ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ, Του Φώτη Βεζυργιαννίδη

Συγχώρεσέ με καρντάση μου αλλά δε θα σου γράψω πράματα για να γελάσεις σήμερα. Ούτε όμως μπορώ να σου γράψω βαρύγδουπες πολιτικολογίες και δοκίμια γιατί είμαι απ’ τη Νεάπολη και πιο συγκεκριμένα απ’ τον Κόκκορα. Που σημαίνει ότι πήγα στο χειρότερο Δημοτικό Σχολείο της πόλης, ένα νοικιασμένο διώροφο σπίτι που το μόνο που θυμάμαι είναι οι σφαλιάρες και οι βίτσες των δασκάλων και το ανοιγμένο μου κεφάλι από πέσιμο στην αυλή που μ’ έστειλε δέκα μέρες στο ΑΧΕΠΑ εφτά χρονών παιδάκι να αναρρώνω από κάταγμα στο κεφάλι ανάμεσα σε γριές και γέρους. Μετά πήγα στο χειρότερο Γυμνάσιο της πόλης σε κτίρια που λίγο πριν ήταν στρατώνες και που στο διάλλειμα περνούσε μέσα απ’ την «αυλή» ο Τάτσης με το ολοκαίνουριο GPz 1100 μαρσάροντας. Τυχερός ήμουν στο Λύκειο που γύρισε ο τροχός καλά, όχι σαν του Συντάγματος και μας έφτιαξαν το καλύτερο σχολείο του κόσμου στη γειτονιά μας, το Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο Θεσσαλονίκης. Και πήραμε και ‘μεις τα παιδιά κατώτερου θεού λίγο τα πάνω μας με καλούς καθηγητές και καθαρές τάξεις. Παραήταν μεγάλος ο πρόλογος όμως.

Το θέμα μας είναι πολιτικό σήμερα, τι άλλο θα ήταν τέτοιες μέρες που συνηθίζονται οι απολογισμοί; Μόνο που δεν θα μιλήσουμε για το ’16 μόνο αλλά θα το πάρουμε απ’ την αρχή. Όχι βέβαια και πολύ απ’ την αρχή. Δεν θα ξεκινήσουμε απ’ τη μεταπολίτευση που το πιάνουν όλοι και χάνουν την μπάλα ούτε απ’ την εποχή του κινέζου που μας έφαγε τα λεφτά στο χρηματιστήριο ούτε απ’ τον playstation που έχωσε τα λεφτά των ταμείων στα ομόλογα και φαγώθηκαν αστραπιαία.

Θα το πιάσουμε το ζήτημα ελαφρά, από την εποχή που ο Άβερελ πήγε στο απάνεμο Καστελόριζο και ξεφούρνισε κάτι παπαριές για γεμάτα πιστόλια πάνω στο τραπέζι και για τους φίλους του τους Αμερικάνους που τους άνοιξε την κερκόπορτα και έσκασε μύτη το ΔΝΤ στη Γηραιά Ήπειρο. Από τότε άρχισε όχι η κατηφόρα αλλά μια βίαιη κατάβαση σε μιαν άβυσσο χωρίς ακόμα να δούμε πάτο.

Και από τότε το ’09 μέχρι σήμερα μπήκαν και βγήκαν στο σπίτι μας από το χαζοκούτι ντουζίνες προσωπικοτήτων που άλλες χάθηκαν και ξεχάστηκαν και άλλες μας τυραννούν ακόμη μέχρι σήμερα. Παπανδρέου family, Παπαδήμοι και Καρατζαφέρηδες, Σαμαροβενιζέλοι και Κουβέληδες, Βαρουφάκηδες και Λαφαζάνοι, Τσίπρες και Παππάδες, Στροτσκάνηδες και Λαγκάρτ, Γιουνκέρηδες και Μοσκοβισήδες και Σόιμπλοι και Άγκελες.

Αλλάξαμε ένα κάρο καριόληδες (σ’ ευχαριστώ που μ’ αφήνεις να βρίζω γιατρέ μου) αλλά όχι άσπρη μέρα δεν είδαμε, μα ούτε άλλαξε κάτι προς το καλύτερο παρά μόνο έγιναν τα πάντα χειρότερα.

Λιτότητα και λιτότητα και λιτότητα και πώς γίνεται ρε φίλε οι πολλοί να φτωχαίνουν με τη λιτότητα και οι λίγοι να γίνονται πλουσιότατοι; Η συνταγή δοσμένη από περίεργα διευθυντήρια τα οποία καμιά κρατική οντότητα δεν μπορεί να σταματήσει κανένα δίκιο δεν μπορεί να τα αγγίξει και κανένας πολίτης όπως κι αν ψηφίζει δεν μπορεί να αλλάξει τις πολιτικές τους.

Φτάμε 62% να τους φωνάζουμε να πάνε να γ.... και νόμισε το γατάκι ο δικός μας ότι κάναμε πλάκα! Και μετέτρεψε το ΟΧΙ  σε ΝΑΙ και εμείς αντί να τους βάλουμε φωτιά να τους κάψουμε μείναμε άφωνοι για να μην πω τίποτα βαρύτερο.

Και τα κινήματα τα δυνατά, τα αλληλέγγυα, τα δυναμικά τα εκμεταλλεύτηκαν οι Συριζόπουλοι για να κάνουν τη δουλειά τους και μετά τα παράτησαν στη γωνιά. Και τα ξεπούλησαν όλα όπως είχαν σκοπό να κάνουν οι προηγούμενοι αλλά τώρα χωρίς ντροπή και χωρίς ενδοιασμούς. Και πουλάνε αριστεροσύνη απ’ τους ραδιοσταθμούς τους που διαφημίζουν τη Monopoly του Public μέσα στα δελτία ειδήσεών τους. Σιχαμάρα και ξεφτίλα.

Αν δεν κάνουμε ΕΜΕΙΣ κάτι δυνατό ΤΩΡΑ σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει αυτή η χώρα. Θα μείνουμε εδώ γέροντες και συνταξιούχοι να μαλώνουμε για τους πρόσφυγες απ’ τη Συρία στους οποίους ευτυχώς δείξαμε την πάστα μας σε αντίθεση με την «προηγμένη» Ευρώπη και τα παιδιά μας θα είναι πρόσφυγες στη Γερμανία, στην Αυστραλία και δεν ξέρω που αλλού.

Η ξεφτίλα είναι τεράστια και θα γίνει μεγαλύτερη. Και ‘μεις θα νομίζουμε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση με εκλογές. Εκλογές σαν τις επόμενες που κατα πάσα πιθανότητα θα πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε έναν κλέφτη και σ’ έναν προδότη.

Καλή Χρονιά να έχετε

                                                       Φώτης Βεζυργιαννίδης