Φώτα Που Σβήνουν

Μέρες του 2001. Σίγουρα δεν μπορώ να καταλογίσω στα "Φώτα Που Σβήνουν" πως δεν είχαν φιλοδοξία. Ατυχώς όμως, το δεύτερο album τους, "Η γη απ' τ' αστέρια", έμελλε να είναι και το τελευταίο. Μια εξαιρετική δουλειά, όπως και η προηγούμενη, που πάντρευε με επιτυχία το ροκ στοιχείο, τον άμεσο στίχο, τα γήινα φωνητικά του Στάθη, και όλα αυτά με μουσικές, που φορές-φορές τα όργανα ένιωθες πως κουβέντιαζαν μεταξύ τους. Κάθε φορά που το ταξίδι ξεκινούσε,
ξεκινούσε πολυδιάστατα. Έφτανε πάντα σε νέους, μακρύτερους προορισμούς και υπήρχαν πράγματι στιγμές, που έφτανες τόσο ψηλά, ώστε μπορούσες κι εσύ να δεις τη γη απ' τ' αστέρια.     
                                                                 Κυριάκος Μαυροειδέας.