ΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ.

Ολοκαύτωμα, ισούται με ολοκληρωτική θυσία μέσω φωτιάς στο όνομα ενός ιδανικού.

Η γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε να καθιερώσει την 27^η Ιανουαρίου, ως Διεθνή μέρα Μνήμης των θυμάτων του ολοκαυτώματος. Την αντίστοιχη μέρα του 1945, ήταν που απελευθερώθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς-Μπιρκενάου.

Οι γερμανοί Ναζί αποφασίζουν να εκτελέσουν φρικώδεις  διαταγές. Γιατί; Για να υπηρετήσουν όσα πίστευαν ως υψηλά ιδανικά. Άνθρωποι ανατριχιαστικά φαρμακεροί από μίσος για τον αλλιώτικο άνθρωπο και τον διαφορετικό. Διαπράττουν εγκλήματα παρανοϊκά κι επιεικώς σαδιστικά. Αν μπορεί η ψυχολογία της μάζας να μπει σε τέτοια
μυαλά, ας μας βοηθήσει. Ο Χίτλερ από την πρώτη στιγμή της ανόδου του στην εξουσία, αναπνέει για να ενθαρρύνει την δολοφονία των εβραίων. Ούτως ή άλλως υπήρχε μια παγκόσμια συνωμοσία των εβραίων για έλεγχο όλου του κόσμου. Μετά χαράς διατάζει και μαζική δολοφονία των ‘’ανεπιθύμητων’’. Αυτοί  μπαίνουν σε πρόγραμμα ευθανασίας. Εμμονική,  Ναζιστική, προκλητική, δολοφονία! Η γενοκτονία των εβραίων αφορούσε σε όλα τα εδάφη που κατείχαν οι γερμανοί. Άνευ εξαιρέσεων.

Οι Ναζί, στα 1933 δημιουργούν αρχικά γκέτο, - το μεγαλύτερο της Βαρσοβίας-, με κρατούμενους εργάτες που στο τέλος πέθαιναν ή από αρρώστιες, ή από εξάντληση,  τα οποία και εξελίσσονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πρώτα για τους εβραίους και κατ’ επέκταση για την κράτηση των ανεπιθύμητων. Όπου ανεπιθύμητος, βλέπε… πολωνός, σοβιετικός, σέρβος, κομμουνιστής, ομοφυλόφιλος, διανοούμενος, τσιγγάνος, αιχμάλωτος πολέμου, άτομο με ειδικές ανάγκες και ψυχικά νοσήματα. Μεγαλύτερο στρατόπεδο θανάτου το Άουσβιτς, το οποίο χωριζόταν σε ένα στρατόπεδο εργασίας κι ένα εξόντωσης. Αρχικός σκοπός ίδρυσης των εγκαταστάσεων αυτών από τις τοπικές αρχές, ήταν η κράτηση των πολιτικών κρατουμένων. Στην συνέχεια μετατράπηκαν σε εξευτελιστικά κολαστήρια, όπου τα θύματα των Ναζί ή δολοφονούνταν και γίνονταν αντικείμενα ιατρικών πειραμάτων, ή οι πιο δυνατοί και άρα πιο χρήσιμοι, εργάζονταν ως σκλάβοι. Σκλάβοι που χρησιμοποιούνταν για την συλλογή των πτωμάτων, τον ακρωτηριασμό και την καταστροφή τους. Προμελετημένη η εξόντωση και οι εκτελέσεις μαζικές. Πυροβόλα όπλα, εισπνοές δηλητηριωδών αεριών σε θαλάμους,  που σε τίναζαν μέσα σε είκοσι λεπτά, κρεματόρια. Τα στρατόπεδα εξαπλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη. Τα πιο πολλά στην περιοχή της κεντρικής κυβέρνησης της Πολωνίας. Για να διατηρηθεί η καθαρότητα του γερμανικού πληθυσμού.

Το 1944-1945, οι συμμαχικές στρατιές περικυκλώνουν τις γερμανικές δυνάμεις. Οι γερμανοί –όσο μπορούν και προλαβαίνουν- καταστρέφουν τις αποδείξεις που μαρτυρούν τις φρικαλεότητές  τους. Αναγκάζουν κρατούμενους υποσιτισμένους σε πορείες θανάτου δεκάδων χιλιομέτρων μέσα σε άθλιες καιρικές συνθήκες.  Στοίβες σαν άπλυτα ρούχα τους πετάν σε τρένα. Παράλληλα αρχίζει κι ο επαναπατρισμός των ατόμων στις χώρες προέλευσής τους.

Κάποιοι παραπέμπονται στην δικαιοσύνη. Μερικοί από τους υψηλόβαθμους δικάζονται, στις δίκες της Νυρεμβέργης.

Σήμερα 70+1 έτος ο ρατσισμός, η ιδεολογία του μίσους, ο θρησκευτικός φανατισμός, η βία, οι προκαταλήψεις, η έχθρα, η μισανθρωπία,  οι μαζικές δολοφονίες, καλά κρατούν. Ο κύκλος δεν έχει κλείσει, ακόμη. Οι μισοί παλεύουν με ζωώδες πείσμα για κτηνώδη φρονήματα. Για έναν βλακώδη ευγονισμό. Οι άλλοι μισοί αμήχανοι ρομαντικοί, ονειρεύονται έναν κόσμο χωρίς αποκλεισμούς κι αποκλεισμένους. Χωρίς εξαιρέσεις κι εξαιρουμένους. Ποιος άραγε δίνει «την άδεια καταστροφής της ζωής που δεν αξίζει να ζει»;

Αναρωτιέμαι… μήπως η ευνουχισμένη Ευρώπη προδιαθέτει το επόμενο ολοκαύτωμα;

Ο γερμανός φιλόσοφος, Τέοντορ Αντόρνο λέει… ‘’το να γράφεις ποίηση μετά το Άουσβιτς είναι βαρβαρότητα’’.

                                   Μαίρη Γεωργιοπούλου