Να Αραιώνουμε Σιγά – Σιγά (Ευστάθιος Κοσμάς, Οικονομολόγος)

Και όμως είναι γεγονός. Το Ηνωμένο Βασίλειο “διαχωρίζεται”* από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πάντα είχα τον προβληματισμό για τον ρόλο της Βρετανίας στο όποιο οικοδόμημα της Ευρώπης.
Πάντα απορούσα τι δουλειά είχε και τι ρόλο έπαιζε αυτή η πρώην (και τωρινή) αυτοκρατορία.

Παρακολουθώντας την πορεία και τις αποφάσεις της, πάντα κατέληγα στο συμπέρασμα ότι εξυπηρετούσε κάποια συμφέροντα, αλλά ποια ήταν αυτά;
Φυσικά κατά κύριο λόγο τα δικά της παίζοντας ένα παιχνίδι που την προστάτευε από μία πλήρη αλλοτρίωση, όπως αποδείχθηκε, στο όνομα ενός ενιαίου ευρωπαϊκού παράγοντα. Από την άλλη είχα την αίσθηση ότι απλά έπαιζε τον ρόλο του ανδρείκελου για να έχει έλεγχο και λόγο ο μεγάλος αρχηγός του κόσμου**. Ένας σύγχρονος δούρειος ίππος, μια άλλη μορφή του δόγματος της αυτοκρατορίας*** Εξ’ ου και η “ειδική σχέση” της με την Ε.Ε.

Πολλοί πολιτικάντηδες - ακόμα και στην Ελλάδα – αναρωτιούνται  αν οι Βρετανοί ψήφισαν για την έξοδο τους για τους σωστούς λόγους. Νοιάζονται για τους Βρετανούς και ανησυχούν αν πραγματικά έχουν καταλάβει το διακύβευμα, την οικονομική τους κατάσταση, τα οφέλη που θα είχαν καταβάλλοντας στο παρόν προσπάθεια εξυγίανσης, το όφελος της υπομονής ή ποιο τελικά ήταν το έναυσμα αυτού του Δημοψηφίσματος.
Θεωρούν ότι στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο υπάρχουν στόχοι. Το πώς θα τους επιτύχει κάποιο μέλος είναι δική του απόφαση.

Από την άλλη μεριά το πού θα ρίξουν οι κυβερνώντες τις ευθύνες είναι θέμα του κάθε λαού και έχει άμεση σχέση με τον κάθε θεομπαίχτη που έβαλαν στην εξουσία. Ας πρόσεχαν, όπως ας πρόσεχε και ο Ελληνικός λαός για την δική του ψήφο.

Λαοπλάνος – προ του τέλους του – ηγέτης ή κάτι άλλο;

Μία διαδικασία όπως το φιάσκο του Ελληνικού Δημοψηφίσματος;
Θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα που θέλει η Βρετανία;
Θα υπάρξει σεβασμός στην ετυμηγορία του Βρετανικού λαού;

Σήμερα, μερικές ημέρες μετά την απόφαση του βρετανικού λαού, έρχονται στην επιφάνεια αρκετά προβλήματα και δύσκολοι παράμετροι χειρισμού της απόφασης αυτής (νομική υπόσταση της πραγματοποίησης της απόφασης, κ.λ.π.).

Ας πάμε όμως στο δια ταύτα.
Η Ευρώπη τα έχει χάσει και έτσι θα γινόταν άλλωστε σε ένα αποτέλεσμα “BREXIT”. Δεν ξέρει τι να κάνει και μάλλον θα αφήσει το πρόβλημα στους αμέσως επόμενους ηγέτες. Θα πασαλείψει το πρόβλημα, θα βγάλει δυο-τρεις αποφάσεις και αυτό είναι όλο.
Δεν μπορείς να κόψεις τον ομφάλιο λώρο της Βρετανίας έτσι απλά. Έτσι κι αλλιώς ήταν με ειδική σχέση στην Ε.Ε.

Δεν μπορείς να τιμωρήσεις την Βρετανία, την έχεις ανάγκη (είπαμε Αυτοκρατορία) ό,τι κι αν λέει η Γερμανία.

