Άγιος... στα κόκκινα

Ο Johnny Pacino σερβίρει ''μηλόπιτα καυτερή''. Ένα αλλιώτικο χριστουγεννιάτικο κοκτέιλ… Apple pie spicy:

ΥΛΙΚΑ:

60 ml κονιάκ

20 ml σπιτικό σιρόπι κανέλλα

1 φλούδα πορτοκάλι

Λικέρ μήλο (apple sourz)

2 κομματια τζίντζερ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ...

-               Είναι κάμποσες μέρες που το ημερολόγιο γράφει Δεκέμβρης. Είσαι μουντή κι άτονη. Τι σε έχει πιάσει;

-          Έπαθα αυτήν,... την μόνιμη εορταστική μελαγχολία.

Δεν έχω ‘’ψυχική κατάσταση’’. Ούτε χαράς, ούτε λύπης. Μόνο η παρατηρητικότητα μού έμεινε. Μα καμιά φορά κάνω πως δεν βλέπω. Κι ασκούμαι στη σιωπή. Οι φήμες λένε πως έχουμε Χριστούγεννα. Δεν ξέρω ποια να φορέσω φέτος. Τα βόρεια με το χιόνι;  Ή τα νότια με τις φοινικιές; Τα κοσμικά; Ή τα μοναχικά;  Τα σκοτεινά ή τα πιο φωτεινά;

ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ…. ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ

Εγώ στόλισα και το αυτοκίνητό μου φέτος.

-      Έλα, ρε πώς;

-      Είναι αναμμένα όλα τα λαμπάκια…

       Της βενζίνης

       Της μπαταρίας

       Του σέρβις….

Χριστούγεννα – Πάσχα… Ένα τσιγάρο δρόμος, Της Μαρίνας Μάγκλαρη

Είδες Χριστούγεννα καθώς ερχόσουνα;

Άκουσα κάτι να σφυρίζει. Έτσι είναι τα Χριστούγεννα;

Όχι τα Χριστούγεννα τυφλώνουν.

Κι εγώ τυφλή γεννήθηκα. Είμαι Χριστούγεννα;

Όχι. Κακογέννα είσαι. Μεγάλη Παρασκευή.

Γύρω γύρω Χριστούγεννα και μέσα Μεγάλη Παρασκευή. Μ’ αρέσουν οι καμπάνες της Μεγάλης Εβδομάδας. Μου προκαλούν χαρά. Μ’ αρέσει ο Χριστός τους στο σταυρό. Μ’ αφήνει να κλαίω και κανείς δεν ρωτάει γιατί. Μ’ αρέσει το λιβάνι. Η μάνα μου λιβάνιζε κάθε Κυριακή κι εγώ πίσω από τη μυρωδιά να την αρπάξω όλη, να φουσκώσουν τα πνευμόνια μου, να έχω απόθεμα για την υπόλοιπη εβδομάδα.

Ο ΤΟΙΧΟΣ ΚΑΝΕΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΑΣΤΕΡΙΑ…

Merry Greecemass, Του Φώτη Βεζυργιαννίδη

Ο Σόιμπλε μάλλον δεν μας γουστάρει. Το υποψιάζομαι από κάτι μισόλογα που πετάει από δω κι από κει πότε πότε. Αυτόν να δεις τον έφερε η μάνα του κι ο μπαμπάς του διακοπές στη Χαλκιδική το ‘70κάτι τότε που έρχονταν οι Γερμαναράδες με τις 2002 τις ασημένιες και τρέχανε τα σάλια μας γιατί εδώ κυκλοφορούσαν μόνο φίατ 128 και ζάσταβα. Τον φέρανε το λοιπόν διακοπές οι γονείς του κι αυτός καψουρεύτηκε μια Σαλονικιά και έφαγε χυλόπιτα ξεγυρισμένη και ακόμα το φυσάει και δεν κρυώνει. Αλλιώς πώς; Δεν εξηγείται τόσο μίσος.

Ας χαμογελάσουμε όλοι μαζί!, Της Μαρίνας Μάγκλαρη

Το στόλισα τελικά εκείνο το δέντρο.

Το στόλισα μήπως τα γύρω γύρω Χριστούγεννα καταφέρουν να μπερδευτούν λιγάκι με τη Μεγάλη Παρασκευή και αλαφρύνει ο τόπος.

Μπααα. Τίποτα.

Μεγάλη Παρασκευή με φωτάκια Χριστουγέννων γύρω από τον επιτάφιο.

Θα βγούμε στη λιτανεία σε λίγο και θα μας πετάνε κολόνια «Μυρτώ» από τα μπαλκόνια να μοσχοβολίσει η Κάθοδος.

Τα κεριά!

ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ....

