ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη)

Δηλαδή ήμαρτον ρε καρντάση! Πίεση δεν έχω και αισθάνομαι σαν σαμπρέλα από τρακτέρ! Και όπου να ‘ναι θα σκάσω.

Οι μουσικοί της πόλης μου συλλαμβάνονται και καταδικάζονται ως επαίτες γιατί έπαιζαν στο δρόμο κι ο άλλος ο τραγουδισταράς Μενουμευρώπης βγαίνει ανενόχλητος στα Max-Factor. Στου οποίου την επιτροπή είναι η Τάμτα ως έμπειρη και καταξιωμένη καλλιτέχνις!

Αλλά τι να σου κάνω; Φταίω που όταν οι μάνες σας έβαζαν στη διαπασών Φουρέιρα εγώ καθόμουν άπραγος. Εγώ και οι μπαμπάδες σας.

Ήρθε τις προάλες ένας Ελληνοαυστραλός σιτεμένος για διακοπές και μου λέει «στα νιάτα μου ήμουν ντράμερ». Χάρηκα κι εγώ, λέω το στοιχείο μου ο θείος. Και τι μουσική παίζατε; Τζαζ και ροκ εντ ρολ και λίγα ελληνικά κι έχω όλα τα CD του Ρέμου! Ντααααααν! Όπα λέω, μάστορα παρ’ το αλλιώς. Η πολλή εντεχνίλα βλάπτει. Ναι μου λέει και τον περιμέναμε πριν έρθουμε στην Ελλάδα, στο Σίδνεϋ για ένα κόνσερτ αλλά αναβλήθηκε γιατί κάτι έγινε στο Αθήνα. Λέω πλάκα με κάνει κάπου έχει κρυμμένες κάμερες! Ναι του λέω ξέρω, σκόνταψε το τζιπ του και χτύπησε.

Φτάνει λοιπόν μ’ αυτό το ανέκδοτο το γκλάμορους όπου οι δισκογραφικές ψάχνουν τάχα να βρουν νέα ταλέντα μέσω της τηλεόρασης και την ίδια στιγμή πουλούν τα CD των «μεγάλων» ονομάτων τους στα περίπτερα μόνα τους ή κολλητά με κυριακάτικες φυλλάδες.

Οι εταιρίες πέθαναν-ζήτω οι εταιρίες! Τα ραδιόφωνα πέθαναν-ζήτω τα ραδιόφωνα!

Όλη η Θεσσαλονίκη καρντάση είναι ένα απέραντο στούντιο. Όλοι οι μουσικοί νέοι και νεότεροι (ως γνωστόν δεν υπάρχουν γέροι μουσικοί-ρωτήστε τον Keef*) νοικιάζουν τους παλιούς βιοτεχνικούς χώρους και τους μετατρέπουν σε στούντιο για πρόβες και ηχογραφήσεις. Υπάρχει ένας οργασμός παραγωγής νέας μουσικής, έξω από τα στερεότυπα, έξω από δισκογραφικές και γενικώς έξω απ’ το λούκι. Και φυσικά κανείς δεν δίνει σημασία σ’ ολη αυτή την έκρηξη παραγωγικότητας ειδικά οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που είναι χειρότεροι απ’ τα κανάλια της τηλεόρασης. Αν δεν τους πληρώσεις δεν πρόκειται να ακουστείς. Όλο αυτό το ροκ κύμα βέβαια αργά ή γρήγορα θα τους πνίξει αυτούς τους σαλτιμπάγκους του συστήματος, τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς που τάχα ψάχνουν για εμάς και προτείνουν σε εμάς «νέα πράγματα».

Θα τους πνίξει κι εγώ θα είμαι σε μια μεριά και θα γελάω, όταν οι νυχτομαγαζάκηδες θα φωνάζουν βοήθεια. Γιατί ακόμα την περνάνε μια χαρά. Στα παλιομάγαζά τους παίζουνε κάθε βράδυ μπάντες που δεν τις έβλεπαν ούτε στον ύπνο τους και τις πληρώνουν πενταροδεκάρες. Αλλά η μουσική κοινότητα βράζει και πλησιάζει η ώρα που το καπάκι θα πεταχτεί στο ταβάνι.

Γι αυτό καρντάση δεν περνάω ούτε απ’ έξω απ’ το X-Raptor. Χίλιες φορές Death metal να πούμε.

*Κeef = Keith Richards διάσημος κιθαρίστας μιας μπάντας της οποίας το όνομα μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή.

                                                                 Φώτης Βεζυργιαννίδης

photo by: fotis vezirgiannidis