Η Μαρίνα σκέφτεται και γράφει… ‘’Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω’’.

Όλοι οι άνθρωποι όταν μεγαλώσουν γίνονται κάτι για να κερδίζουν λεφτά και για να μπορούν να αγοράζουν το φαγητό τους και να πληρώνουν τους λογαριασμούς που φέρνει κάθε πρωί ο ταχυδρόμος και χτυπάει όλα τα κουδούνια της πολυκατοικίας. Στον κύριο Τάκη που μένει από κάτω μας δεν φέρνει μόνο τους λογαριασμούς, φέρνει και τη σύνταξη. Σύνταξη σημαίνει τα λεφτά που παίρνεις όταν έχεις γίνει γέρος και έχεις δουλέψει σε κάποιο επάγγελμα. Μου αρέσει πολύ να μου φέρνουν τα χρήματα στο σπίτι, αλλά εγώ να μην έχω γίνει γριά, αλλά μάλλον αυτό δε γίνεται αν δεν έχεις δουλέψει για πολλά χρόνια σε όλη σου τη ζωή. Άσε που τώρα οι μεγάλοι λένε ότι δεν θα προλάβει κανένας να πάρει σύνταξη γιατί όλοι θα δουλεύουνε μέχρι να πεθάνουνε.
Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό. Ούτε να δουλεύω κάθε μέρα μου αρέσει πολύ. Όταν έχεις μία δουλειά ξυπνάς κάθε πρωί, πολύ πρωί και μάλλον δεν έχεις όρεξη να μιλάς στους άλλους και φεύγεις από το σπίτι και γυρίζεις το μεσημέρι και καμιά φορά πιο μετά από το μεσημέρι και πάλι δεν έχεις όρεξη να μιλάς στους άλλους. Αφού η δουλειά σου κόβει την όρεξη γιατί η δασκάλα μας λέει συνέχεια «εργασία και χαρά»;
Ο μπαμπάς μου λέει ότι τώρα που είμαστε μικροί η δουλειά μας είναι να διαβάζουμε τα μαθήματά μας και να πηγαίνουμε στο σχολείο. Ούτε αυτό είναι πολύ διασκεδαστικό. Μόνο οι φίλοι μου και τα διαλείμματα είναι διασκεδαστικά στο σχολείο. Μακάρι να ήταν όλη η ζωή σάντουιτς και διάλειμμα. Σίγουρα τότε θα ήταν όλα πιο διασκεδαστικά.
Εμένα μου αρέσουν πολλά επαγγέλματα, αλλά δεν τα λέω στους γονείς μου, γιατί νομίζω ότι θα θυμώσουν άμα τα ακούσουν. Μου αρέσει που βλέπω στην τηλεόραση στις ελληνικές ταινίες αυτές τις κυρίες της παλιάς εποχής, που φοράνε ωραία φουστάνια και κάθονται σε μια καρέκλα και γύρω τους παίζουν οι άλλοι μουσική και αυτές οι κυρίες χτυπάνε το ντέφι και κάποιες φορές, όχι πολλές φορές, τους αφήνουν και τραγουδάνε. Αυτό το επάγγελμα φαίνεται διασκεδαστικό, αλλά μάλλον πρέπει να δουλεύεις τη νύχτα κι εγώ τη νύχτα νυστάζω, αλλά σκέφτομαι ότι άμα είσαι μεγάλος μπορεί και να μη νυστάζεις τόσο.
Ένα άλλο επάγγελμα που θα ήθελα να κάνω όταν μεγαλώσω είναι να γίνω αεροσυνοδός. Αυτό σημαίνει πως θα φοράω μια ωραία στολή και ένα μαντήλι στο λαιμό και θα έχω ωραία μαλλιά και θα βάφω το πρόσωπό μου και θα ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο με ένα αεροπλάνο. Σκέφτομαι όμως, ότι θα πρέπει να μιλάω αγγλικά πολύ καλά κι εγώ βαριέμαι να διαβάζω τα αγγλικά που κάνουμε στο φροντιστήριο, αλλά ποιος ξέρει, μπορεί όταν είσαι μεγάλος να μπορείς να μιλάς αγγλικά όπως μιλάνε στις ξένες ταινίες.
Μου αρέσει πολύ και το επάγγελμα να είσαι ηθοποιός. Μου φαίνεται πολύ ωραίο να παίζεις διάφορους ρόλους και να φοράς διάφορα ρούχα και να παίζεις στο θέατρο. Είναι ωραίο να παίζεις σε ένα αρχαίο θέατρο και να φοράς αυτά τα αρχαία ρούχα. Το καλοκαίρι είχαμε πάει στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και είδα ότι ήταν πολύ μεγάλο και χωράει πολλούς ανθρώπους που θα έρθουν να σε δουν να παίζεις θέατρο αρχαίο. Αυτό το επάγγελμα είναι πολύ ωραίο, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα μπορώ να θυμάμαι όλα τα λόγια που θα έχω να λέω και θα τα ξεχάσω και μετά όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θα έρθουν να με δουν θα γελάσουν. Καμιά φορά ξεχνάω τα λόγια από το ποίημα που έχω να πω για τη γιορτή του σχολείου, αλλά μπορεί αν είσαι μεγάλος να έχεις μάθει το κόλπο να μην ξεχνάς τα λόγια που έχεις για το αρχαίο θέατρο. Όταν είσαι ηθοποιός μπορείς να παίζεις και στο σινεμά και λίγο στην τηλεόραση γιατί δεν έχει πολλά έργα στην τηλεόραση. Μου αρέσει αυτό το επάγγελμα, αλλά έχω και αυτό το συναίσθημα της ντροπής και νομίζω πως όλοι θα καταλάβουν που θα κοκκινίζω και θα πάθω τρακ. Έχω ακούσει μια σπουδαία ηθοποιό να λέει ότι πάντα έχει τρακ στις παραστάσεις και αυτό σημαίνει να έχει μεγάλη αγωνία και να νομίζει πως έχει ξεχάσει τα λόγια της και έλεγε πως όλοι οι μεγάλοι ηθοποιοί έχουν τρακ. Σκέφτομαι ότι κι εγώ θα μπορώ να γίνω σπουδαία ηθοποιός αφού έχω τρακ από τώρα που δεν είμαι ηθοποιός.
Αυτά είναι τα επαγγέλματα που θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Δεν ξέρω ποιο θα γίνω ακόμα. Υπάρχουν και κάποια άλλα επαγγέλματα που αρέσουν στους γονείς μου και μου λένε να γίνω αυτά, αλλά εμένα μου φαίνονται άσχημα. Οι γονείς μου λένε ότι σημαντικά επαγγέλματα είναι να είσαι γιατρός ή δικηγόρος ή καθηγήτρια στο σχολείο. Δεν θέλω να είμαι κανένα από αυτά. Δεν τους το λέω όμως, γιατί ντρέπομαι και σκέφτομαι ότι άμα είσαι μεγάλος μπορεί να γίνεται να διαλέξεις μόνος το επάγγελμα που θέλεις να είσαι και μπορεί τότε να μην ντρέπομαι να το πω στο μπαμπά μου και στη μαμά μου.
                                               Μαρίνα Μάγκλαρη
                                           9^ο Δημοτικό Θεσσαλονίκης