Κόκκινη κλωστή δεμένη... Τυλιγμένη. Δώσε κλώτσο... Παραμύθι να αρχινίσει.

Είναι. Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή των παραμυθιών. Για μικρά και πιο μεγάλα παιδιά. Έλα. Μη μου λες ψέματα. Κοκκίνισες. Έχεις κι εσύ γράψει στον κυριούλη με το έλκηθρο. Με την καλοταϊσμένη κοιλίτσα και την πλούσια άσπρη γενειάδα. Της εποχής σου τα κλασικά ήταν τα play mobil. Τώρα είναι άλλα. Μη μου το παίζεις βαρύς κι ασήκωτος. Κάποτε ήταν και δικός σου κολλητός.

Εγώ τον φοβόμουν λίγο. Ποτέ δεν είδα πρόσωπο ολόκληρο και με έβαζε σε υποψίες. Βιαστικές παραγγελιές. Στα πρώτα μπουσουλήματα άφηνα στο καθιστικό μια κούπα γάλα για τις μετέπειτα αντοχές. Αργότερα στα πιο σίγουρα βήματα μου, το γάλα έγινε κονιάκ. Οιμεγάλοι με αλκοόλ εύχονται. Έτσι το είχα καταγράψει.

Του Δεκέμβρη τα παλιά…

1768… Εκδίδεται για πρώτη φορά η εγκυκλοπαίδεια Britannica.

1877… O Tόμας Έντισον εφευρίσκει το φωνόγραφο.

1913… Η Κρητική πολιτεία ενώνεται επισήμως με την Ελλάδα.

1920… Δημοψήφισμα στην Ελλάδα για την επάνοδο του βασιλιά Κωνσταντίνου.

Τα έργα τα μεγάλα, Του Φώτη Βεζυργιαννίδη

Λοιπόν μεγάλος σαματάς γίνεται τελευταία. Φτιάχνεται λέει, με γοργούς ρυθμούς η σήραγγα των Τεμπών. Δηλαδή αυτό το μαρτύριο για τους οδηγούς αλλά όαση για τους επιβαίνοντες λόγω τοπίου, θα ξεχαστεί όπως το χωριό Παράδεισος πρίν απ’ τους Τοξότες του Νέστου ή όπως τα μαγικά Πεντακόσια της Καβάλας μετά την κατασκευή της Εγνατίας Οδού. Και θα μου πεις, ας ξεχάστηκαν τα μέρη αυτά, φτάνει που δεν σκοτώνονται πια στους παλιούς εθνικούς δρόμους -ο θεός να τους κάνει δρόμους- και κάνουμε και κανένα ταξίδι της προκοπής και γλιτώνουν και οι συγγενείς την ανέγερση εικονοστασίων σε περίπτωση ατυχήματος ή δυστυχήματος.

5000 μίλια μακριά, Της Πάολας Κουζή

Ταξίδεψα 5000 μίλια μακριά να φύγω από τον κύκλο ασφαλείας μου, μπας και μαζέψω τα κομμάτια του εαυτού μου που έχασα τον τελευταίο καιρό.. Άδεια και ανήμπορα χέρια... Ποια είμαι; Τι θέλω; Μεγάλωσα κι ακόμα δεν ξέρω τι θέλω να ‘’γίνω’’ μόλις μεγαλώσω. Μια καρδιά με ένα μεγάλο ερωτηματικό αν μπορώ να αγαπήσω;; Και αν μπορώ, γιατί δεν το κάνω σωστά;

Προτενόμενη ταινία… Shelter, Του Paul Bettany

“I used to be someone”

τώρα είμαι ένα τίποτα

τώρα κινούμαι μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας

τώρα δεν υπάρχω για εσάς

τώρα σας ενοχλεί η παρουσία μου

ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ ΛΕΜΕ!!!

Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ…

Άτομα με αναπηρία. Με ειδικές ανάγκες. Με ειδικές δυνάμεις. Καθιερώθηκε στις 3 Δεκέμβρη να τους γιορτάζουμε; Εκείνη την ημέρα το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ. Ένα κίνητρο για τις κυβερνήσεις να βγουν τα ΑΜΕΑ από την απομόνωση. 7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από αναπηρία. Περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές δεξιότητες. Το 80% κατ’ εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ… ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΠΑΡΜΠΑΤΣΟΥΛΗ

ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΙ ΩΣ ΠΟΥ; ΔΕ ΧΑΡΙΖΩ ΚΑΣΤΑΝΑ!!!

Στα 1826 ο Ιμπραήμ έστειλε κατασκόπους του στην απόρθητη Μάνη, ντυμένους καστανάδες. 
Αυτοί για να πληροφορηθούν από τις γυναίκες και τα παιδιά πού βρίσκονταν οι άντρες τους, άρχισαν να χαρίζουν τα κάστανα αντί να τα πουλάνε. 