Η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα.  Έχει το δικό της νόμισμα, την δική της πολιτική και φυσικά δεν κατάντησε έρμαιο των αποφάσεων των άλλων κρατών. Έχει τα δικά της “θέλω” και ξέρει πώς να τα διεκδικεί και να τα κατακτά. Φεύγει και διατηρεί την αξιοπρέπειά της και τους στόχους της – όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Η Βρετανία είναι απλωμένη (Κοινοπολιτεία) σε όλο τον κόσμο - μέχρι τώρα.
Λίγα χρόνια πριν, σενάρια επί σεναρίων έδιναν και έπαιρναν για την κατάσταση που θα επικρατούσε σε μία ενδεχόμενη “απόσχιση” - πάλι με δημοψήφισμα - της Σκωτίας από την αυτοκρατορία.
Ένα μεγάλο όπλο της αυτοκρατορίας κατά της απόσχισης ήταν η Ευρωπαϊκή ιδέα που η Σκωτία μόνη της δεν θα μπορούσε ποτέ να γευτεί.
Τώρα τι γίνεται ?

Τι θα γίνει με την Βόρειο Ιρλανδία και τις δικές της αποσχιστικές τάσεις ?

Τι θα γίνει με το Γιβραλτάρ;
Αυτή η περίπτωση μας ενδιαφέρει για άλλους λόγους .............

Οι άλλες “αποικίες” μας είναι λίγο ως πολύ αδιάφορες αλλά δεν μας είναι αδιάφορο το όμορφο νησάκι “Isle of Man”…….

Η Ευρωπαϊκή οικονομία είναι σε τέλμα αναμονής εξελίξεων.
Τι να προβλέψει και τι να πει κανείς.
Πώς να διαχειριστεί κάποιος την κατάσταση;
Τα σενάρια που έφτιαξαν οι οικονομολόγοι του Ευρωπαϊκού συστήματος έχουν κάποια αξία;
Οι πολιτικάντηδες τα έχασαν;

Ποια χώρα έχει πλέον την δύναμη - εκτός της Ελλάδας που είναι δεμένη χειροπόδαρα - να αρχίσει, συνεχίσει, εντείνει τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει ή της επιβάλλουν για να γεύεται τους καρπούς των δέντρων της Ευρωπαϊκής “Εδέμ”;

Ποιος τελικά φταίει για την ανεργία, ανέχεια, λιτότητα, μεταναστευτικό των κρατών της Ε.Ε.;
Ποιο άλλο κράτος θα έχει το σθένος να πει όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω;
Γιατί να μπαίνουμε σαν Ευρωπαϊκά κράτη στην όποια διαδικασία μας καταστρέφει;

Η Ε.Ε. πρέπει να αποδεχτεί το “BREXIT” και έχει 2-3 έτη να το κάνει πραγματικότητα.
Με ποιους όρους θα γίνει αυτό κανείς δεν ξέρει.

Τι σημαίνει το “BREXIT” για την Βρετανία κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Όλοι κάνουν σκέψεις και εικασίες.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο χαρακτήρας της σαν οικονομικό κέντρο δεν θα αλλάξει. Θα υπάρξει ίσως πλήγμα στον παραγωγικό της τομέα, στα πανεπιστήμιά της και ίσως ένα χρηματοδοτικό κενό αλλά πάλι μπορεί, πιστεύω, να αντεπεξέλθει, αφού χειρίζεται η ίδια το νόμισμά της και θα διαπραγματευτεί σκληρά. Πλήγμα στις σχέσεις της με την Σκωτία και την Βόρειο Ιρλανδία σίγουρα θα υπάρξει.

Πολλά γράφονται και θα γράφονται, πολλά ακούγονται και πολλά περισσότερα θα γραφτούν, ακουστούν εν αντιθέσει με αυτά που θα πραγματοποιηθούν. Υπομονή να έχουμε γιατί η υπόθεση θα τραβήξει κάποια χρόνια ακόμα.

Ένα είναι σίγουρο. Η Ευρώπη δεν τελείωσε έτσι απλά με την Βρετανία και “προβλήματα” τύπου visa είναι γελοίο να τα βάζουμε στο τραπέζι.
Μην επικεντρωνόμαστε στο κλαδάκι. Έχουμε ένα δάσος να διαχειριστούμε .

Διατελώ,

Ευστάθιος Β. Κοσμάς
Οικονομολόγος, MBA (Finance)

* Το διαχωρίζεται σε εισαγωγικά γιατί ποτέ δε νομίζω ότι υπήρξε πλήρης ενσωμάτωση τόσο από την πλευρά της πίστης σε μία ιδέα ενωμένης Ευρώπης αλλά και των πεπραγμένων προς μία τέτοια κατεύθυνση.
** Η.Π.Α.
*** Διαίρει και Βασίλευε.