Η παραγγελιά της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ

… Κοίτα μουντζουρώθηκα. Και θυμήθηκα την Γώγου. Την Κατερίνα. Εκείνη την τρελή. Ναι, ρε. Αυτήν που απαγορεύσατε να διδάσκεται στα σχολεία. Εκείνη με την στάμπα, με την ταμπέλα, ‘’επικίνδυνες ιδέες για τα παιδιά’’ σας.

Πώς φιγουράριζε, Θεέ μου, στην παραγγελιά… Όταν ξεφορτωνόταν με ένθεη λύσσα, με ενδελεχή μανία, με έξαλλη παραφροσύνη τα ψευδοτρόφια από τη μούρη της. Όταν με παράφορο, με διάπυρο πάθος αποκαθήλωνε αριστοτεχνικά τα πασαλείμματα απ’ το στόμα και τα ματόφρυδά της κι άφηνε τα δάκρυα, τις μύξες και τα σάλια να πλεχτούν μεταξύ τους σαν ομοιοκαταληξία ζευγαρωτή. Αλλά η εικόνα της παρέμενε μαγικά μυστηριακή, σαν μωσαϊκό. Κι έκανε την τέχνη να δοκιμάζεται, να πάσχει, να υποφέρει. Γιατί πόση ομορφιά ν’ αντέξει κι αυτή;

Είναι που… κι ο Οκτώβρης ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών είναι.

 

                    Απόσπασμα από το αφήγημα, ‘’Νηπενθές’’.

                                Μαίρη Γεωργιοπούλου