Η συγγραφέας ΗΛΙΑΝΑ ΒΟΛΟΝΑΚΗ μιλά στην Μαίρη Γεωργιοπούλου

Η Ηλιάνα Βολονάκη γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μετακόμισε στο Μεσολόγγι στα 25 της χρόνια. Σπούδασε Στέλεχος Τραπεζικών Εργασιών χωρίς να θέλει ποτέ να ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα, καθώς και οργάνωση γραφείου με χρήση Ηλ. υπολογιστή.
Για δυο χρόνια ήταν ραδιοφωνική παραγωγός στον άνεμο 9,37FM, με την εκπομπή: ψιθυρίσματα. Ελληνική μουσική, με gossip news.
Άρθρα της δημοσιεύονται στις εφημερίδες: Freepen.gr, Βασικός Μέτοχος, Κορινθιακή Ημέρα και Ιθωρία. Επίσης, είναι μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου.
Στο ενεργητικό της, έχει πολλές εκθέσεις ζωγραφικής ομαδικές/ ατομικές.

 
Βιβλία που έχει γράψει: ΛΕΥΚΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ, ΤΟ ΚΕΝΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ, Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ, ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ. TO ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ (Ιστορικό Μυθιστόρημα).
Το βιβλίο, Λευκά Περιστέρια, ήταν υποψήφιο για βραβείο αναγνωστών το έτος 2012.

 

• Το τελευταίο σου βιβλίο το βαλς των ανέμων έχει να κάνει με την Σμύρνη και την προσφυγιά. Γιατί επέλεξες να γράψεις για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο;

Το βαλς των ανέμων, είναι ένα βιβλίο, με το οποίο ήμουν, είμαι και θα είμαι ερωτευμένη! Ξεκίνησε, να γράφετε σε ηλικία 20 χρόνων, πριν την μελαγχολία της νύχτας! Όσο το έγραφα, έζησα πολύ όμορφες στιγμές, κι όταν έπρεπε να διακόψω, αισθανόμουν ότι μου έλειπε.

Περίεργο; Ναι. Η Σμύρνη, παρ’ όλη τη θλίψη της, έχει μια παράξενη έλξη, προς εμένα! Σαν να είχα ζήσει σε προηγούμενες ζωές μου, εκεί!

Μαγεύτηκα, δε, περισσότερο, με την ιστορία της νεαρής από την Αθήνα. Η γιαγιά της, της είπε την αληθινή ιστορία της.

Γεμάτη εικόνες και συναισθήματα, τόσα πολλά και τόσο αντιθετικά μεταξύ τους! Με μια ιστορία, άλλωστε, που κρατεί, τόσα χρόνια, βυθισμένη στο πόνο, στο έγκλημα της ανθρωπότητας!

Η Σμύρνη, με τον πλούτο της, την αστική της ομορφιάς, τα φυσικά χαρίσματά της, που την περιέβαλλαν, τα τραγούδια της, τις γεύσεις… Τα ερωτοχτυπημένα παλικάρια κάτω από τα παραθύρια των κοριτσιών, όπως μου έλεγε, η γιαγιά Κασσάνδρα!

Τι να πω… τι να αφήσω;

• Σύστησε στο αναγνωστικό κοινό την ηρωίδα σου… Ποια είναι η Κασσάνδρα;

Κασσαντρώ, είναι το πραγματικό όνομα της ηρωίδας μου, που σημαίνει: τιμώ. Είναι η πρώτη φορά, που το λέω δημόσια. Απλά, ήταν επιλογή της πραγματικής Κασσάνδρας, να το αλλάξουμε.

Θεωρούσε, τον εαυτό της,  γυναίκα, με  μεγάλες ευαισθησίες, περνώντας εύκολα από την αισιοδοξία στην κατάθλιψη. Με αρκετή διαίσθηση και να την ενδιαφέρει, προπάντων, η κρυμμένη όψη των πραγμάτων.

• Σήμερα οι γυναίκες που ζουν σε κοινωνίες με αναταραχές υφίστανται τριπλή θυματοποίηση. Κι από τον θύτη και από επίσημες υπηρεσίες και από κρατικούς φορείς. Πώς θα ήθελες να αντιδράσεις, -αν μπορούσες- στην επίκαιρη ‘’νομιμοποιημένη’’ αυτή κακοποίηση μεταναστριών;

Οι γυναίκες πρόσφυγες ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου τόσο με την άσκηση βίας, τη σεξουαλική κακοποίηση, αλλά και το βιασμό. Να επισημάνω, πως ακριβώς το ίδιο, αντιμετώπισε η ξαδέρφη της ηρωίδας μου, η Βασιλική.

Σκέψου, πώς νιώθει μία γυναίκα, μετά από έναν βιασμό… Ακόμα, μάλιστα, όταν έρθει αντιμέτωπη, με άμβλωση!

Να σε γυρίσω στα χρόνια της Σμύρνης; Πού δεν επιτρέπονταν, να προβούν;

Το ξέρεις, πώς μια στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως θα υποστεί κάποια μορφή βίας -σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική- κάποια στιγμή στη ζωή της;

Είναι μεγάλη συζήτηση, η ερώτησή σου αυτή και πίστεψέ με, θα μας πάρει αρκετό χρόνο!

