ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΚΑΙΣΑΡΑ

Ο Ιούλιος, για μένα, έχει γεύση σύκου, χρώμα ψάθινου καπέλου και ήχο από τερετίσματα τζιτζικιών.

Μήνας με όνομα μεγαλόπρεπο που δόθηκε από τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο στο μήνα Quintilis του ρωμαϊκού ημερολογίου, τη χρονιά που πέθανε ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρας (44 π.Χ) για να τον τιμήσει.

Μήνας όχι μόνο των σαλονιών (των ρωμαϊκών ντε) αλλά και των  αλωνιών, αφού στη λαϊκή παράδοση είναι γνωστός ως Αλωνάρης από τη  γεωργική  εργασία του αλωνίσματος των δημητριακών που γίνεται κατά τη διάρκειά του.

Μήνας πανηγυριώτικος με κάμποσες γιορτές (Αγίων Αναργύρων, Αγίας Κυριακής, Αγίας Μαρίνας, Προφήτη Ηλία, Αγίας  Παρασκευής, Αγίου Παντελεήμονα),  αφορμές για καλοκαιρινά παραδοσιακά  γλέντια.

Μήνας ραστώνης, αγαπημένος των παραθεριστών, «που μοχθεί Γενάρη, χαίρεται τον Αλωνάρη», κατά τη λαϊκή σοφία. Μήνας που τα δροσερά και νόστιμά του φρούτα «του ΑηΛιος σταφύλια, της ΑγιαΜαρίνας σύκα», μας αποζημιώνουν για τις υψηλές θερμοκρασίες του. «Αλωνάρης με τ’ αλώνια και με τα χρυσά πεπόνια», λοιπόν, κατά πως λέει και η παροιμία.

Μήνας θερμός με ξυπολησιά και ρούχα λιγοστά, «γιατί επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας» (Κ. Καβάφης, Να μείνει). Στην «κάψα του Αλωνάρη» αναφέρεται κι ο Γ. Ρίτσος (Κυρά των Αμπελιών) κι ο Ο. Ελύτης: «Γυμνός Ιούλιο μήνα το καταμεσήμερο» (Μυρίσαι το άριστον). Το ξεφάντωμα των τζιτζικιών, το ζεστό αυτό μήνα, στάθηκε πηγή έμπνευσης μεγάλων ποιητών: «Ήτανε μήνας Αλωνάρης ντάλα μεσημέρι που ξεφαντώνανε στα κλώνια ασίγαστα τζιτζίκια» (Κ. Βάρναλης, Η άγνωστη ατιμία). «Ψελλιστί  παίρνεται ο υπνάκος μέσα σ’ ένα στεντόρειο μεσημέρι γεμάτο τζιτζίκια που μαίνονται. Ιούλιος.» (Ο.Ελύτης, Εκ του πλησίον), «Α υπέροχες νύχτες του Ιουλίου με τα μαντολίνα των τζιτζικιών και των γρύλων» (Γ. Ρίτσος).

Καλό μήνα

P. S: προτείνω να τον υποδεχτούμε ακούγοντας τον Ιούλιο Πορθητή (στ. Η. Κατσούλης, μουσική και ερμηνεία Παντελής Θαλασσινός): «ένα τσαμπάκι μέλισσες και λιάτικο σταφύλι είναι του μήνα Καίσαρα το βιος το αληθινό».
                                                  ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