Καθρέφτη-καθρεφτάκι μου…

ΚΑΘΡΕΦΤΗ – ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ … Τι συμβαίνει όμως με το ‘’καθρέφτη – καθρεφτάκι μας’’; Τι βλέπει αυτός που δεν μπορούμε να δούμε εμείς; Πόσες φορές δεν έχεις σηκωθεί το πρωί και δεν έχεις σταθεί στο καθρέφτη σου να σε χαζέψεις; Να παρατηρήσεις πώς είσαι; Τι άλλαξε; Πώς είναι τα μάτια σου; Πώς είναι τα μαλλιά σου; Το πρόσωπό σου; Μα καλά πότε μεγάλωσες; Πότε άσπρισες;  Ωχ… να και μια ρυτίδα που αχνοφαίνεται! Πόσες φορές δεν έχεις αναρωτηθεί ποιος είναι αυτό το είδωλο που καθρεφτίζεται; Μα ποιος είμαι;
Δεν είναι άδικο που οι γύρω μας, μας ξέρουν καλύτερα από εμάς τους ίδιους; Ξέρουν ποιο είναι το χαμόγελό μας! Ξέρουν τι ύφος έχουμε, όταν νευριάζουμε, όταν θυμώνουμε, όταν είμαστε στεναχωρημένοι, όταν κλαίμε. Ξέρουν πώς είμαστε, όταν γουρλώνουμε τα μάτια, γιατί
κάτι μας έχει εκπλήξει! Έχετε σκεφτεί ποτέ… αν σας δείξουν φωτογραφίες από το χαμόγελο διαφόρων ανθρώπων και ανάμεσά σας είναι και το δικό σας… θα το αναγνωρίσετε; Τελικά μήπως ο καθρέφτης μας είναι οι γύρω μας; Μα γιατί να μην μπορώ να με δω κάθε στιγμή της ημέρας; Γιατί να συμβαίνει έτσι; Γιατί τα αισθήματα που νιώθω και αποτυπώνονται στο πρόσωπο μου, να μην ξέρω πώς είναι; Ζω με τον εαυτό μου, συμβιώνουμε, νιώθουμε, αισθανόμαστε, πέφτουμε, σηκωνόμαστε, γελάμε, γλεντάμε και δεν ξέρω την εικόνα του!!! Μα ποιος είμαι; Άραγε είμαι αυτή που θέλετε να βλέπετε; Είμαι αυτή που ονειρεύτηκε η μαμά, όταν με νανούριζε με το καθρέφτη – καθρεφτάκι μου; Είμαι αυτή η τυπική - άψογη επαγγελματίας στη δουλειά της; Είμαι αυτή που έχει αποδεχτεί την μοίρα της λόγω των καταστάσεων και δεν μπορεί να σηκώσει τα μάτια της ψηλά στον ουρανό και να κάνει όνειρα; Είμαι αυτή η καλή φίλη, σύντροφος, εγγονή, κόρη, αδελφή; Είμαι αυτή που δεν πρέπει να κάνει λάθος;
Μα ποιος είμαι; Ποια είμαι;  Ξυπνάω… Σάββατο θαρρώ η μέρα. Ναι! Το λέει και το ημερολόγιο. Είναι Σάββατο. Άρα, αυτή τη φορά έχω χρόνο και θα ασχοληθώ αρκετή ώρα με τον καθρέφτη μου… Κοιτάζομαι… Κάνω δεξιά, κάνω αριστερά, μια προφίλ μια ανφάς, σουφρώνω χείλη - χαμογελάω… Θέλει το χρόνο του τελικά για να καταλάβεις ότι κοιτάς το Εγώ σου. Μα ποιος είμαι; Ωχ… τώρα κάτι βλέπω… μα αυτό δεν είμαι Εγώ! Βλέπω ένα νεανικό, χαμογελαστό κορίτσι, ηλικίας 5 χρονών με κάτι κοτσίδια σαν της Πίπης της Φακιδομύτης! Μα γιατί απορείς; Αυτή είσαι ΕΣΥ!! Κανένας και τίποτα τελικά δεν σε έχει επηρεάσει τόσο, όσο φανταζόσουν! Κανένας δεν σου έκοψε τα φτερά! Άλλο το τι πραγματικά είσαι και άλλο το πώς φαίνεσαι. Άλλο, το τι μου γίνεσαι και άλλο το τι μού κάνεις, όπως λέει και ένας φίλος. Και ο καθρέφτης εν τέλει, είναι αυτός που βλέπει αυτά, που δεν μπορούν να δουν όλοι οι άλλοι γι’ αυτό είναι και μαγικός! Την αλήθεια που ψάχνεις, για το ποια είσαι, θα την βρεις εκεί…
Παραμύθι… Έτσι είναι η ζωή, ένα παραμύθι. Με κακούς δράκους και μητριές, που φροντίζουν για εμπόδια που θα βρεθούν στο δρόμο σου, με κακούς λύκους, που μεταμφιέζονται για να πετύχουν τους στόχους τους και να σε αποπροσανατολίσουν, με βασιλείς που είναι άπληστοι και δε νοιάζονται για τους υπηκόους τους. Ένα παραμύθι η ζωή… με ένα happy end αν μη τι άλλο! Και ο καθρέφτης – καθρεφτάκι μας θα είναι πάντα στη θέση του, για να κοιταζόμαστε και να μας λέει την αλήθεια μας.! Ποιοί είμαστε και τι θέλουμε να κάνουμε πραγματικά!
                                                Βαλεντίνα...