Συγχαρητήρια,
είστε έγκυος, μια φράση, που στα αυτιά, κάθε γυναίκας, είναι
Θείο Δώρο! Τι ευλογία, αλήθεια! Πόσο αλλάζει, συναισθηματικά, ψυχολογικά,
σωματικά… μια γυναίκα, η εμπειρία- στάση ζωής, αυτή! Πόσο τυχερός να νιώθει ένας
άνδρας, άραγε, όταν αγκαλιάζει, το παιδί του; Ή μήπως, όχι;
Μπλεγμένες οι σκέψεις, εδώ και μέρες,
στο μυαλό μου μετά από πρόσφατη συζήτηση. Αναγκάστηκα,
να κάνω άμβλωση διότι μού το επέβαλε. Έμεινα, με το στόμο ανοιχτό και σούρφωσα
τα φρύδια, πριν απαντήσω. Αναγκασμός, ένα παιδί;
Δεν αρνούμαι, μια εγκυμοσύνη πρέπει να
είναι σίγουρη απόφαση. Ένα πλάσμα, έχει ευθύνες και όχι μόνο. Αλλά, τι
συμβαίνει με τα στάδια ψυχολογίας και μη, μιας γυναίκας μετά από μια τέτοια
πράξη;
Κορίτσια μου, κανείς άνδρας δεν έχει
το δικαίωμα να μας κρίνει για αυτήν την επιλογή! Μέσα μας, έχουμε, το Μεγαλείο
της Δημιουργίας! Την Ίδια την Ζωή, την Αναπνοή! Ας μην ξεχνάμε, πως κι αυτοί
από μια Γυναίκα ήρθαν στο Φως!
Σίγουρα, θα αναρωτηθείτε και θα μου
πείτε, να μην είμαι τόσο απόλυτη. Όσο εγωίστρια κι αν φαίνομαι σε τέτοια
θέματα, η ζωή μου είναι η πρώτη μοίρα!
Γιατί; Οι ερωτικές σχέσεις, έρχονται-
φεύγουν, η σχέση όμως, μάνας- παιδιού… μένει, δυνατή, καθ’ όλη τη διάρκεια της
ζωής, αλλά και η θύμηση, όταν η ψυχή, βρίσκεται, εκεί… ψηλά!
Ξέρω, χίλια… ίσως, βασανίζουν το μυαλό
καθεμιάς. Δεκάδες, τα: αν.. Ταλαιπωρία, άγχος, ένταση, ενοχές. Ποιος φταίει και
ποιος δεν φταίει… Μια ψεύτικη ανακούφιση, πού γίνεται, μονομιάς βράχος στην
ψυχή. Ένα, βαθιά χαραγμένο βίωμα. Θυμάμαι, τα λόγια της κυρίας, πού
με βαραίνουν εδώ και μέρες.
Ανάμεικτα συναισθήματα, μια
ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, σωστά; Θα είναι
επώδυνη η διακοπή της; Θα κοστίσει περισσότερα απ' όσα μπορώ να πληρώσω; Θα έχω μετεγχειρητικές επιπλοκές; Θα έχει επίπτωση στη γονιμότητά μου; Θα φοβάμαι το σεξ και δεν θα μπορώ να έχω
μια φυσιολογική σχέση στο μέλλον; Μα, πόσες ερωτήσεις, βαραίνουν, αλήθεια,
το νου;
Σύμφωνα, με τους γιατρούς, αν κάνεις
έκτρωση μέσα στις πρώτες 12 εβδομάδες της κύησης, θα επανέλθεις στη φυσιολογική
σου κατάσταση μέσα σε μία εβδομάδα. Ψυχολογικά,όμως, χρειάζεται περισσότερος
χρόνος για την πλήρη ανάληψη. Ορισμένες χρειάζονται αρκετούς μήνες. Μόνη και ευάλωτη. Συνεχώς, να πλαισιώνει το νου.
Μέσα σε όλα αυτά, έχω, τις δικές μου
σκέψεις και συμπεράσματα να μοιραστώ μαζί σας. Όσο καλή κι αν φαίνεται η ψυχική
κατάσταση, πριν, και μετά την έκτρωση, σίγουρα, νεκρώνουν κάποιες ψυχικές
λειτουργίες για να μην νιώθεις πόνο. Γίνεσαι: σκληρή και κυνική. Δεν έχεις
εμπιστοσύνη στους άντρες, ούτε καν στον εαυτό σου. Η σχέση σου με τον φίλο σου να
έχει διαλυθεί, ακόμα και την άνεση, που- μπορεί- να έχεις, με τα παιδιά… Φόβος,
απόρριψη, νευρικότητα…
Πόση περιφρόνηση, αλήθεια, να νιώθεις,
εκείνη τη στιγμή και για όλη σου τη ζωή;
Το θεωρείς υποκριτικό να χαμογελάς,
στα: μπόρα, ήταν και πέρασε. Όλα καλά.. εφόσον,
έχουν αδειάσει τα σπλάχνα σου.
Γιατί;
Προσπαθείς, να μαζέψεις, απλά, τα
κομμάτια σου με τη θλίψη και μελαγχολία να σε συνοδεύουν για πολλές μέρες. Για
την ακρίβεια, όλη τη ζωή!
Ηλιάνα Βολονάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου