Ιούνης και μετράει
28. Τόσες και οι ανάσες που μέτρησα και δεν μπόρεσα να πάρω. Έχει Κυριακή. Κυριακή
με δύσπνοια. H
επίσημη έναρξη της εποχής έχει ήδη ξεκινήσει.
Σήμερα είναι μια
υπέροχη μέρα. Ή … Σήμερα μάλλον είναι μια άσχημη μέρα. Σήμερα σίγουρα είναι μια
περίεργη μέρα. Υπερτιμημένη Κυριακή για το τίποτα.
Φοράω το ίδιο
ηλίθιο T-Shirt. Μπουκώνω το στόμα μου με
οδοντόκρεμα μέντα. Λούζω το πρόσωπό μου με γαλάκτωμα. Μυρίζω ρόδι. Δοκιμάζω
λίγο από τον μέτριο καφέ μου. Όλα μέτρια είναι. Ανάβω ένα τσιγάρο, από αυτά που
λέω κάθε Δευτέρα πως θα κόψω. Παίρνω ηχηρή εισπνοή. Στριμώχνω, τακτοποιημένα κουτάκια
στο μυαλό μου τις σκέψεις μου. Να μπω σε λειτουργία. Το χέρι πάει να γράψει. Να
σου γράψει. Πάει καιρός, που έχω χάσει τη φόρμα μου. Ξέρεις πόσα χαρτάκια έχω
πετάξει σε καλαθάκια που φροντίζουν τα άχρηστα; Τα άλλα τα ηλεκτρονικά σε
κάδους ανακύκλωσης; Πρέπει να σου γράψω μια ιστορία πριν χάσω το μήνα. Μα δεν
ξέρω να πω καμιά ιστορία…
