Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ



Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει…

Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι

Που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά

Να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του

Προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.

Είναι ο πιο μελοποιημένος ποιητής. Των θαλασσών και των ωκεανών. Ο Νίκος Καββαδίας. Ευλογία είναι να είσαι ταξιδευτής κι επισκέπτης των πιο απίθανων μερών όλου του κόσμου. Αλγέρι, Τζιμπουτί,
Τζακάρτα, Μαρόκο, Κόρδοβα, Ιαπωνία, Ινδία, Λατίνα Αμερικάνα. Πήγε παντού. Τα είδε και τα έζησε όλα.

Γεννήθηκε στις 11/01/1910, στην Μαντζουρία, από κεφαλλονίτες γονείς. Η οικογένειά του έρχεται στην Ελλάδα το 1914, μαζί με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εγκαθίσταται αρχικά στο Αργοστόλι, μετέπειτα στον Πειραιά. Σε ηλικία δέκα οχτώ χρόνων κάνει την απόπειρα, δημοσιεύοντας ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας, ως Πέτρος Βαλχάλας. Βγάζει ναυτικό φυλλάδιο και μπαρκάρει το 1928. Στην διάρκεια της Κατοχής περνάει στην Εθνική Αντίσταση. Γίνεται μέλος του ΕΑΜ και μέλος του ΚΚΕ. Το 1945 είναι ο επικεφαλής του ΕΑΜ λογοτεχνών-ποιητών. Παραχώρησε την θέση του στον Νικηφόρο Βρεττάκο, για να ταξιδέψει εκτός. Η ασφάλεια τον θεώρησε ανενεργό κομμουνιστή και του έδωσε άδεια.

Ταξιδεύει μανιωδώς. Η μόνη μου παράκληση όμως θα ‘τανε τους στίχους μου να μην ειρωνευτείτε. Κι όπως εγώ για ένα αδερφό εδεήθηκα, για έναν τρελό εσείς προσευχηθείτε. Συναντήθηκε με τον Γιώργο Σεφέρη, σε εποχή που εργαζόταν σε επιβατηγό καράβι. Ο Σεφέρης δεν του έδωσε καμία σημασία. Το πήρε σημάδι ότι η γενιά του, η γενιά των λογοτεχνών του ’30 δεν τον αποδεχόταν. Το κράτησε μέσα του και πληγώθηκε πολύ.

Θα τον βρεις και θα τον γνωρίσεις στα έργα του… Μαραμπού, Πούσι, Βάρδια, Τραβέρσο…

Στο τέλος του νοσηλευόταν σε σιγουριά στέρεου εδάφους, αθηναϊκής κλινικής. Μακριά από το υδάτινο στοιχείο. Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές χωρίς να σχίσω την θολή γραμμή των οριζόντων.

Θα μείνει πάντα…

                                              Μαίρη Γεωργιοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου