Ένα βάρβαρο έθιμο που καταπατάει τα ανθρώπινα δικαίωματα κοριτσιών και γυναικών. Η πρακτική εφαρμόζεται σε χώρες της Αφρικής, αλλά και σε χώρες της Ασίας. Από το 2013, η κλειτοριδεκτομή είναι παράνομη σε 26 αφρικάνικες χώρες. Ο νόμος, ωστόσο, φαίνεται πως εξακολουθεί να μην εφαρμόζεται, αναδεικνύοντας την ενημέρωση ως μοναδικό όπλο. Μεγαλύτερα ποσοστά γενετήσιου ακρωτηριασμού των γυναικών συναντώνται σε χώρες της Δυτικής Αφρικής (Σομαλία, Ερυθραία, Αιθιοπία, Τζιμπουτί, Αίγυπτος) όπου τα ποσοστά ξεπερνούν το 80 και το 90%. Γεννιέσαι γυναίκα και είσαι «καταραμένη».
Η κλειτοριδεκτομή πραγματοποιείται συνήθως σε κορίτσια παιδικής και εφηβικής ηλικίας, ενώ περιστασιακά και σε ενήλικες γυναίκες.
Πραγματοποιείται χωρίς αναισθησία, με μαχαίρι, ξυράφι, γυαλί, ό,τι τέλος πάντων βρεθεί πρόχειρο ενώ απαιτείται από τα κορίτσια να μην κλάψουν και να μην διαμαρτυρηθούν.
Δεν πρέπει να κλάψουν, δεν πρέπει να διαμαρτυρηθούν . Πρέπει να ακρωτηριαστούν γιατί γεννήθηκαν γυναίκες. Γιατί είναι καταραμένες, γιατί η κλειτορίδα είναι πηγή κακών.
Γιατί πρέπει να είναι «καθαρές» και όμορφες για τον μέλλοντα σύζυγο. Γιατί δε θα μπορούν να παντρευτούν. Για όλα αυτά πρέπει να κάτσουν να τις πετσοκόψουν. Κορίτσια πολλές φορές κάτω των 5 περνάνε αυτό το μαρτύριο. Ανείπωτος πόνος. Σωματικός και ψυχικός.
Αιμορραγία που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Συνθήκες υγιεινής δεν υπάρχουν και οι μολύνσεις είναι συχνό φαινόμενο.
Μια γυναίκα που έχει υποστεί κλειτοριδεκτομή είναι πιο δύσκολο να μείνει έγκυος και αν μείνει ο τοκετός είναι επικίνδυνος και επώδυνος.
Έχοντας τα γεννητικά της όργανα κατεστραμμένα αυξάνονται οι πιθανότητες να πεθάνει η ίδια και το παιδί στη γέννα.
Με αφορμή την σημερινή ημέρα δεν γίνεται να μην αναφερθώ στο ‘Λουλούδι της Ερήμου’(Εκδόσεις Ωκεανίδα). Την αυτοβιογραφία της Γουόρις Ντίρι.
Το διάσημο μοντέλο από τη Σομαλία αλλά και την πρώτη γυναίκα που μίλησε δημόσια για το βάρβαρο έθιμο της κλειτοριδεκτομής και μέσα από το βιβλίο της έγινε ευρέως γνωστή αυτή η πρακτική. Την γυναίκα που έγινε ειδική πρέσβειρα του ΟΗΕ και ζει για την μέρα που όλες οι γυναίκες του κόσμου θα είναι ασφαλείς. Μια γυναίκα που είναι άξια θαυμασμού και σεβασμού για την δύναμη της ψυχής της. Είχα διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο πριν περίπου τρία χρόνια.
Η Γουόρις Ντίρι μιλάει για την προσωπική της ιστορία, για το πώς εκείνη βίωσε τον ακρωτηριασμό των γεννητικών της οργάνων σε τρυφερή ηλικία. Περίπου 5 χρονών. Πώς δραπέτευσε από τη χώρα της στην ηλικία των 13, όταν ο πατέρας της θα την πάντρευε με έναν ηλικιωμένο άντρα.
Τα συναισθήματα καθώς το διάβαζα πολλά. Οργή. Θλίψη. Λύπη. Θυμός. Είναι δύσκολο να μην σε πιάσουν τα κλάματα διαβάζοντάς το. Θες χρόνο να συνέλθεις από το σοκ. Δε μπορείς να πιστέψεις ότι αυτά που διαβάζεις είναι μια πραγματικότητα και όχι ένα άρρωστο σενάριο μιας ταινίας.
Εκτιμάς τη ζωή σου και ξεχνάς τα πάντα.
