Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ... (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη)

Που λες φιλαράκι, πανεπιστημιακή μόρφωση δεν έχω. Και πώς να έχω δηλαδή αφού όταν ήταν ο καιρός να σοβαρευτώ για τις εξετάσεις εγώ φορούσα ριγέ παντελόνια και κοιμόμουν αγκαλιά με κιθάρες. Κι όταν ήρθε η μέρα να γράψω Μαθηματικά στις Πανελλαδικές, έγραψα εφτά σελίδες έκθεση για την ιστορία του μπλουζ. Να φανταστείς ότι το ξεκίνησα απ΄τα σκλαβοπάζαρα της Αφρικής. 01 στα 100 αποφάνθηκαν και οι δύο διορθωτές μαθηματικοί εδραιώνοντας πια την άποψη μου ότι δεν υπάρχει πιο άχρηστο πράγμα από τα μαθηματικά.

Πηδάω πάλι από θέμα σε θέμα και αν μου ξεφύγει κι άλλο δε θα μαζεύεται το πράμα.
Σκεφτόμουν λοιπόν τα νέα παιδιά που σπουδάζουν ειδικά αυτά που σπουδάζουν δημοσιογραφία ή ό,τι άλλο έχει σχέση με τα Media γενικώς. Φαντάζομαι ότι ανάμεσα στα διάφορα μαθήματα που κάνουν-ελπίζω ΟΧΙ μαθηματικά-κάπου θα μαθαίνουν για την περιβόητη δεοντολογία ή και γω δεν ξέρω πώς μπορεί να λέγεται. Τέλος πάντων εννοώ πως σίγουρα με κάποιο τρόπο μαθαίνουν κάποια βασικά πράματα για τα όρια της δημοσιογραφίας.

Τα ίδια παιδιά καθημερινά παρακολουθούν τηλεόραση, ακούν ραδιοφωνικούς σταθμούς, ακολουθούν και διαβάζουν ενημερωτικά site και blog.

Είναι πολύ ενθαρρυντικό που δεν έχουμε αυτοκτονίες σ’ αυτό το κομμάτι της σπουδάζουσας νεολαίας. Γιατί δεν μπορεί, ένα μπέρδεμα θα το παθαίνουν τα παιδιά. Δεν μπορεί δηλαδή να σου μαθαίνουν στη σχολή ότι ειδήσεις σημαίνει τρόμος. Ότι όταν ασχολείσαι με τουριστικό ρεπορτάζ είναι σημαντικό να εστιάζεις στους κώλους με μαγιό και ότι πρέπει να λες πάντα ότι είμαστε κάτω στους τζίρους 25% έως 35% σε σχέση με πέρσι. Δε μπορεί να σου μαθαίνουν ότι κάθε φορά που κάνεις οικονομικό ρεπορτάζ, πρέπει να δείχνεις κάποιον να μετρά πενηντάευρα. Και δεν μπορεί όταν θέλεις να γίνεις αθλητικός ρεπόρτερ να μη γνωρίζεις ότι οι Κόκκινοι Διάβολοι είναι η LIVERPOOL και ΟΧΙ οι μπέμπηδες της Manchester United.

Εκείνο όμως που είμαι σίγουρος ότι το μαθαίνουν καλά τα παιδιά γιατί το βλέπω ότι τηρείται κατά γράμμα και αυστηρότατα είναι ένα: Το σημαντικότερο πράγμα στην καριέρα ενός δημοσιογράφου-δημοσιολόγου είναι να μπορεί μια μέρα να διαφημίσει ο ίδιος τον σπόνσορα της εκπομπής του. Αυτό είναι το Α και το Ω της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Δεν μπορεί να είσαι ο Χατζηνικολάου και να μη διαφημίζεις κινητά τηλέφωνα, δεν μπορεί να είσαι ο Αρβανίτης και να μη διαφημίζεις πάροχο κινητής τηλεφωνίας και δεν μπορεί να είσαι ο Τάδε «μουσικός παραγωγός» και να μη διαφημίζεις μπύρες που οι εταιρίες τους κοροϊδεύουν τις μικρές ελληνικές ζυθοποιίες.

Μου θυμίζουν το ανέκδοτο με τον παπά που τον κηνυγούσε η «Ούτε Γουλιά» για να κάνει διαφήμιση στην εκκλησία το αναψυκτικό της. Αλλ’ αυτό θα το πούμε μιαν άλλη φορά.

Δεν πειράζει παιδιά. Έχω εμπιστοσύνη σε μερικούς από εσάς. Από τόσο μεγάλη σαπίλα κάτι καθαρό θα βγει. Δεν γίνεται αλλιώς.

                                                                                                              Φώτης Βεζυργιαννίδης

Photo by: fotis vezirgiannidis