Φοβάμαι, όμως, πως κανένας, δεν αντιδράει και αν κάποια, προσπαθήσει, αντιμετωπίζει το ανάλογο αντίτιμο.

Δεν πρέπει καμιά γυναίκα, να φοβάται, όλες έχουμε μέσα μας θάρρος, δύναμη.

Όλες, σεβόμαστε τον εαυτό μας και πρέπει, να τον προστατεύουμε!

• Η συλλογή και μελέτη των ιστορικών στοιχείων που βρίσκουμε στα έργα σου πόσο χρονοβόρα κι επίπονη διαδικασία είναι;

Κάθε έργο μου, είναι ξεχωριστό! Οι ιστορίες μου, είναι αληθινές! Αρκετά επίμονη, χρονοβόρα, ψάχνω, βλέπεις σε βιβλία, ρωτάω Ιστορικούς, σημειώνω… Θα έλεγα, έξι μήνες και παραπάνω!

 

• Οι ιστορίες σου παρόλο που ‘’γέρνουν’’ στην σκοτεινή πλευρά της ζωής, αφήνουν κι ένα παραθυράκι… Ο Shakespeare είχε πει, «Ωραίες να ‘ναι όλες οι ελπίδες σου και θα ‘σαι ευτυχισμένος και στην ειρήνη και στον πόλεμο». Τι σημαίνει ‘’ελπίζω’’;

Ελπίζω; Μια λέξη, με πολλές έννοιες!

Σπουδαία λέξη!

Όλοι οι άνθρωποι, θέλουμε ένα καλύτερο αύριο, σωστά; Όλοι επενδύουμε κάπου, υπολογίζουμε, περιμένουμε… Θα έλεγα, πως αυτή η λέξη είναι συνώνυμη και της λέξης: ελευθερία.

Καταστάσεις και μη, διευκόλυνσης, που υπηρετούν την θέληση του ανθρώπου, όπως τις αντιλαμβάνεται ο καθένας, ανάλογα με τις περιπτώσεις της στιγμής. Έτσι;

Μέσα σε όλο αυτό, όμως και διαβάζοντας κάποιος τα βιβλία μου, παρατηρεί το εξής: σύνηθες φαινόμενο. Τη  λέξη: ελπίζω, διότι πάντα υπάρχουν επηρεασμοί.

Καθεστώτα, νομικά πλαίσια, φόβο: της σύγκρουσης, της αμφισβήτησης, του λόγου, αλλά και τόσα άλλα.

• Υπάρχει πρώτος αναγνώστης, πριν την έκδοση των βιβλίων σου; Ποιος είναι; Πώς νιώθεις, όταν τα γραψίματά σου φεύγουν από τα χέρια σου και δεν είναι πλέον μόνο δική σου περιουσία;

Ο πρώτος άνθρωπος; Η μητέρα μου, η αδυναμία μου! Το σημαντικό πρόσωπο της ζωής μου!

Τώρα, όσον αφορά, το δεύτερο σκέλος;

Συγκίνηση, αλλά και ταυτόχρονη χαρά. Επιτέλους, οι άνθρωποι, που με εμπιστεύονται τόσα χρόνια, θα ανοίξουν, ακόμη μια φορά τα σπίτια τους και θα αγκαλιάσουν, την: περιουσία μου- παιδί μου!

• Ασχολείσαι και με την συγγραφή παραμυθιών. Πώς είναι να ‘’φεύγεις’’ από τις ιστορίες για ενήλικες και να μπαίνεις στο μαγικό κόσμο των παιδιών;

Δύσκολη υπόθεση, αλλά ταυτόχρονα και τόσο όμορφη! Τα παιδιά είναι: η συνέχειά μας!

• Θα σε ενδιέφερε να ασχοληθείς με πιο μικρές φόρμες; Να γράψεις ένα βιβλίο με διηγήματα;

Ίσως, στο μέλλον!

• Έχεις κάνει κι εκθέσεις ζωγραφικής. Πώς μπλέκονται τα πινέλα με τα μολύβια; Πώς συνδυάζεται το λευκό πλαίσιο, με το άσπρο χαρτί;

Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, αλλά, συνάμα, τόσο ίδια! Στα βιβλία, έχεις άσπρες κόλλες και προσπαθείς να τις γεμίσεις, ακόμα κι αν, ξέρεις, την υπόθεση και στο καμβά, να γεμίσεις το σκίτσο, με χρώμα.

Ιστορίες, που μπλέκονται η μία, μέσα στην άλλη. Δεν νομίζεις;

• Κάνεις όνειρο να μεταφερθεί κάποιο από τα βιβλία σου στην μικρή ή και στην μεγάλη οθόνη;

Το βιβλίο μου: όταν πονάει μια ψυχή, είχε την τύχη, να ταξιδέψει ως την Κύπρο και να υπάρξει κάποια συζήτηση.

Χαίρομαι, για αυτή την προσπάθειά μου και για αυτό το ταξίδι. Καθώς και για τη μικρή οθόνη, - δεν υπάρχει λόγος, να πω το όνομα, για διαφήμιση- που με καλοδέχτηκε κι ας μην προχώρησε.

Αγαπώ την Κύπρο, άλλωστε, όλοι το γνωρίζουν και θέλω, να την επισκεφθώ!

Τα φιλιά μου, σε όλους τους, εκεί, αναγνώστες μου- φίλους μου!