‘’Η ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ’’ Του Αντώνη Τσιαπανίτη από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ

Πώς είναι να ζεις στον κόσμο σου; Να τα έχεις όλα και τίποτα να μην σου λείπει; Να τα έχεις όλα και τίποτα στο τέλος να μην έχεις; Να είσαι διάσημη κοσμικογράφος σε γυναικείο περιοδικό; Η Μαριέτα, ξέρει. Αυτή γράφει σε κορυφαία στήλη, κορυφαίου life style περιοδικού. Και διαπρέπει. Στήλη με τίτλο. Η ‘’Μαριέτα πάει παντού’’. Όσο η πρωταγωνίστρια πάει παντού, όλος ο πλούσιος, επώνυμος κόσμος κάνει κρα να δημοσιευτεί, έστω μια φώτο του. Μία μόνο φωτογραφία της καλογυαλισμένης του ζωής και παπουτσιών του στο περιοδικό της. Σε όλους αναλογούν κάποια λεπτά δημοσιότητας. Κι όλοι τα διεκδικούν. Η Μαριέτα ζει στον κόσμο του φρου φρου και του αρώματος. Έχει κερδίσει την αναγνώριση, την λάμψη, τα ταξίδια, τα πάρτι, την κοσμική ζωή, τους εύπορους ακόλουθους. Ζωή με
τίτλο, θα έβαζα εγώ… ‘’Την Μαριέτα την θέλουν όλοι’’. Οι φραγκάτες φίλες τήν γεμίζουν με δώρα. Τήν μπουκώνουν με ύλη. Τα καλέσματα πέφτουν βροχή. Οι πόρτες είναι πάντα ανοιχτές. Το τηλέφωνο δεν σταματά να μιλά. Όσο οι fans λιγουρεύονται τα φώτα της δημοσιότητας, όπως τα παιδιά την σοκολάτα.

Life style σε χάπια έχετε, παρακαλώ;

Τι γίνεται όμως όταν μια περιζήτητη κοσμικογράφος απολύεται; Τα λαμπερά γίνονται θαμπά. Η προσγείωση στην πραγματική ζωή είναι άγρια. Οι αδηφάγες φίλες δεν έρχονται και είναι άδωρες. Τα καλέσματα παύουν. Οι ανοιχτές πόρτες, κλείνουν. Και το τηλέφωνο σαν να χάλασε, τσιμουδιά δεν βγάζει. Η Μαριέτα μένει χωρίς στήλη, στήλη άλατος. Τώρα έχει νέο τίτλο ζωής… ‘’η Μαριέτα πάει στην αλήθεια της’’. Όλοι εξαφανίζονται. Σαν να άνοιξε τρύπες η γη και τους κατάπιε. Ολομόναχη. Τα πλούσια στηρίγματα την άφησαν στον άσσο. Στον αγώνα για την επιβίωση, έχοντας ξοδέψει και το τελευταίο ευρώ. Μόνη στην απόγνωση. Με μόνη προστασία τα κάποια τετραγωνικά του σπιτιού της. Και δεν είναι μόνο, όταν το άδειο στομάχι αρχίζει να σε πονάει. Ούτε η τρύπια τσέπη. Είναι και η πείνα ψυχής. Την ψυχή πώς την ταΐζεις; Η Μαριέτα πριν απολυθεί από την δουλειά, είχε ήδη παραιτηθεί. Και δεν το ήξερε. Κι αυτό είναι το τραγικό. Από τον εαυτό της, το μέσα της, την ίδια την ζωή. Η μοναξιά σε βάζει να σκεφτείς. Ποιος είσαι; Τι θέλεις; Τι έχεις ανάγκη; Πού θα πας; Πού να πας;

Η Μαριέτα ήταν υπνοβάτρια που γίνεται ξυπνοβάτρια. Τώρα όλα αλλάζουν και αυτή τραμπάλα κάνει μια στο ψέμα που ζούσε, μια στην αλήθεια που ζει. Τραμπαλίζεται. Από το life style στο real life. Ακροβατεί, βρίσκει την αλήθεια της μέσα από τα ζόρια. Κάνει απολογισμούς και υπολογισμούς. Στον απολογισμό, υπολογίζεις τους φίλους σου. Βάζεις τα πράγματα υπό και τα λογίζεις. Και με την μοναξιά σου, το ίδιο κάνεις. Μετράς τα κερδισμένα, μετράς και την χασούρα. Αντιστρόφως ανάλογα…

Στο τέλος πάντα βρίσκεται ένας από μηχανής φίλος. Να σου απλώσει χέρι…

Ένας μονόλογος απλός και ξεκάθαρος. Μονόλογοι που συζητούν και καταλήγουν διάλογοι. Καυστικοί, ειρωνικοί(;) με χιούμορ, αλλά στην ρίζα τους αισιόδοξοι. Ένα έργο που θα μπορούσε να έχει κλέψει τίτλο, από το βιβλίο του Έριχ Φρομ… ‘’Να έχεις ή να είσαι’’; Μονόλογος που σε πάει από την λαιμαργία της ακτινοβολίας, στη νευρική ανορεξία της ψυχής, στην ισορροπία. Η Κατερίνα Διδασκάλου είναι από τις ηθοποιούς που απλά θες να ακούς την φωνή της. Να την παρατηρείς να κινείται στο χωροχρόνο. Πάνω κάτω, πέρα δώθε να γεμίζει το σανίδι. Είναι σαν να είναι η ίδια ένας μπάσο μονόλογος, εσωτερικός. Κάνει τόσο σίγουρα βήματα, που νομίζεις στο τέλος ότι αιωρείται. Μοιάζει να είναι τόσο σταθερή, που μπορεί να γίνει η καλύτερη ακροβάτρια!

                                                      Μαίρη Γεωργιοπούλου

Η Aπολυμένη. Είναι ένας μονόλογος του Αντώνη Τσιαπανίτη. Ερμηνεύει η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ.

Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παπαφωτίου

Σκηνικά και κοστούμια: Μελίνα Μέγκλα

Φώτα: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Μουσική: Κώστας Γάκης

Φωτογραφία: Νίκος Καρανικόλας