Νιώθεις ευλογημένη που γεννήθηκες γυναίκα και κανείς δε σου στέρησε το δικαίωμα να ζεις σαν γυναίκα. Που δεν γεννήθηκες 'εκεί'.. Που γλίτωσες από αυτό το μαρτύριο.
Που δε σε έχουν πετσοκόψει. Που δε σου έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα να χαίρεσαι τον έρωτα. Νιώθεις ευλογημένη για το αυτονόητο. Ενώ δε θα έπρεπε.
Παραλύει το μυαλό σου από οργή μη μπορώντας να πιστέψεις ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Απορείς πραγματικά. Μα γιατί;
"Στη Σομαλία επικρατεί η αντίληψη ότι υπάρχουν κακά πράγματα ανάμεσα στα σκέλια μιας κοπέλας.
Αυτά πρέπει να αφαιρεθούν-η κλειτορίδα, τα μικρά χείλη και το περισσότερο τμήμα από τα μεγάλα χείλη κόβονται, έπειτα ράβεται το τραύμα κι εκεί που ήταν πρώτα τα γεννητικά μας όργανα μένει μόνο μια ουλή. Οι πραγματικές λεπτομέρειες αυτής της επέμβασης παραμένουν μυστήριο-κανείς δε τις εξηγεί ποτέ στα κορίτσια. Ξέρεις μόνο ότι κάτι ξεχωριστό θα σου συμβεί, όταν έρθει η ώρα.
Έτσι όλα τα κοριτσάκια στη Σομαλία περιμένουν με αγωνία την τελετή που θα τις μεταμορφώσει σε γυναίκες." (Απόσπασμα από το βιβλίο.)
Οι γονείς οι ίδιοι πηγαίνουν τα κορίτσια τους για να τις ακρωτηριάσουν.
Απορείς πώς μια μάνα μπορεί να βλέπει το παίδι της να υποφέρει. Να της καταστρέφει τη ζωή.
Να το έχει βιώσει και η ίδια και αντί να το σταματήσει να πηγαίνει η ίδια το παιδί της να το ακρωτηριάσουν.
Δε γίνεται να μην αγαπάει το παιδί της. Πώς γίνεται όμως να το αγαπάει;
Η Γουόρις Ντίρι αναφέρει στο βιβλίο της ότι αγαπάει τους γονείς της και δεν τους κατηγορεί γι αυτό που έπαθε. Είναι περήφανη που είναι από την Αφρική. Αγαπάει τον τόπο της.
Η μητέρα της δε μπορούσε να εναντιωθεί, γιατί σαν γυναίκα δεν έχει δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις.
Έκανε απλά ό,τι έκαναν σε εκείνη και ό,τι είχαν κάνει και στη δική της μητέρα κοκ...
Ο πατέρας της δεν είχε ιδέα για τον πόνο που επέβαλλε στο παιδί του.
Ήξερε μόνο ότι στη σομαλική κοινωνία για να παντρευτεί η κόρη του έπρεπε να έχει υποστεί κλειτοριδεκτομή, αλλιώς δε θα την παντρευόταν κανείς.
"Οι γονείς μου ήταν κι οι δύο θύματα της ανατροφής τους, των εθίμων της κουλτούρας."(Γουόρις Ντίρι)
Ερωτηθείσα σε συνέντευξη, γιατί συνεχίζεται αυτή η βάναυση πρακτική η απάντηση της ήταν από άγνοια. Και συνέχισε λέγοντας ότι λίγοι άνθρωποι στο πλαίσιο μιας θρησκείας, γνωρίζουν το βαθύτερο νόημα των όσων εκφράζει η θρησκεία τους.
Πουθενά στο κοράνι δεν αναφέρεται ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων.
"Αισθάνομαι ότι το σώμα, που μου έδωσε ο Θεός όταν γεννήθηκα ήταν τέλειο.
Έπειτα ο άνθρωπος με λήστεψε, μου αφαίρεσε τη δύναμη μου, με άφησε ανάπηρη. Μου έκλεψαν την γυναικεία υπόστασή μου. Αν ο Θεός ήθελε να λείψουν αυτά τα κομμάτια του κορμιού μου, τότε γιατί τα δημιούργησε;"(Απόσπασμα από το βιβλίο.)
Η αυτοβιογραφία 'Λουλούδι της Ερήμου΄ της Γουόρις Ντίρι μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη.
'Desert flower' ο τίτλος της ταινίας.
Γουόρις στα σομαλικά σημαίνει Λουλούδι της Ερήμου.
Γκόγκα Μαγδαληνή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου