Ας χαμογελάσουμε όλοι μαζί!, Της Μαρίνας Μάγκλαρη

Το στόλισα τελικά εκείνο το δέντρο.

Το στόλισα μήπως τα γύρω γύρω Χριστούγεννα καταφέρουν να μπερδευτούν λιγάκι με τη Μεγάλη Παρασκευή και αλαφρύνει ο τόπος.

Μπααα. Τίποτα.

Μεγάλη Παρασκευή με φωτάκια Χριστουγέννων γύρω από τον επιτάφιο.

Θα βγούμε στη λιτανεία σε λίγο και θα μας πετάνε κολόνια «Μυρτώ» από τα μπαλκόνια να μοσχοβολίσει η Κάθοδος.

Τα κεριά!

Προσέξτε τα κεριά μην καεί το μαλλί άφρο της κυρίας του δευτέρου και κλαίμε μαζί Χριστό και μαλλί με ανταύγεια ακαζού.

Θα πετάξουμε λουλούδια στους δρόμους να τα τσαλαπατήσουν οι ακόλουθοι, να λιώσουν στην άσφαλτο, να έρθει η αηδία να βασιλέψει.

Έβαλα και τη φάτνη.

Δεν είχα σπασμένο μωρό και λυπήθηκα να σπάσω το υπάρχον.

Είναι τόσο γλυκός αυτός ο γύψινος Χριστός! Δεν σου πάει η καρδιά να τον κομματιάσεις.

Ούτε σταυρό είχα.

Δεν την άκουγα τη μάνα μου όταν μου ‘λεγε να πάρω και κάνα σταυρό να έχω, «έτσι προληπτικά βρε παιδάκι μου, να σε φυλάει».

Από τι ρε μάνα να με φυλάει;

Και να τον κατάπινα τον σταυρό που μου έδινες, πάλι η κόλαση μέσα μου θα ήταν και θα τσουρούφλιζε το πολύτιμο σου αντικείμενο.

Τα τακτοποίησα όλα μια χαρά.

Και δέντρο και γιρλάντες και φάτνη και Αγιοβασίληδες στα ράφια.

Όλα μοιάζουν γιορτινά.

Σημασία δεν έχει τι είσαι.

Σημασία έχει τι δείχνεις!

Και το δικό μου σπίτι αναμφιβόλως δείχνει γιορτινό.

Υπέροχα!

Γιορτινή βραδιά!

Ποιος δίνει δεκάρα για τα υπόλοιπα;

Ας το γιορτάσουμε λοιπόν!

Πόσες μέρες κρατάει το εργάκι;

Α, τι κρίμα κατεβαίνει ανήμερα του Αγιαννιού;

Μα θα προλάβουν οι ηθοποιοί να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους σε τόσο περιορισμένες παραστάσεις;

Είναι άδικο.

Είμαστε της σχολής Στανισλάβσκι και δουλεύουμε εσωτερικά τους ρόλους.

Καταλαβαίνετε πως χρειαζόμαστε χρόνο να βρούμε το ρόλο.

Σωστά σωστά, πώς δεν το σκέφτηκα;

Τον ίδιο ρόλο παίζουμε χρόνια τώρα, έχουμε εμβαθύνει επαρκώς στο συναίσθημα της γιορτινής χαράς.

Απλά φέτος ήθελα να δουλέψω λίγο περισσότερο τις συσπάσεις του προσώπου, γιατί με τις επαναλαμβανόμενες παραστάσεις έχουν γίνει τόσο δα μηχανικές.

Μάσκα.

Ναι ναι το γνωρίζω, καθυστέρησα λιγάκι φέτος, αλλά θα ξεκινήσω αμέσως να μελετάω.

Ναι και κάθε βράδυ, κάθε μέρα, κάθε στιγμή, στρατιώτης στο θέατρο.

Στρατιώτης στα συναισθήματα.

Απόλυτος έλεγχος σώματος, εκφράσεως, συναισθήματος.

Ο καθένας θα υποδυθεί τον ρόλο που θα του δώσει ο σκηνοθέτης.

Και το συναίσθημα να είναι καθαρό.

Μη βάλετε δικά σας στοιχεία.

Θα προχωρήσετε σύμφωνα με τις οδηγίες, αλλιώς θα χαθεί η ισορροπία από το σύνολο.

Κι όπως καλά γνωρίζετε, το θέατρο βασίζεται στην ομαδικότητα.

Εμπρός, ξεκινάμε.

Λίγη περισσότερη χαρά.

Λίγο πιο ανοιχτό το στόμα σε χαμόγελο.

Ναι βεβαίως, αν μπορείτε να κάνετε και το ηχηρό γέλιο, ακόμη καλύτερα. Η χαρά θα μεγεθυνθεί και το κοινό θα συγκινηθεί και η επιτυχία σε αυτή την περίπτωση, είναι εξασφαλισμένη.

Εμπορική, βεβαίως, επιτυχία!

Ποιος νοιάζεται για την καλλιτεχνική;

Αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.

Ας χαμογελάσουμε όλοι μαζί!

                                              Μαρίνα Μάγκλαρη

Εικόνα: Jeanne Hebuterne, Hat and Necklace, 1917,

Amedeo Modigliani