
Τι συμβαίνει όμως με εκείνον τον δόλιο τον Πατέρα; Ο οποίος για εννέα μήνες μένει θεατής σε μια κατάσταση, μη ξέροντας τι πραγματικά συμβαίνει. Δε νιώθει το μωρό του, απλά είναι παρατηρητής της εξέλιξής του και αφουγκράζεται τα πάντα μέσα από την γυναίκα του;
Γενικά στον πατέρα έχουμε δώσει ένα ρόλο απόμακρο. Αν σκεφτούμε όμως τι κάνει ένας πατέρας... θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο μπαμπάς είναι αυτός, που θα έρθει κουρασμένος από τη δουλειά και θα αφιερώσει όλο τον ελεύθερό του χρόνο σε εσένα. Είναι αυτός, που κάθε βράδυ θα έρθει να συνεχίσετε το παραμύθι, που αφήσατε στην μέση το προηγούμενο βράδυ.
Είναι αυτός, που θα φτιάξει το δικό του παραμύθι αποκλειστικά για σένα. Είναι αυτός, που θα σηκωθεί τουλάχιστον τρεις φορές στη διάρκεια της νύχτας να σου χαϊδέψει τα μαλλιά και να σε σκεπάσει μη τυχόν και του κρυώσεις. Είναι αυτός, που κάθε Κυριακή σίγουρα θα σου επιφυλάσσει μια έκπληξη για το μέρος που θα σε πάει βόλτα. Είναι αυτός, που θα σε μάθει να παίζεις ρακέτες, να ισορροπείς χωρίς βοηθητικές, να πιάνεις την μάνα στο πλακωτό χωρίς να χρειάζεσαι τον παράγοντα τύχη. Είναι αυτός, που δε θα σε αφήσει να βγεις έξω αν δεν έχεις ολοκληρώσει την μελέτη σου. Είναι αυτός, που θα σου διδάξει τα όριά σου. Είναι αυτός, που θα σε κρίνει, θα σε συμβουλεύσει αλλά παράλληλα θα σε αφήσει να ανοίξεις τα φτερά σου... κι ας πέσεις... έχει ήδη προνοήσει και έχει απλώσει προστατευτικό δίχτυ για μια ομαλή πτώση. Είναι αυτός, που όταν σε μαλώσει, πονάει διπλά. Είναι αυτός, που σε έμαθε να διεκδικείς και να μην σκύβεις ποτέ το κεφάλι. Είναι αυτός, που δε θα συγκρουστεί άμεσα μαζί σου, αλλά θα βάλει την μάνα να το κάνει. Ξέρει πολλά περισσότερα για τη ζωή σου, από ό,τι φαντάζεσαι! Και να θες να κρυφτείς… από τον πατερούλη δεν μπορείς!!!
Είναι αυτός, που όπου σταθεί και όπου βρεθεί θα σε παινέψει και δε θα σου βρει κανένα ελάττωμα. Είναι αυτός, που είναι υπερήφανος που σε έχει στη ζωή του! Είναι αυτός, που θα σου φέρει λουκουμάδες με μπόλικο μέλι, αυτός που θα παίξετε μαζί ποδοσφαιράκι σε κάποιο πανηγύρι και θα σου πάρει μαλλί της γριάς. Είναι αυτός, που αν σε πάρει χαμπάρι να κλαις θα έρθει στο δωμάτιο σου και θα σου πει: “Πάτα γερά στα πόδια σου! Όλα θα πάνε καλά!” Είναι αυτός, που στις Πανελλήνιες θα έρθει ξημερώματα και θα σου πει: “Φτάνει τόσο! Άντε να ξεκουραστείς και αύριο θα σκίσεις! Εγώ πιστεύω σε εσένα! Εξάλλου έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες!”. Είναι αυτός, που μπορεί και απλοποιεί τα προβλήματα με έναν μαγικό τρόπο! Είναι ο μέντοράς σου! Είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής σου! Είναι αυτός, που μπορεί να σε δει να φιλιέσαι με το αγόρι σου και να στρίψει το κεφάλι του αλλού, γιατί σου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη! Είναι αυτός, που μεγαλώνοντας μπορείς να κάτσεις στο μπαλκόνι και να απολαύσετε μαζί τον ελληνικούλι σας χωρίς να απαιτείται να πείτε κουβέντα! Πιάνοντας μόνο ο ένας το χέρι του άλλου. Είναι αυτός, που μπορεί οι επιλογές του να δημιουργήσουν προβλήματα στην οικογένεια. Αλλά δε θα του κρατήσεις ποτέ κακία, γιατί ξέρεις πως προσπαθεί πάντα για το καλύτερο. Είναι αυτός, που όταν αρρωστήσει συνειδητοποιείς πως χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Είναι ο μοναδικός δικός σου άνθρωπος!!!

Μπαμπά μου... Σε ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήσουν αυτό που είσαι, δε θα ήμουν αυτό που είμαι. Σε ευχαριστώ, γιατί με δίδαξες πως η ζωή θέλει κότσια και πως όταν σηκώνεσαι μετά από ένα γερό φούσκο είσαι ακόμα πιο δυνατός. Σε ευχαριστώ, γιατί με κάνεις να αισθάνομαι τόσο πολύτιμη, αξιαγάπητη και μοναδική. Σε ευχαριστώ, γιατί γνωρίζεις πότε χρειάζεται να με συμβουλέψεις και πότε απλά να ανοίξεις την αγκαλιά σου για να κρυφτώ να κλάψω μέσα της. Σε ευχαριστώ που εργάστηκες σκληρά για να συντηρήσεις εμένα και την οικογένειά μας. Σε ευχαριστώ που με αποδέχτηκες γι’ αυτό που είμαι. Σε ευχαριστώ που με στήριξες και υποστήριξες τα κατά καιρούς ταλέντα και ανησυχίες μου. Σε ευχαριστώ που μού έδειξες την πιο ευαίσθητη πλευρά σου και κατάλαβα πως και οι άνδρες κλαίνε! Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου! Πάντα ήσουν εκεί... Όταν έτρωγα τούμπες, στις παραστάσεις, στις αποφοιτήσεις μου. Ο πιο πιστός θαυμαστής που θα μπορούσα να είχα! Σε ευχαριστώ που ήσουν ο δάσκαλός μου. Σε ευχαριστώ που δεν με “εξαπάτησες”. Σε ευχαριστώ που είσαι ειλικρινής. Σε ευχαριστώ που ήσουν από την μία ένας στοργικός ώμος για να κλάψω, και από την άλλη ένα χέρι για ‘’κόλλα πέντε’’, όταν πετύχαινα ένα όνειρό μου. Σε ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκες!! Πάνω απ’ όλα σε ευχαριστώ που ήσουν εσύ!
Είναι ο πατέρας, ο μπαμπάς, ο μπα.... και μετέπειτα ο μπάρμπα Γιώρης!! Είναι αυτός για σένα… και εσύ για αυτόν...

Βαλεντίνα
Γεωργιοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου