Ναι καρντάση, είμαι στα ντάουν μου, αλλά πολύ
ντάουν μιλάμε. Η αυτοεκτίμηση μου είναι χαμηλή που λένε, η μαγκιά μου έφυγε απ’
το ηλεκτρικό παράθυρο που παρεμπιπτόντως είναι ερμητικά κλειστό. Θέλω ησυχία,
δεν βάζω ούτε ράδιο, ούτε cd να παίζει τα blues του Μισισίπι αφού κι αυτά μου
φαίνονται χαρούμενα.
Δύσκολες ώρες περνάω και το κακό είναι ότι δεν το
καταλαβαίνει κανείς αν και δεν γίνεται να είναι πιο αισθητή η ηχητική απουσία
μου.
Πώς θα καταλάβει το μωρό ότι έφτασα κάτω απ’ το
σπίτι της και πρέπει να κατέβει; Πώς γιά; Με τίποτα σε λέω.
Πώς θα την πω στον ταρίφα που είναι τέρμα δεξιά
λωρίδα αλλά επιμένει να στρίψει αριστερά και θέλει να το κάνει και μπροστά μου;
Δεν υπάρχει τρόπος. Κατεβάζω το τζάμι αλλά μέχρι να αρθρώσω μπινελίκι ο ταρίφας
είναι τέσσερα στενά μακριά.
Περνάει ο άλλος μς κόκκινο και γω τουμπεκί
ψιλοκομμένο. Ξεκινάω άλαλος!
Παραβίασε το στοπ μια Τζέσικα και πριν ακόμη
σκεφτώ πώς θα αντιδράσω μου σήκωσε και το μεσαίο δάχτυλο και έμεινα με ανοιχτό
το στόμα να την κοιτάω σα χάνος.
Που δεν προλάβαινες όχι να κάνεις μαμουνιά, όχι να
γκαζώσεις αλλά ούτε να το σκεφτείς, όταν ήμουν εγώ μπροστά. Κιχ δεν προλάβαινες
να πεις ρε.
Αλλά ας όψεται που ‘ναι Παρασκευή απόγευμα. Και θα
μείνω μουγκός ο Έλληνας όλο το Σαββατοκύριακο. Γιατί τη Δευτέρα θα ανοίξουν τα
συνεργεία. Για να φτιάξω την κόρνα που χάλασε και νιώθω σαν ευνούχος.
Αλλά Δευτέρα μόλις τη φτιάξω θ’ αρχίσω ρε μάγκα να
κορνάρω δίχως λόγο. Όχι μέχρι τώρα που κορνάριζα μόνο για σοβαρή αιτία. Και θα
κορνάρω με κείνο το παρατεταμένο το σπαστικό, δυνατό κορνάρισμα για το οποίο
είμαι γνωστός στη γειτονιά και κανείς δε με κουνιέται γιατί ούτε βράδυ θα
κοιμηθεί, ούτε μεσημέρι.
Είναι να μη μου τη σπάσεις εμένα. Ζω για τη
Δευτέρα το πρωί.
Μπιπ μπιπ, μπιιιιιιιιιιιιπ!
Φώτης Βεζυργιαννίδης
photo by: fotis vezirgiannidis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου