Εγώ, Εσύ & η Θεωρία της Εξέλιξης

Αγαπητοί,

Συνδράμω στο πρώτο άρθρο αυτής της στήλης και ξαναξεκινώ την συγγραφή μου.

Συνδράμω, γιατί μου δόθηκε ελευθερία λόγου και επιλογής θέματος.

Ξαναξεκινώ, γιατί πολλά λέγονται, πολλά ακούγονται, όλοι έχουμε αγανακτήσει, όλοι απειλούμε, όλοι έχουμε γίνει μύστες των οικονομικών, των γεωπολιτικών, όλοι ανεχόμαστε την βαρβαρότητα.

Ξαναξεκινώ γιατί όλοι, βέβαιοι και σπρωγμένοι από θυμό, θέλουμε; να αλλάξουμε τα πάντα.

Ξαναξεκινώ τέλος, γιατί όλοι ξεχνάμε ότι για να τα αλλάξουμε όλα πρέπει να αλλάξουμε ΕΜΕΙΣ τα
θέλω μας και πάλι ΕΜΕΙΣ την αδιαφορία μας.

Σε πρώτο πρόσωπο πρέπει να αλλάξω ΕΓΩ, σε δεύτερο πρόσωπο, ΕΣΥ. Πρέπει να είμαστε το ίδιο; Το Μέγα ερώτημα.

  Ο κος. Λαζόπουλος, αναφερόμενος στην φυγή του ανδρέα παπανδρέου στο Χέρφιλντ το 1992, το είχε θέσει παλαιότερα πολύ έξυπνα “ΕΣΥ, ΕΣΥ, αλλά όταν έρθει η ώρα του ΕΓΩ, πάμε στο εξωτερικό”.

(Σημ: όπου “ΕΣΥ” τοποθετήστε το πολυδιαφημιζόμενο τότε Εθνικό Σύστημα Υγείας και όπου “ΕΓΩ”, φυσικά ο εαυτούλης μας)

Δεν αλλάζουμε καθώς δεν βλέπουμε το μέλλον.

Δεν αλλάζουμε γιατί απλά αδιαφορούμε για την Πατρίδα μας.

  Στο σήμερα, τίποτε μπροστά σε αυτά που θα έρθουν, ακολουθούμε σαν πρόβατα το βατό, λόγια μεγάλα, λόγια πομπώδη, εύηχες αλλά αίολες θεωρίες, λέξεις κενές όπως αλλαγή, ρήξη και αποτίναξη ξεχνώντας τα ουσιώδη, την ανθρωπιά, την Ελληνική ψυχή, τον τόπο που μας γέννησε.

Μα καλά · που απευθυνόμαστε ;

  Δεν αλλάζουμε, αυτό είναι γεγονός. Δεν θέλουμε; κοιτάμε πάντα το ΕΓΩ, την βόλεψή μας

αδιαφορώντας για τον διπλανό μας, την Ελλάδα που χάνεται.

  Δεν αλλάζουμε, καθώς θεωρούμε ότι πάντα πρέπει να είμαστε υποτελείς σε κάποιον – έξυπνο ή ηλίθιο, αδιάφορο.

  Δεν αλλάζουμε, καθώς θεωρούμε κληρονομικό δικαίωμα την εκπροσώπησή μας στην εθνική αντιπροσωπεία – αυτοί ξέρουν.

  Δεν αλλάζουμε, γιατί εξουσιοδοτούμε κάθε ανίδεο ή ημιμαθή, να μας υπηρετήσει (και εξυπηρετήσει) στην Βουλή (ναι, να μας υπηρετήσει. Ο βουλευτής είναι υπηρέτης και όχι άρχων του λαού - το έχουμε ξεχάσει αυτό).

  Δεν αλλάζουμε, γιατί προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού το ΕΓΩ μας, αλλά αδιαφορούμε για το μελλοντικό ΕΓΩ μας, τα παιδιά μας, τους φορείς των γονιδίων μας, αυτών των εγωιστικών ΕΓΩ μας που τελικά θα τους κληροδοτήσουμε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, ένα περιβάλλον που προετοιμάζουν κάποιοι προσεκτικά τα τελευταία 41 έτη στην τόσο “ιδανική” μεταπολίτευση. Ένα περιβάλλον, όπου ακόμα και τα ουσιαστικά στοιχεία που συνθέτουν το Έθνος μας θα έχουν αλλοτριωθεί – η αδιαφορία μας το επιτρέπει.

Δεν αλλάζουμε, γιατί δεν βλέπουμε τον θάνατο δίπλα και μπροστά μας, δεν βλέπουμε; τις κρυφές ατζέντες.

  Δεν αλλάζουμε, γιατί βλέπουμε να αντικαθιστούν τον Ελληνισμό, να καλύπτουν το κενό που δημιουργεί η οπισθοχώρηση και εν τέλει η απουσία μας και δεν κάνουμε τίποτε γι’ αυτό. Αδιαμαρτύρητα και επικεντρωμένοι στο τώρα και στο ΕΓΩ μας, ανεχόμαστε το προδιαγεγραμμένο τέλος μας - για ποια αλλαγή μιλάμε;

  Νομοθετούν και πλέον ανώτεροι ακόμα από τη φύση και από τον ίδιο το Θεό, με μία σφραγίδα κρατική, δημιουργούν ένα νέο έθνος με 1 νεοέλληνα για κάθε Έναν μας που χάνεται. Δίνουν την Ελληνική ιθαγένεια [την επιλογή της φύσης - εκ των ιθύς (απευθείας) και γένος] στον οποιονδήποτε βάρβαρο (εκ του βαρ-βαρ).

Ξεχάστε την παλαιά πολιτογράφηση, την τιμή (μας) να φέρει κάποιος ξένος την υπηκοότητά μας αφού πρώτα, διαπιστωμένα, διαπαιδαγωγήθηκε με τα Ελληνικά ιδεώδη. Εμπρός να πολεμήσουμε την φύση αφού δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τον ορατό εχθρό. Ο νεοέλληνας, ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης.

Ξεχάστε την βιολογία, την γενετική, τους φυσικούς νόμους και την επιλογή. Ξεχάστε τον Δαρβίνο και τους παράγοντες που επιτρέπουν την διαιώνιση   – αυτό συμφέρει το τωρινό ΕΓΩ.

Η νέα μας κυβέρνηση - θεότητα και όχι άθεη – φροντίζει να μην μείνει ο τόπος χωρίς κατοίκους. Φυσικά και το φροντίζει, αυτή είναι η προτεραιότητά τους σήμερα. Τι και αν ο Ελληνικός λαός πεθαίνει; Δημιουργούν άλλους έλληνες, είναι πολύ εύκολο (και επιβεβλημένο από την διεθνισμό).

Δώσαμε ανιδιοτελώς το φως στους λαούς του κόσμου αλλά ξεχάσαμε το “ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος”. Πάντα ήθελαν να μας διαγράψουν από τον χάρτη. Η ιστορία, το φως, η κληρονομιά και η υπερηφάνεια μας πάντα ενοχλούσαν. Μας δωροδόκησαν, φύτεψαν σπόρους προβλημάτων και τώρα θερίζουν την διχόνοια και τυποποιούν τον θάνατο, την μόνη Π.Ο.Π. που θα μας επιτρέψουν.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι δεν βλέπουμε δίπλα και μπροστά μας. Δεν ξέρουμε τι θέλουμε, δεν έχουμε στόχους, δεν έχουμε σχέδιο αλλά μόνο έναν σκοπό: μην πειράξει κανείς τα κεκτημένα μας, τα ατομικά μας. Δεν ξέρουμε όμως σε ποιον θα τα κληροδοτήσουμε.

Τα θέλουμε ΟΛΑ δικά μας, όλα για το σημερινό ΕΓΩ μας.

ΕΣΥ, εσύ είσαι από άλλο ανέκδοτο – συγνώμη, γνωριζόμαστε ;

                                                                                     Διατελώ,

                                                                        Ευστάθιος Β. Κοσμάς

                                                          Οικονομολόγος, MBA (finance)