Αποσπάσματα από το βιβλίο ‘’Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΝΕΡΑΪΔΩΝ’’, Της Ηλιάνας Βολονάκη

Σε ένα μακρινό μέρος όπου οι άνθρωποι είναι λιγοστοί, τα δάση, τα ρυάκια, τα ποτάμια, τα βουνά και τα ερειπωμένα σπίτια υπερισχύουν και αποκτούν δικά τους πλάσματα. Πλάσματα, που συναντάμε στη μυθολογία και τους θρύλους κάθε λαού… κάπου, εκεί κοντά, γεννιέται και η ιστορία μας. Σε ένα απομακρυσμένο σπίτι, κρυμμένο στα δέντρα και στα νερά των καταρρακτών.

Μέσα στις νεράιδες και τις παραδόσεις τους.

Κάπου, εκεί, γεννήθηκε ένα κοριτσάκι. Αννούλα, την έλεγαν. Οι γονείς της και τα αδέρφια της, χάρηκαν αφόρητα. Ένα πανέμορφο κορίτσι, με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια, έδινε πνοή, στη νέκρα του σπιτιού. Νεράιδα, την ονόμασαν. Η μορφή της σε γαλήνευε, σε ταξίδευε και πολλές φορές σου έδινε μια έλξη δύναμης. Γελούσαν, με τα καμώματά της κι όσο μεγάλωνε, τηρούσαν τις προϋποθέσεις, απέναντί της.

Disco Black Blood, Της Μαρίνας Μάγκλαρη

      Disco Black Blood.

Μαυρίλα.

Και το ηχείο να χτυπάει μέσα μου και να μου κόβει την ανάσα.

Όχι άλλο εδώ μέσα.

Θα πνιγώ.

Έξω.

Όχι κύριος – πόρτα. Δεν θα επιστρέψω. Φεύγω δια παντός.

Έξω. Στον δρόμο.

Η Κανέλλα φτιάχνει το δικό μας Χριστουγεννιάτικο Δέντρο...!!!

Είμαι η Κανέλλα και μαζί θα φτιάξουμε όμορφες και οικονομικές κατασκευές για το σπίτι μας και όχι μόνο.

Είναι η πρώτη μου ανάρτηση στο blog και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό! Ελπίζω να ... κάνουμε καλή παρέα!

Η Ελένη σκέφτεται και γράφει… ‘’Τα συναισθήματα’’

Τα συναισθήματα είναι κάτι πράγματα που δεν μπορείς να τα πιάσεις, ούτε να τα δεις. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα. Εγώ όταν φοβάμαι δε μπορώ να δω το φόβο μου αλλά ξέρω πως υπάρχει γιατί χτυπάει η καρδιά μου πολύ δυνατά και φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ το σκύλο της κυρίας Ζαμπέτας γιατί όποτε τον βλέπω μού γαυγίζει. Είναι πολύ κοντός αλλά έχει πολύ άγρια φάτσα. Όμως η κυρία Ζαμπέτα μού λέει ότι έτσι κάνει πάντα αλλά δεν είναι κακός και να μη φοβάμαι. Εγώ όμως τον φοβάμαι και πάντα χτυπάει η καρδιά μου δυνατά κι ας λέω από μέσα μου μη φοβάσαι. Ο δικός μας σκύλος είναι διαφορετικός. Είναι πολύ πιο μεγάλος από της κυρίας Ζαμπέτας αλλά δε γαυγίζει όλη την ώρα. Όμως αυτόν τον αγαπώ. Η αγάπη είναι κι αυτό ένα συναίσθημα που δε μπορείς να το πιάσεις και να το δεις. Ο σκύλος μου νομίζω πως με αγαπάει κι αυτός γιατί,

“ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ”, ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ (ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΓΕΩΡΓΗΣ)

