COMMON SENSE ΡΕ ΚΑΡΝΤΑΣΗ, COMMON SENSE

Στα χρόνια της κρίσης και της εκατόχρονης μοναξιάς που διανύουμε πολλά πράγματα έχουν καταρρεύσει και ξεχαστεί. Ωστόσο δύο  έννοιες γνωστές συνεχίζουν να μας βομβαρδίζουν απ’ τα στόματα των κυβερνώντων, των εχόντων και κατεχόντων αλλά και των απλών συνανθρώπων μας. Το «αυτονόητο» και η «κοινή λογική».

«Αν κάνατε απλά το αυτονόητο δεν θα μας είχατε βάλει βαθιά μέσα στην οικονομική ύφεση κύριε Τέτοιε μου...», ακούμε τα τελευταία χρόνια της κρίσης είτε από τους κυβερνώντες είτε από τους αντιπολιτευόμενους, ρόλοι που μοιράζονται τα ίδια σχεδόν  πρόσωπα εναλλάξ και ποικιλοτρόπως.

«Αν είχατε κοινή λογική θα αποφεύγατε αυτό το ολέθριο σφάλμα που βύθισε σε άβυσσο  τα έσοδα του κράτους κύριε Αποτέτοιε μου...» πετάει στο πάνελ τηλεοπτικής εκπομπής ο άλλος και συ σκέφτεσαι «σωστά τα λέει ο άθρωπας».

Ωραία λοιπόν. Πες μου τώρα. Είσαι σε μια παραλία μοδάτη στη Χαλκιδική και στις ξαπλώστρες και στις ομπρέλες αράζουν οι νεολαίοι για το μπάνιο τους. Τα αγοράκια φουλ αποτριχωμένα με φρύδι προσεκτικά βγαλμένο, ταττού με κινέζικο ιδεόγραμμα και μαγιό 150 ευρώ. Έχουνε κλείσει την ξαπλώστρα από την προηγούμενη μέρα στον bell –boy της καντίνας αφού πρώτα τους ξηγήθηκε «ντεν έκω πρώτο σειρά-είναι πιασμένα από μεγκάλες τσέπες, τέλεις τρίτο σειρά;»  Tα κοριτσάκια με τα buy-phone των οχτακοσίων ευρώ και τα πορτοκαλί  μπικίνι δε θα μπουν στο νερό γιατί φοβούνται μην αναρτήσει καμιά βλακεία η φίλη τους η Τζένια και την αφήσουν πάνω από λεπτό αναπάντητη. Τι κοινή λογική μπορεί να δώσει ένα τέτοιο σύνολο; Θα σε πω εγώ για να μη σκέφτεσαι το αυτονόητο. Μένουμε Ευρώπη. Αυτή είναι η κοινή λογική.

Απ’ την άλλη αυτονόητο, παλιά που δούλευες σε μια δουλειά, ήταν να πληρώνεσαι στο τέλος του μήνα τον μισθό σου. Παλιά λέγοντας εννοώ πριν έξι χρόνια ρε παιδί μου όχι επί εποχής Κολοκοτρώνη. Σήμερα αυτονόητο, αν δουλεύεις, είναι να είσαι απλήρωτος τρεις μήνες και όταν φεύγει το μεσημέρι το αφεντικό με τη BMW, να τον λυπάσαι κιόλας για τις σκοτούρες που έχει αφού πρέπει να βρει λεφτά να σε πληρώσει.

Κοινή λογική για τον πολύ τον κόσμο είναι πολλά και διάφορα πράγματα τα οποία δεν είναι ούτε κοινά ούτε λογικά γι’ αυτού που μας κυβερνούν και μας διαφεντεύουν.

Κοινή λογική στην αδερφότητα «ΑΣΔ» στην οποία ανήκε ο Γιωργάκης στο πανεπιστήμιο το αμερικάνικο που σύχναζε με τον Αντώνη, μπορεί να ήταν να φας τριάντα dunkan donuts και να πιεις πέντε latte macchiato απ’ τα Sitarvlax. Όταν αποφασίσαμε να μας κυβερνήσει του ζητήσαμε να καταφέρει να προσθέσει το 1 με το 1 και να μας φέρει ένα λογικό αποτέλεσμα, ας πούμε 2, πράγμα που τον δυσκόλεψε αφάνταστα γιατί ήταν έξω απ’ τη δική του κοινή λογική. Και πολλών άλλων μετέπειτα μπορώ να προσθέσω.

Άρα λοιπόν και για να μην πλατυάζω με τις έννοιες αυτές. Τίποτε δεν είναι αυτονόητο και καμιά λογική δεν υπάρχει κοινή τουλάχιστον μεταξύ όλων εμάς που αναζητούμε απεγνωσμένα έναν ηλίθιο να μας βγάλει απ’ την κρίση. Η κρίση είμαστε ΕΜΕΙΣ. Πότε θα κάνουμε ντου επιτέλους;

          

                                                                 Φώτης Βεζυργιαννίδης

Photo by: Fotis Vezirgiannidis