμιντον είναι ολυμπιακό άθλημα; Όχι μόνο ολυμπιακό, είναι και το αγαπημένο της μπουρζουαζίας για πανελλήνια σχολική νίκη και μπόνους 10% για εισαγωγή στα ΑΕΙ/ΤΕΙ.

Θες να πω κι άλλα; Ποια είναι τα ωφέλη απ’ τη διεξαγωγή των Αγώνων; Τα κέρδη των κατασκευαστικών; Tων εταιριών ασφαλείας και όπλων; Των εταιριών  παρακολούθησης κι επικοινωνιών; Των εταιριών κατασκευής αθλητικών ειδών; Tων φαρμακευτικών εταιριών;

Και γιατί να πληρώνει το κράτος τη συντήρηση των χώρων που προπονείται ο κάθε αθλητής του κάθε αθλήματος; Ξαφνικά όλοι γίναμε κομμουνιστές και αρχίσαμε τα κλάματα, γιατί το κορίτσι της σκοποβολής προπονούνταν στα νταμάρια μες το κρύο; Εντάξει τότε ρε κουφάλες βγάλτε όλοι πέντε φράγκα απ’ το υστέρημά σας να πληρώσουμε ένα σκοπευτήριο στην Κορακάκη και στην κάθε Κορακάκη να μας φέρει κι άλλο χρυσό. Και από δύο ευρώ έκαστος για τα έξοδα των Κοντονήδων και των Κούβελων να παρευρίσκονται στις Ολυμπιάδες και να φωτογραφίζονται με τους νικητές αλλά και με τους πικραμένους.

Δεν πάμε καθόλου καλά να πούμε. Έγιναν οι αγώνες πανηγύρι και μεις παραπονιόμαστε γιατι το μαλλί της γριάς είναι πανάκριβο. Τα χρυσά μετάλλια χρειάζονται κι επιδέξιους κώλους. Όποιος έχει τέτοιο πράμα ας το καταθέσει να βγάλουμε μιαν άκρη. Αλλιώς μόκο, τουμπεκί, σκασμός και άκρα του τάφου σιωπή.

                                                                   Φώτης Βεζυργιαννίδης

Φωτογραφία: Φώτη Βεζυργιαννίδη