‘’Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ’’ του Ιάκωβου Καμπανέλλη από τον ΜΙΧΑΗΛ ΔΟΥΚΑΚΗ.

Η ‘’Φωλιά των καλλιτεχνών’’ παρουσίασε στο ελεύθερο αυτοσχεδιαζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ τον Μιχαήλ Δουκάκη σε ένα από τα πιο ‘’μαύρα’’ κωμικά θεατρικά έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη. ‘’Ο επικήδειος’’ είναι ένας «μαύρος» μονόλογος. Σου υψώνει φωνή και δάχτυλο για το επιφανειακό των πραγμάτων. Για το νοιάξιμο του φαίνεσθαι κι όχι του είναι. Για την μάταιη δόξα.

Ο πρωταγωνιστής, ηλικιωμένος συγγραφέας την βρίσκει να παρακολουθεί κηδείες-ταινίες στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Μια καλή κηδεία, είναι ένα μεγάλο σχολείο! Επισκέπτεται μόνο το ‘Α Αθηνών. Εκεί. Ούτε Ζωγράφου, ούτε Κάτω Πατήσια. Δεν πάει σε δευτεροκλασάτα events. Τα σνομπάρει. Οι κηδείες κρύβουν συναρπαστικά ωραίες ιστορίες! Οι τάφοι
στο Α’ Νεκροταφείο είναι το επίσημο ντεκόρ. Όταν επιστρέφει σπίτι από τις τελετές τηλεφωνεί στον συγγραφέα επίσης, φίλο του, προκειμένου με τεχνάσματα κι επιχειρήματα να τον πείσει πριν πεθάνουν να γράψει ο ένας τον επικήδειο του άλλου.

Μιλάμε για την σουρεαλιστική μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Ή αν θες μεγεθυντικός φακός το έργο και το θέατρο της ίδιας σου της ζωής. Μιλάμε για την αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπου να αναγνωριστεί έστω και μετά θάνατον. Ο φόβος του να φύγεις ασήμαντος, γίνεται σχεδόν τρόμος. Αν δεν έχεις την αναγνωρισιμότητα που σου πρέπει, όταν ζεις, τι άλλο μπορείς να κάνεις; Βλέπεις, όλα τα χρόνια ένας αγώνας να προσεγγίσουμε και να μας προσεγγίσουν. Όταν σου δοθεί η ευκαιρία να αποκτήσεις τον αναγνώστη απλά το κάνεις. Γι’ αυτούς γράφουμε, λέει ο ήρωάς μας. Γι’ αυτούς ξοδεύουμε το αίμα της ψυχής μας.

Πόσο επίκαιρο και αυτό το έργο! Πόση αγωνία και κρύος ιδρώτας να σε μάθει ο κόσμος! Να είσαι κάποιος! Να πασχίζεις ακόμη και για την υστεροφημία. Αν είναι να μην κάνεις εμπορική επιτυχία όσο ζεις, ας την κάνεις μετά θάνατον. Ας την κάνεις όμως. Θα είναι μια καλή επούλωση πληγών. Κι ας λείπεις…

Αυτό είναι το μεγάλο τσίρκο. Ο μέγας κύκλος. Ο περίτεχνος, ακραίος ήρωας, ματαιοδοξεί. Κι είναι υπαρκτός κι αληθινός.

Λένε πως οι «μόνοι», οι μοναχικοί άνθρωποι κάνουν την καλύτερη κωμωδία. Δεν ξέρω, πόσο μόνος νιώθει ο Μιχαήλ, πάντως την κωμωδία την κάνει καλά… το σίγουρο ότι ζει σε ένα δικό του κόσμο, θεατρικό. Ως ένας από τους ιδρυτές της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας ‘’το θέατρο η ζωή μου’’ το μόνο που μπορώ να σου πω με σιγουριά, ότι ο Δουκάκης έχει κάνει το θέατρο ζωή. Και τούμπαλιν.

Και δεν θα σου κάνω κατάθεση βιογραφικού και δεν θα σου πω για άλλα περισπούδαστα, μόνο που πιο πολύ ευχαριστιέται να τον σταματάς, όταν τα λέει πάνω στην σκηνή για να γελάσεις δυνατά!

Το έργο ταξίδεψε σε Λέσβο, Γιάννενα, Ηγουμενίτσα, Άρτα, Παραμυθιά, Θεσσαλονίκη και θα καταλήξει και με άλλες ενδιάμεσες στάσεις στο Λονδίνο…

Η ερμηνεία ανήκει στον Μιχαήλ Δουκάκη. Σκηνοθεσία έχει κάνει η Τατιάνα Σκανάτοβιτς και την μουσική επιμέλεια και τα φώτα έχει αναλάβει ο Βαγγέλης Σαγρής…

Κι απλά αξίζει να το δεις!

                                     Μαίρη Γεωργιοπούλου





                                                                                                                                                            Μιχαήλ Δουκάκης