Κυκλοφόρησε το 2006, δέκα χρόνια πριν. Κατά τα λεγόμενα του ίδιου του δημιουργού αποτελεί ένα κομβικό σημείο στην πορεία του. Κάτι που γίνεται φανερό και μέσα από το ίδιο το έργο: ξεκινά με ένα μελωδικότατο ορχηστρικό κομμάτι με τίτλο «Νέα Αρχή»και τελειώνει με το ίδιο κομμάτι μουσικά, μόνο που στη δεύτερη εκδοχή του, έχει και στίχους. Μια έξυπνη ιδέα που δίνει στο μουσικό ταξίδι μια αίσθηση ολοκλήρωσης. Της δουλειάς αυτής είχε προηγηθεί μια πολύ επιτυχημένη δεκαετή διαδρομή που είχε ξεκινήσει δυναμικά με το «Βαλκανιζατέρ», είχε πατήσει γερά με το «Παιχνίδια με τον Διάβολο», είχε εκτιναχθεί με το «Θάλασσα μου Σκοτεινή» από το «Μπραζιλέρο» και κορυφώθηκε με το εξαιρετικό «Δίψα», από το οποίο τα περισσότερα κομμάτια ακούστηκαν στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Και μετά από μια απολογιστική ζωντανή κυκλοφορία («Πάμε Άλλη μια Φορά»), ήρθε το εξίσου απολογιστικό «Ένα Βήμα πιο Κοντά» του 2006 που όμως κοιτά προς το μέλλον. Αν και πρόκειται για μια εξίσου ποιοτική προσπάθεια, δεν ακούστηκε τόσο όσο η προηγούμενη. Το μόνο κομμάτι που έγινε κάπως γνωστό, είναι «Το Ποτάμι». Ίσως αυτό να οφειλόταν στο ότι τα κομμάτια της είναι πιο εσωτερικά, και όχι τόσο εντυπωσιακά με το πρώτο άκουσμα.

ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΑ ΣΑΚΧΑΡΑ Της Ιωάννας Καλυβά

Τα προστιθέμενα σάκχαρα, κυρίως η ζάχαρη, δίνουν ενέργεια στον οργανισμό, αλλά δεν του προσφέρουν άλλα θρεπτικά συστατικά, και έτσι παρέχουν κατά βάση «κενές» θερμίδες. Η ζάχαρη χρησιμοποιείται στα αφεψήματα και υπάρχει στα φρούτα, στους χυμούς καθώς και στα αναψυκτικά, ενώ περιέχεται κυρίως στα γλυκίσματα.

"Το επόμενο μήλο", (Της Ελένης Παλλέ)

Όταν έχεις βαρεμάρα δε θες να κάνεις τίποτα μικρή μου Χιονάτη. Πάντα όταν την έχεις θέλεις να φας πατατάκια. Και μετά σοκολάτα... Πριν μια βδομάδα χώρισες το πρίγκιπα. Βέβαια είχες αρχίσει να τρως πατατάκια εδώ κι ένα 8μηνο. 

Άσχημο πράμα ο χωρισμός, πράγματι! Ειδικά όταν σ' αφήνει 4 κιλά πιο παχιά με το πέρασμά του.

Η Βαλεντίνα σερβίρει 1000 φύλλα χιονισμένα…

ΥΛΙΚΑ:

4 πακέτα σφολιατίνια για μιλφέιγ

4 φακελάκια κρέμα στιγμής βανίλια

2 φακελάκια σαντιγύ

1 ζαχαρούχο γάλα Βλάχας

Οι νέοι θα μας δείξουν το δρόμο, (Του Φώτη Βεζυργιαννίδη).

Από τους πρώτους αναχωρητές που γνώρισα είναι ο Δημήτρης και η Σοφία. Από τους αναχωρητές που γουστάρω εγώ, αυτούς που το παλεύουν εντός των συνόρων με δύσκολους όρους και σε συνθήκες «ελληνικής ανάπτυξης». Όχι ότι έχω πρόβλημα με τα παιδιά που φεύγουν στο εξωτερικό. Απλά έχω μεγάλο πρόβλημα με τη νοοτροπία των ξενιτεμένων που μετά από χρόνια γυρνούν στην Ελλάδα με ύφος επιτυχημένου μεγιστάνα και λένε «σκατά τα κάνατε». Ας καθόσουν ρε φιλαράκι να μας έδειχνες τον σωστό τρόπο. Κι αφού τα κάναμε σκατά γιατί δεν κάθισες να κάνεις τα καλοκαιρινά σου μπάνια στην εξωτική Γερμανία;

Ιστορίες για καλούς μαθητές και λουκουμάδες, (Της Αγγελικής Ρουμελιώτου))

Εμείς οι γονείς ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να αγαπάνε το διάβασμα τα παιδιά μας, να μαθαίνουν πολλά, να έχουν καλούς βαθμούς, να γίνουν καλοί μαθητές. Πολύ καλοί!

Βέβαια, και τα παιδιά το ίδιο θέλουν αλλά σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο αγαπάνε και το παιγνίδι, και τον αθλητισμό, και τα ηλεκτρονικά και τις βόλτες, και τα γλυκάκια και την τηλεόραση και, και, και… Έτσι είναι τα παιδιά. Και έτσι πρέπει να είναι για να μεγαλώσουν ολοκληρωμένα.

Imminent Threat

μουσική:Νίκος Περιβολάρης
https://www.facebook.com/nikos.perivolaris.1